ഭക്ഷണവും ചെറിയൊരു കുളിയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് ജയരാജ് താഴേക്കു പോയി.. പണമെല്ലാം അടച്ചതിനു ശേഷം ജയരാജ് തിരികെ വന്ന് സോണിയമോളെ കയ്യിലെടുത്തുകൊണ്ട് സ്വാതിയെയും കൂട്ടി ആശുപത്രിയിൽ നിന്ന് പുറത്തു വന്നു.. എല്ലാവരും ജയരാജിന്റെ കാറിൽ കയറി.. സോണിയമോളെ പുറകിലത്തെ സീറ്റിൽ ഇരുത്തി.. സ്വാതി ജയരാജിന്റെ അടുത്തുള്ള മുൻവശത്തെ സീറ്റിലും..
കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് ജയരാജ് സോണിയമോളുടെ സന്തോഷത്തിനുവേണ്ടി ആ ബീച്ചിന്റെ തീരങ്ങളിലൂടെ ഓടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. എന്നിട്ട് കുറച്ച് ഒതുങ്ങിയ ഒരു സ്ഥലത്ത് വണ്ടി നിർത്തിയിട്ട്, ജയരാജ് ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി.. സ്വാതിയയാളെ നോക്കിയപ്പോൾ ജയരാജ് ഒരു കാട് പിടിച്ചു കിടന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് നടക്കുന്നത് കണ്ടു..
സ്വാതി: “എന്താ ഏട്ടാ ഇവിടെ നിർത്തിയെ?”
ജയരാജ്: “ആശുപത്രിയിൽ വെച്ച് വേണമെന്നു വെച്ചതാ.. പറ്റിയില്ല.. എങ്കിലിപ്പോ ഇവിടെ വെച്ചാവാമെന്നു വിചാരിച്ചു…”
സ്വാതി (അൽപ്പം ഞെട്ടിയും നാണിച്ചും കൊണ്ട്): “എന്ത് വേണമെന്ന്??..”
ജയരാജ്: “എടീ, എനിക്കൊന്നു മുള്ളണമെന്ന്!.. എന്താ നീയും വരുന്നോ കൂടെ?!.. ഹഹ..”
സ്വാതിയുടെ മുഖമപ്പോൾ വല്ലാത്ത ചമ്മൽ കാരണം ചുവന്നു തുടുത്തു… അതുകേട്ട് പുറകിലെ സീറ്റിലിരുന്ന സോണിയമോൾ പൊട്ടിച്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി..
സോണിയ: “അയ്യേ.. ഹിഹി.. അമ്മ എങ്ങനാ വല്യച്ഛന്റെ കൂടെ മുള്ളാൻ വരുക.. അയ്യേ കൂ..!”
ജയരാജ്: “ഹഹ..! വല്യച്ഛൻ തമാശ പറഞ്ഞതാ മോളെ.. നിങ്ങളവിടെ ഇരുന്നോ.. വല്യച്ഛൻ ഇതൊന്നു കളഞ്ഞിട്ട് ദാ ഇപ്പൊ വരാം..”
സോണിയ: “ok വല്യച്ഛാ..”
ജയരാജ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നടന്ന് അൽപ്പം ഉള്ളിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ സോണിയമോളും സ്വാതിയും അവിടെ കാറിലിരുന്നു ചിരിയായിരുന്നു.. സ്വാതിയുടെ മനസ്സിലപ്പോഴും അൽപ്പം ലജ്ജയുണ്ടായിരുന്നു.. സോണിയമോൾ പിന്നെ കാറിന്റെ വലതു സൈഡിലേക്ക് തിരിഞ്ഞിരുന്ന് കടൽക്കാഴ്ചകൾ കാണാൻ തുടങ്ങി.. സ്വാതി (ഇടത്തേക്ക്) ജയരാജിന്റെ ഭാഗത്തേക്കു തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു..