Posted by നാല് വർഷം!!!!! വെറുതെ പറഞ്ഞു പോകാൻ കഴിയുമോ???? നാല് വർഷം ഞാൻ ഹിബക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. അനുവിനോടൊപ്പം ചിലവിട്ട ഓരോ ദിവസങ്ങൾ മണിക്കൂറുകൾ നിമിഷങ്ങൾ, പങ്കുവെച്ച സന്തോഷങ്ങൾ, നേടിയെടുത്ത കാര്യങ്ങൾ…. ഞാൻ പറയുമ്പോൾ ഹിബയെന്നെ തലോടികൊണ്ടിരുന്നു. എന്റെ കവിളുകളിൽ ചുംബിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അവസാന നിമിഷങ്ങളിൽ ഹിബയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. ഹിബയെന്നെ മുറുകെ കെട്ടിപിടിച്ചു.
“ഈ നിമിഷം ഞാൻ സ്വാതന്ത്രമാക്കുകയാണ്. ഇന്ന് വരെ അനുഭവിച്ച വീർപ്പുമുട്ടലുകളെ ഞാൻ കാറ്റിലൊരു അപ്പൂപ്പൻ താടിയെ പറത്തി വിടും കണക്ക്.. ഹിബയെന്നെ ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടി…. ഹിബയുടെ ചുണ്ടുകൾ എന്റെ മുഖം തഴുകി കൊണ്ട് എന്റെ ചുണ്ടിൽ ചേർന്നു….
“അനുവിനെ പോലെ ഞാനും ചെയ്താലോ??? “
ഞാൻ : നിനക്ക് ശരിക്കും ഇഷ്ടാണോ ? അതോ അനുവിനെ കുറിച്ച് അറിഞ്ഞത് കൊണ്ടുള്ള ആകാംഷയോ????
ഹിബ : ഇഷ്ടമാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ… ആദ്യമൊന്നും എനിക്ക് അങ്ങനെ ചിന്തിക്കാൻ പോലും ആയിരുന്നില്ല… പിന്നേ പിന്നേ എനിക്ക് അങ്ങനെ ഒരു ആഗ്രഹം വന്നു തുടങ്ങി….
ഞാൻ : അനുവിനെ പറ്റി അറിയുന്നതിന് മുന്നെയോ പിന്നെയോ….
ഹിബ : അനുവിനെ അറിയുന്നതിന് മുൻപ്……
അടിപൊളി. പടച്ചോൻ ചിലതു കരുതിയിട്ടുണ്ട്. അതങ്ങനെ നടക്കു. എന്റെ ജീവിതം ഇങ്ങനെ ആണ്. വികാരങ്ങൾ, ഇഷ്ടങ്ങൾ, കാഴ്ചപ്പാടുകൾ, ആഗ്രഹങ്ങൾ. തുടങ്ങിയവയവ അത് അനുഭവപ്പെടുന്നവരുടെ സ്വന്തമാണ്. അതിനെ മറ്റൊരാൾക്ക് സ്വാധീനിക്കാൻ കഴിയുമായിരിക്കും എന്നാൽ പൂർണ തോതിൽ അതിനെ പറിച്ചു മാറ്റാൻ കഴിയില്ല.
നമ്മൾ നമ്മളോട് ചേർന്നു നില്കുന്നവരുടെ ഇഷ്ടങ്ങൾ നമുക്ക് വേണ്ടി മാറ്റം ചെയ്യുമ്പോൾ, ശരികും നമ്മൾ അവരോട് നീതി പുലർത്തുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം. കുറച്ചു കൂടി വെക്തമായി പറഞ്ഞാൽ. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് സ്വാർത്ഥതയാണ്. നമ്മുടെ ഇഷ്ടങ്ങളെ പോലെ അവർക്കും ഇഷ്ടങ്ങളും ആഗ്രഹങ്ങളും ഉണ്ടാകും. അതിനു കൂടി പ്രാധാന്യം കൊടുക്കണം. അതാണ് അവരെ നമുക്ക് മെയ്ഡ് ഫോർ ഈച് അദർ എന്ന് വിളിക്കാം
അനുവിന്റെ കഥകൾ അറിയുന്നതിനു മുന്പേ ഹിബക്ക് അങ്ങനെ ഒരു ആഗ്രഹം വന്നെങ്കിൽ ഞാൻ അല്ലാതെ മറ്റാരു അവളുടെ കൂടെ നില്കും…????
ഞാൻ : നീ എന്നോടു പറഞ്ഞതെ ഇല്ലല്ലോ….
ഹിബ : ശരിക്കും എനിക്ക് തോന്നിയതല്ല ഫൈസി, എന്നെ അങ്ങനെ ആക്കിയെടുത്തതാണ്…..
ഞാൻ :അതാര്???????
ഹിബ : നമ്മുടെ സാവത്രിയമ്മ ഇല്ലേ???? അവർ ആണ് എനിക്കിക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു ആഗ്രഹം വരാനുള്ള കാരണം….
ഞാൻ : അതെങ്ങനെ…..?
ഹിബ : ഫൈസി…. ഞാൻ എല്ലാം പറയാം. പക്ഷെ ഇടയ്ക്കു ഫൈസി ദേഷ്യപ്പെടരുത്. എന്നെ വിട്ടുകളയരുത്. കാരണം ഞാൻ മുഴുവൻ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാലേ അതെന്താണ് എങ്ങനെ ആണ് എന്ന് ഫൈസിക്ക് മനസ്സിലാകു….
ഞാൻ : ഹിബ മോളെ, നമ്മൾ കൂട്ടുകൂടിയത് പാതിയിലിട്ട് പോകാനല്ലല്ലോ … നീ പറ…
ഹിബ : ഫൈസിക്ക… ഇങ്ങള് അറിയാതെ ഞാൻ കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അതെല്ലാം ചെയ്തു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് ഇനിയും ചെയ്യാനും, ചിലതു കൂടി ചെയ്യാനും തോന്നുന്നു. പക്ഷെ ഇങ്ങള് അറിയാതെ അത് ചെയ്യാൻ എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല. പക്ഷെ സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്കിപ്പോ അത് ചെയ്യണം എന്ന് വല്ല്യ ആഗ്രഹവും ഉണ്ട്…
ഞാൻ ഇവിടെ വന്നത് മുതൽ സാവിത്രി അമ്മയോടാണ് നല്ല കൂട്ട്. എന്നോട് അവർക്കു വല്ല്യ സ്നേഹം ആണ്. എപ്പോഴും മോളെ എന്നു വിളിച്ചു കൂടെ നിർത്തും. ആദ്യമൊക്കെ ഒരു അമ്മയോട് തോന്നുന്ന സ്നേഹം ആയിരുന്നു എനിക്ക് അവരോടും. അവരും എന്നെ ഒരു മോളെ പോൽ ആണ് നോക്കിയിരുന്നത്. എന്തിനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. അന്നൊക്കെ ബാലുവിന്റെ നോട്ടത്തെ കുറിച്ച് ഞാൻ ഫൈസിനോട് പറയാറുണ്ടായിരുന്നില്ലേ… പക്ഷെ അമ്മ എന്നോടുള്ള എപ്പോഴും പറയും