“അന്ന് ഈ മാക്ബുക്ക് എയർ സോഫ്റ്റ്വെയർ സർവീസ് ചെയ്യാൻ നന്ദനെ ആണ് ഞാൻ ഏല്പിച്ചത്, അവിടെയുള്ള പയ്യൻ ചെയ്തതാകാം”
“അതെയോ ?” അക്ഷര പറയുന്നത് കള്ളം ആണെന്ന് മനസ്സിലായിട്ടും ഞാനത് അറിയാത്ത പോലെ ചിരിച്ചു.
“എന്തിനാ പതുക്കെ സംസാരിക്കണേ ?”
“ഹേ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നൂല്ല.”
“പറ !”
“നമുക്ക് കഴിക്കാം അല്ലെ, ഞാൻ നന്ദനെ വിളിക്കാം”
“നന്ദാ, കഴിക്കാം അല്ലെ ?”
“എനിക്കെങ്ങും നടക്കാൻ വയ്യ ! നീ ഫുഡ് ഇങ്ങോട്ടു എടുത്തു താ”
ഒരു പ്ലേറ്റിൽ 6 ചപ്പാത്തിയെടുത്തുകൊണ്ട് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് ഹൽവ കുണ്ടിയും കുലുക്കി അക്ഷര നടന്നു. അക്ഷര ഓരോ പീസ് ചപ്പാത്തി മുറിച്ചുകൊണ്ട് ചിക്കൻ ചാറിൽ മുക്കി നന്ദന്റെ വായിലേക്ക് കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ ടേബിളിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്നു കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.
അക്ഷരയുടെ മനസ് പൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുകയാണ്…
അത് തുറക്കണമെങ്കിൽ അവൾ തന്നെ വിചാരിക്കണം, അവളെക്കൊണ്ട് തന്നെ പറയിക്കാം, അക്ഷരയ്ക്ക് നന്ദൻ എത്രമാത്രം പ്രിയപ്പെട്ടത് ആണെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു.
ഞാൻ ലാപ്ടോപ്പിൽ ഡോക്യുമെന്റ് ഉണ്ടാക്കി തീരുമ്പോ, അക്ഷര ഉച്ചയ്ക്കുള്ള ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കുകയാരുന്നു. ഞാനിടക്ക് പോയി നോക്കുകയൊക്കെ ചെയ്തു.
നന്ദൻ എന്റെ ബെഡ്റൂമിൽ ഉറക്കത്തിൽ ആയിരുന്നു, ഡോക്യുമെന്റ് ഫിനിഷ് ചെയ്തു , മെയിൽ ചെയ്തപ്പോൾ എനിക്ക് സമാധാനമായി. ഞാൻ നന്ദനെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് നോക്കാൻ വാതിൽ തുറന്നതും നന്ദൻ ബെഡിൽ എണീറ്റ് ഇരുന്നുകൊണ്ട് കഴുത്തൊക്കെ ശരിയാക്കി എണീക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു.
“ഇപ്പൊ വേദനയുണ്ടോ?”