ഒരു ബാഗും കുടയുമായാണ് വന്നത്. ഞങ്ങളെ കണ്ടതും ഓമനേച്ചി ഓടിവന്ന് തുഷാരയുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് കയറ്റി ഇരുത്തി. ലീന സ്കൂളിലേക്ക് പോകാനുള്ള ദൃതിയിൽ ആയതിനാൽ അധികനേരം നിന്നില്ല. പിന്നീട് ഒരിക്കൽ കാണാമെന്ന് പറഞ്ഞ് അവൾ ഇറങ്ങി. എത്ര വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും ഓമനേച്ചി നിർബന്ധിച്ച് രണ്ടുപേരെകൊണ്ടും ഓരോ ഗ്ലാസ് ചായ കുടിപ്പിച്ചു. വിഷ്ണു ഇന്ന് ഏതോ കേസ് ഉള്ളതുകൊണ്ട് രാവിലെതന്നെ വക്കീലിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് അവനെ കാണാൻ പറ്റിയില്ല. ഒമനേച്ചിയുടെ സൽക്കാരം സ്വീകരിച്ച് സന്തോഷത്തോടെ ഞങ്ങൾ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു.
: അതാണ് എന്റെ ചങ്ക് ചങ്ങാതി വിഷ്ണുവിന്റെ വീട്. പിന്നെ ഓമനേച്ചിയും വിഷ്ണുവിന്റെ ഏട്ടന്റെ ഭാര്യ ലീനയും.. ലീന ടീച്ചർ ആണ് കേട്ടോ
: എന്ത് ക്യൂട്ടാ അല്ലെ ആ ഏച്ചിയെ കാണാൻ… ഞാൻ അവരെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നുപോയി.. നിങ്ങളെ നാട്ടിൽ മുഴുവൻ സുന്ദരികളേ ഉള്ളോ…
: ടീച്ചറ് ഈ നാട്ടിലെ വായിനോക്കികളുടെ സ്വന്തം റാണി ആണ്…
നാട്ടിൽ ഇതുവരെ ഒരു സുന്ദരിയേ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ… അത് ലീന ആണ്. ഇപ്പൊ രണ്ട് ആൾ ആയി
: അതാര ഇപ്പൊ വന്നത്…
: ഒരു അമൽ എന്നു പറയുന്ന ചെക്കന്റെ ഭാര്യ ആണ്…. തുഷാരയെന്നോ മറ്റോ ആണ് അവളുടെ പേര്…
: ഓഹ് ആ പെണ്ണോ…. അതിനെ കാണാൻ അത്ര വലിയ കൊണം ഒന്നും ഇല്ല….
(കൊണം = ഭംഗി …… നമ്മുടെ കണ്ണൂർ ഭാഷയിൽ ഇങ്ങനെ പല വാക്കുകളും ഉണ്ട് കേട്ടോ… )
: എന്ന കുഴപ്പമില്ല… അപ്പൊ ലീന മാത്രമേ ഉള്ളു
: അതൊന്നും അല്ല…. അമ്മായി എന്താ പൊളിയല്ലേ. എനിക്ക് അമ്മായിയെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടായി. കണ്ടാൽ പറയില്ല ഇത്ര വലിയൊരു മോളുണ്ടെന്ന്.
പിന്നെ ഷീ ആണോ മോശം… അന്ന് എൻഗേജ്മെന്റിന് വന്നപ്പോൾ എന്റെ നാട്ടിൽ ഉള്ളവരൊക്കെ ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അതിൽ ഒരു ചേച്ചി പറയുവാ …. ഈ പൊട്ടൻ എന്തിനാ തുഷാരയെ കാണാൻ വന്നത്, ആ കൊച്ചിനെ കെട്ടികൂടെ എന്ന്….
: ദൈവമേ …. അതേത് ചേച്ചിയാ.
സംഭവം അമ്മായി ലുക്ക് ആണ് എന്നുകരുതി എനിക്ക് അങ്ങനെ പറയാൻ പറ്റുമോ…. പിന്നെ ഷി… അവൾ എന്റെ പെങ്ങൾ അല്ലെ
: അതിനെന്താ… സൗന്ദര്യം ഉണ്ടെന്ന് പറയുന്നത് അത്ര വലിയ തെറ്റാണോ…