Posted by തീർച്ചപ്പെടുത്തി.അങ്ങനൊടുവിൽ…നിനക്കായ് ഒരു കുറിപ്പും തയ്യാറാക്കി വച്ച്, സുഖമരണം ഒരുക്കി…ഞാൻ അതിലേക്ക് വന്നെത്തുന്നു.
പക്ഷേ,അവിടെ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു…എന്നെ ആകെ തിരുത്തികൊണ്ട്, നിൻറെ നിറസാന്നിധ്യം !. എന്നെ തെല്ലെങ്കിലും അതിലേക്ക് വിടുന്നുണ്ടോ നീ ?. അപ്പോഴേക്കും…ജീവൻറെ തുടിപ്പായി എനിക്കുള്ളിൽ പിറവിയെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു, ചലിക്കുന്ന നിൻറെ ”പ്രതിരൂപം”. എൻറെ വയറ്റിൽ കിടന്നു, നിൻറെ പിൻഗാമി….എൻറെ നീച തീരുമാനത്തിനെതിരെ നിരന്തര പ്രതിഷേധം അറിയിച്ചു, അതിൻറെ അസ്തിത്വത്തിനായി പൊരുതുകയായിരുന്നിരിക്കണം. വളരെ പെട്ടെന്ന്, ഗർഭാവസ്‌ഥയുടെ കനത്ത ലക്ഷണങ്ങൾ ഒരുമിച്ചെന്നിൽ പൊട്ടിമുളച്ചു. അപ്പോൾ മാത്രമാണ് ഞാൻ ശരിക്കും അതിൻറെ സാധ്യതകൾ ഓർത്തു പോകുന്നത് . പിന്നെ, മരണത്തിന് അവധികൊടുത്തു കുഞ്ഞിനെ രക്ഷപെടുത്തുന്നതായി എൻറെ ചിന്ത മുഴുവനും. എന്നെ രക്ഷിക്കാതെ…അതിനെ സംരക്ഷിക്കാനാവില്ല എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പായി. – വീട്ടുകാരോട് ഇത് തുറന്നറിയിച്ചു, അഭിയുമായുള്ള വിവാഹം നടത്തിത്തന്നെ മതിവാവൂ- എന്ന് പറഞ്ഞു ശാട്യം പിടിച്ചാലോ ??. ഇങ്ങനെ തുടങ്ങി….”മണ്ടൻബുദ്ധികൾ” ഉൾപ്പടെ, കുറെയേറെ കൂലങ്കഷമായി ആലോചിച്ചുകൂട്ടി. ഇതുവരെയുള്ള വീട്ടുകാരെ, നന്നായി മനസ്സിലാക്കിയെടുത്ത ഒരാൾ എന്ന നിലയിൽ…തൽക്കാലം ഏതെങ്കിലും ഒരു വിഡ്ഢിക്ക് മുന്നിൽ കഴുത്തു നീട്ടി കൊടുക്കുക തന്നെ എന്ന് ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു. ഇതല്ലാതെ, എൻറെ കുഞ്ഞിനെ രക്ഷപെടുത്താൻ മറ്റൊരു മാർഗ്ഗവുമില്ല. ആരെന്നോ ?…ഏതെന്നോ ?…നോക്കാൻ ഒന്നുമില്ല, മറ്റ് ആരെങ്കിലും ഈ രഹസ്യം അറിയുന്നതിന് മുൻപേ, അവർ ചൂണ്ടി കാണിക്കുന്ന ആരുടെയെങ്കിലും മുന്നിൽ കഴുത്തു കുനിച്ചു നിന്ന് …ഭർത്താവായി സ്വീകരിച്ചു, സ്വന്തം കുട്ടി എന്ന് വിശ്വസിപ്പിച്ചു അതിനെ വളർത്തിയെടുക്കുക. ഇത് മാത്രമേ കരുണീയമായ ഒരു ഉപായമായി ഇപ്പോൾ മുന്നിലുള്ളൂ. ഇനി കഴിഞ്ഞുപോകുന്ന ഓരോ മണിക്കൂറും വളരെ വിലപ്പെട്ടതും, പ്രശ്‌നാധിഷ്‌ഠിതങ്ങളുമാണ്. അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചു….ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി സ്വന്തം നിലനിൽപ്പിനായി…സ്വാർത്ഥമതിയും കുശാഗ്ര ബുദ്ധിശാലിയുമായി മാറിയ അലീന, സ്വന്തം വീട്ടുകാരോട് വിട്ടുവീഴ്ചാ മനോഭാവം തുറന്നറിയിക്കുന്നു. ” ഈ പീഢനവും വീട്ടുതടങ്കലും എനിക്ക് മടുത്തു. ഒന്നുകിൽ, എന്നെ തുറന്ന് വിട്ടു സ്വസ്‌ഥമായി ജീവിക്കാൻ അനുവദിക്കുക, അല്ലെങ്കിൽ…മരണത്തിന് തുല്യമായി, ആരായാലും വേണ്ടില്ല, ഏതെങ്കിലും ഒരുവന്റെ കൂടെ വിവാഹം ചെയ്‌തു വിടാൻ തീരുമാനിക്കുക…”. ഇതായിരുന്നു എൻറെ ”ഡിമാൻറ്”.
”സമ്മതം” അറിയിച്ചപ്പോൾ പിന്നെ, വേഗത കൂട്ടാനോ ?..ഒന്നും എടുത്തു പറയേണ്ടുന്നയോ ?… ആവശ്യം വേണ്ടി വന്നില്ല. ഒരു സംശയവും കൂടാതെ, എല്ലാം ഹർഷാവേശത്തോടെ…ശരവേഗത്തിൽ തയ്യാറായി. സഭയും പള്ളിയും പള്ളിമുറ്റവും..,പള്ളീലച്ചനും വരെ സജീവമായി. ഉടനെ പേരിന് വിളിച്ചുചേർത്ത മനസ്സമ്മത ചടങ്ങിലും…അതുകഴിഞ്ഞു വലിയ ആഘോഷത്തോടെ കൊണ്ടാടിയ ”വിവാഹോത്സവ” പരിപാടിയിലും ഞാൻ ആകട്ടെ ആകെ ഭയന്നും പ്രാർത്ഥിച്ചുമിരുന്നു. .മുഴുവനും…നിൻറെ ” വേന്ദ്രൻ” വയറ്റിനുള്ളിൽ കിടന്നോ…അല്ലാതെയോ എന്നെ വേവലാതിപ്പെടുത്തരുതേ…എന്ന് മാത്രമായിരുന്നു ചിന്ത. പക്ഷേ, നിൻറെയോ ?…നമ്മുടെ മോടെ പുണ്യമോ ?…എന്നെ ഉടനീളം കാത്തുരക്ഷിച്ചത് ?…എന്ന് എനിക്കിപ്പോഴും അറിയില്ല. ആ സമയങ്ങളിൽ മാത്രമല്ല, പിന്നീട്ങ്ങോട്ട്….ആദ്യരാത്രയിലും…അതുകഴിഞ്ഞു വന്ന എല്ലാ രാത്രികളിലും പകലുകളിലും എൻറെ മോൾ ആരെയും ഒന്നും അറിയിക്കാതെ തികച്ചും സമാധാനവാദിയായി ഈ വയറ്റിനുള്ളിൽ സുരക്ഷിതയായി കഴിഞ്ഞുകൂടി. പിന്നെ, എനിക്കൊപ്പം ഭർത്താവായി ജീവിച്ച മനുഷ്യനെ മണ്ടനാക്കിത്തന്നെ, വഞ്ചന എന്ന് തോന്നിക്കും