Posted by മനു: അത് ശരിയാ. നിച്ഛയൊക്കെ അയപ്പോ നമ്മളെ ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കാൻ നിനക്ക് സമയം ഇല്ല.
കാർത്തി: ടാ പെണ്ണ് ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നു. അല്ലായിരുന്നെ എന്റെ വായിലിരുന്ന കെട്ടേനെ. നിച്ഛയം ആണെന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നത് പോലും ഇന്ന് രാവിലെയാ.
മനു: അഹ് ഇനി അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് രക്ഷപെടലോ!! ഞാൻ പോവാ. ദേ ഇവൾക്ക് എന്തോ നിന്നോട് സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ടെന്ന്.
അതും പറഞ്ഞ് അവൻ എണീറ്റു നടന്നു.
ലക്ഷ്മി: എന്താ ഏട്ടാ??
കാർത്തി: ഏയ് ഒന്നൂല്ല.
ലക്ഷ്മി: മനുവേട്ടൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതിലാണോ??
കാർത്തി: ഏയ്.
ലക്ഷ്മി: എന്റെ ഏട്ടാ, മനുവേട്ടൻ വെറുതെ ഏട്ടനെ ഇളക്കാൻ പറഞ്ഞതാ. ഏട്ടന് എല്ലാം അറിയാം.
കാർത്തി: എന്തോന്ന്??
ലക്ഷ്മി: ഞാൻ പറഞ്ഞത് ആണെന്ന് പറയരുത്!!
കാർത്തി: ഇല്ലെന്നെ നീ പറഞ്ഞോ.
ലക്ഷ്മി: ഇവിടുത്തെ അമ്മയും ചേച്ചിയും ഏട്ടന്റെ അനിയത്തിയും മനുവേട്ടനും അനു ചേച്ചിയും എല്ലാരും കൂടെ പ്ലാൻ ചെയ്തതാ ഈ നിച്ഛയം. ഏട്ടനെ ഞെട്ടിക്കാൻ.
കാർത്തി: ഞാൻ ഇന്ന് രാവിലെയാ ഇതെല്ലാം അറിയുന്നത് പോലും. ഏതായാലും എല്ലാവർക്കും സന്തോഷം ആയല്ലോ. അവരുടെ സന്തോഷമാ എന്റേം സന്തോഷം. അഹ് അതൊക്കെ പോട്ടെ., ലക്ഷ്മി കുട്ടിക്ക് എന്താ എന്നോട് സംസാരിക്കാനുള്ളെ??
ലക്ഷ്മി: ചോദിക്കട്ടെ??
കാർത്തി: അഹ് ചോദിച്ചോ.
ലക്ഷ്മി: അത് അന്ന് മനുവേട്ടൻ പറഞ്ഞു. മനുവേട്ടന്റെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചത് ഏട്ടനാണെന്ന്. വല്യ അടി നടന്നൂന്നും ഒക്കേ പറഞ്ഞു. പക്ഷെ ഈ അടി ഉണ്ടായെന്റെ കാരണം മാത്രം ഏട്ടൻ പറഞ്ഞില്ല. ഒരു അടി ചുമ്മാ അങ്ങ് ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ. അതിനൊരു കാരണം കാണൂലോ. ഞാൻ എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക്
മനസിലാവുന്നില്ല. മനുവേട്ടനോട് ചോദിച്ചാ പറയില്ലെന്ന് അറിയാം. അതാ ഏട്ടനോട് ചോദിക്കാന്ന് വച്ചേ.
കാർത്തി: ഓഹ് അതാണോ. ഞാൻ വിചാരിച്ചു എന്തെങ്കിലും ആന കാര്യം ആണെന്ന്.
ലക്ഷ്മി: അപ്പൊ എനിക്ക് പറഞ്ഞ് തരോ.
കാർത്തി: പിന്നെന്താ. പറയട്ടെ??
ലക്ഷ്മി: അഹ്.
കാർത്തി: ഏത് വരെയാ അവൻ പറഞ്ഞേ??
ലക്ഷ്മി: അടിയുണ്ടാവാനുള്ള കാരണം മാത്രം പറഞ്ഞില്ല. ബാക്കി എല്ലാം വള്ളി പുള്ളി തെറ്റാതെ പറഞ്ഞു.
കാർത്തി: അപ്പൊ കാരണം അല്ലേ??പറയാം.
അവൻ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി. അവൾ കഥക്കായി കാത് കൂർപ്പിച്ചു.
കാർത്തി: +2 വെക്കേഷൻ സമയത്തായിരുന്നു.
നിർത്താതെ ഉള്ള ഫോൺ റിങ് കേട്ടാണ് ഞാൻ ഉറക്കം ഉണർന്നത്. സ്ക്രീനിൽ