“ഞാന് മുറീത്തന്നാ ബച്ചത്…”
“ന്താപ്പോ ചെയ്യ്വ..ഒന്നൂടി നോക്ക്..കിട്ടീല്ലേല് നാളെ നോക്കാം..”
അവള് ഫോണ് വച്ചിട്ട് മുറിയിലേക്ക് പോയി.
“മോള് ബെശമിക്കണ്ട..ഷഫീക്ക് അതില് കിട്ടിയില്ലേല് ഈ ഫോണില് ബിലിച്ചോളും.” ഖാദര് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. തിരിഞ്ഞുനോക്കി ഐഷ തലയാട്ടി. അവള് മുറിയില് കയറി ഒരിക്കല്ക്കൂടി അവിടെല്ലാം പരിശോധിച്ചു.
ഖാദര് കട്ടിലില് കിടക്ക വിരിച്ച ശേഷം അക്ഷമയോടെ കാത്തിരുന്നു. ലിവിഗ് റൂമിലെ ലൈറ്റ് ഐഷ ഓഫാക്കിയിട്ട് പോയപ്പോള് അയാള് ഇറങ്ങി ഫോണിനടുത്തെത്തി. അയാളുടെ ദേഹമാകെ തരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കമ്മട്ടം കാണിക്കാന് പോകുന്നതിന്റെ ആധിയോടൊപ്പം കേള്ക്കാന് പോകുന്ന സുഖസംസാരത്തിന്റെ ഭാവന അയാളെ ഭ്രമിപ്പിച്ചു. ഓരോ സെക്കന്റിനും ഓരോ യുഗത്തിന്റെ ദൈര്ഘ്യമുണ്ട് എന്ന് ഖാദറിന് തോന്നി. കാത്തിരിപ്പിന് വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട് ഒമ്പതര കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഫോണ് ബെല്ലടിച്ചു. ഖാദര് അവളെടുത്ത അതെ സമയത്തുതന്നെ റിസീവര് എടുത്തു ചെവിയോട് ചേര്ത്തു.
“ഹലോ..” ഐഷയുടെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന സ്വരം അയാള് കേട്ടു.
“ഹലോ..മുത്തെ ഇത് ഞാനാ..അന്റെ ഇക്ക..മൊബൈലിനു എന്ത് പറ്റി..വിളിച്ചിട്ട് സ്വിച്ചോഫ് ആണല്ലോ?” മറുഭാഗത്ത് ഷഫീക്കിന്റെ സ്വരം.
“കാണുന്നില്ല ഇക്കാ..ഞാന് ഇവിടെല്ലാം നോക്കി..”
“സാരമില്ല..ഇങ്ങനെ വന്നാല് മോള്ക്ക് പുറത്ത് പോകാതെ സംസാരിക്കാനാ അന്ന് ഞാന് ഇത് നമ്മുടെ റൂമില് വച്ചത്. ഇപ്പം മനസ്സിലായില്ലേ എന്റെ ബുദ്ധി”
“ഹും..”
“ഇവിടെ റൂമില് ഞാന് തനിച്ചാ..വേറാരും ഇല്ല..”
“ഞാനും..”
“ന്റെ മുത്തെ നീ ഇപ്പൊ ഇവിടുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്….”
ഐഷയുടെ കിതപ്പ് ഖാദര് കേട്ടു.