അവൾ നമ്പർ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.
അനു: കാർത്തി, ഇപ്പൊ വിളിക്കണ്ട ടാ.
കാർത്തി: പിന്നെ എപ്പോ വിളിക്കനാ??
അനു: അത് അഞ്ജലി കൂടെ വന്നിട്ട് പോരെ?? അതാവുമ്പോ അവള് അവരെ സമാധാനിപ്പിച്ചോളും.
കാർത്തി: mm
പിന്നിൽ ആരുടെയോ കാൽ പെരുമാറ്റം കെട്ടാണ് കാർത്തി തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയത്. അവിടെ നിന്ന ആളെ കണ്ട് കാർത്തിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. മനുവായിരുന്നു അത്. കാർത്തി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി. എന്നിട്ട് ചിരിച്ചോണ്ട് അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. കെട്ടിപ്പിടിച്ച് മാറിയതും കാർത്തിയുടെ ചെവിട് പൊട്ടുന്ന രീതിയില് അടിയായിരുന്നു മനു. അത് കണ്ട് ഞെട്ടി ഇരിക്കുവായിരുന്നു അനു. പക്ഷെ കാർത്തിക്ക് ഇതൊക്കെ എന്ത് എന്ന രീതിയില് നിക്കുന്നു. അടി കിട്ടിയ കവിളിൽ തടവി കൊണ്ട് അവൻ ചിരിച്ചു.
മനു: നീ ചിരിക്കരുത് മലരേ.
കാർത്തി: അളിയാ നിന്റെ പിണക്കം ഇത് വരെ മാറിലെ?? ഞാൻ കരുതി എനിക്ക് ഒന്ന് പൊട്ടിക്കുമ്പോ നിന്റെ എല്ലാ പിണക്കോം തിരുമെന്ന്.
മനു: നിനക്കുള്ളത് ഞാൻ വച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരടി കൊണ്ടൊന്നും എന്റെ തരിപ്പ് മാറോന്ന് തോന്നുന്നില്ല.
കാർത്തി: എത്ര വേണോ തന്നോ. ഞാൻ കൊണ്ടോളാം.
മനു: നീ മാറിക്കെ എനിക്ക് കാണേണ്ടത് നിന്നെയല്ല അവളെയാ.
അവൻ അതും പറഞ്ഞ് അനുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. അവിടെ കിടന്നിരുന്ന ചെയറിൽ അവനിരുന്നു.
മനു: ഇപ്പൊ എങ്ങനെയുണ്ട് ടി??
അനു: ഏയ് ഇപ്പൊ കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ലടാ.
മനു: കണ്ടാലും പറയും ഒരു കുഴപ്പോം ഇല്ലെന്ന്.
അപ്പോഴാണ് അവൻ അവളുടെ കൈ ശ്രദ്ധിക്കുന്നെ.
മനു: ഈശ്വര, എന്താടി ഇത്??
അവൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോ അതിന് മറുപടി എന്നോണം അവളുടെ കണ്ണും നനഞ്ഞു.
കാർത്തി: എന്റെ പൊന്ന് അളിയാ ഇത്രയും നേരോം അതും നോക്കി കരച്ചിലായിരുന്നു ഇനി നീ കൂടെ വന്ന് അവളെ കരയിപ്പിക്കല്ലേ.
മനു: അളിയോ ഒന്നിങ്ങ് വന്നേ ചോദിക്കട്ടെ.
അവൻ അതും പറഞ്ഞ് കാർത്തിയേം വിളിച്ച് വാർഡിന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
കാർത്തി: എന്താ അളിയാ??
മനു: അല്ല എവിടെയോ എന്തോ തകരാറ് പോലെ.
കാർത്തി: നിന്റെ തലക്കായിരിക്കും.
മനു: അഹ് എന്റെ തലക്ക് തന്നെയാ മലരേ. എനിക്കൊന്നും മനസിലാവുന്നില്ല എന്നാ നിന്റെ വിചാരം.
കാർത്തി: നീ എന്ത് തേങ്ങയാട ഈ പറയണേ??
മനു:ടാ മലരേ hospital ആയി പോയി. ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്റെ വായിലിരിക്കുന്ന മൊത്തം കെട്ടേനെ നീ. ഇനിയും നിനക്ക് മനസിലായില്ലേ??
കാർത്തി: ഇല്ല.