Posted by ഇടക്ക് ഗയാത്രിയേച്ചി എന്നെ നോക്കി ക്കൊണ്ടു : വാ അജയ് കേറി ഇരിക്കൂ.
വീണ്ടും രാഗിണിയോടയി : നിങ്ങള്ക്ക് ഇടക്കൊക്കെ ഇങ്ങോട്ട് വന്നു കൂടെ ?
രാഗിണി : ഓ ഇത്ര അടുത്തു തന്നെ അല്ലേ എപ്പോള്‍ വേണേലും വരാമല്ലോ
ഗയാത്രിയേച്ചി : ഉം തന്നെ തന്നെ .. അടുത്തുള്ളവര്‍ ആണ് തീരെ വരാതിരിക്കുന്നത്. കുറച്ചു ദൂരെ ആണ് നിന്നെ കൊണ്ടുപോയിരുന്നത് എങ്കില്‍ ഇടക്കെങ്കിലും ഒന്നു വന്നു നോക്കിയേനെ.. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ശേഷം എത്ര പ്രാവശ്യം വന്നെടി നീ ഇവിടെ ? പറ ?
രാഗിണി : അയ്യോ വിട്ടേക്കു എന്‍റെ അമ്മേ , അമ്മ കുറച്ചു ദിവസം അവിടെ വന്നു നില്‍ക്കന്‍ പറഞ്ഞിട്ടു എന്തായി തീരുമാനം ?
അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങള്‍ ഹാള്‍ ഇല്‍ എത്തിയിരുന്നു.
രാഗിണി തുടര്‍ന്നു : എന്തായാലും അമ്മ കുറച്ചു ദിവസം അവിടെ വന്നു നിന്നെ പറ്റു. അജയേട്ടനും എന്നും പറയും അമ്മയെ എങ്ങനെ എങ്കിലും സമ്മതിപ്പിച്ചു അവിടെ കുറച്ചു ദിവസം നിര്‍ത്തണം എന്ന്.
തീര്‍ത്തൂം നിഷ്കളങ്ക എന്ന പോലെ രാഗിണി അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ പെട്ടെന്നു ഗയാത്രിയേച്ചി എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്നു നോക്കി. ഞാന്‍ അവരുടെ കണ്ണിലെക്കും നോക്കി. കണ്ണുകള്‍ തമ്മില്‍ ഉടക്കിയ ഉടനെ ഗയാത്രിയേച്ചി നോട്ടം പിന്‍വലിച്ചു കൊണ്ട് രാഗിണിയോടെ : ഇവിടെ നൂറു കൂട്ടം പണികള്‍ ഉണ്ട്.രാജേഷിന്‍റെ കാര്യം എല്ലാം നോക്കണ്ടേ എന്‍റെ രാഗി ?
രാഗിണി : ഓ പിന്നെ അവന്‍ കൊച്ചു കുട്ടി അല്ലേ , എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചെയ്തുകൊടുക്കാന്‍..
അവര്‍ക്കു എന്തൊക്കെയോ എന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ മാനസികമായ അസ്വസ്ഥതകള്‍ ഉണ്ട് എന്ന് നിങ്ങള്ക്ക് ഇപ്പോള്‍ മനസിലായില്ലേ ?
ഇത്രയും നേരം ആയിട്ടും ‘ കേറിവാ അജയ് എന്നല്ലാതെ’ എന്നോടു വേറെ ഒന്നും അവര്‍ സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. സാധാരണ അങ്ങനെ അല്ല കേട്ടോ. ഔപചാരികമായി ആണെങ്കില്‍ കൂടെ അവര്‍ എന്നോടു നന്നായി സംസാരിക്കാറുണ്ട്. ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ ആ കാള്‍. അസ്വാഭാവികമായിരുന്ന എന്‍റെ സംസാര രീതി എല്ലാം അവരില്‍ വല്ലായ്മ്മ ഉണ്ടാക്കി എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പാണ്.
അങ്ങനെ ചിന്തിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കെ ഗയാത്രിയേച്ചി എന്നോടു : ഇരിക്കൂ അജയ്, മോനേ നാളെ ഓഫീസ് ഉണ്ടല്ലേ ?
ഞാന്‍ : അതേ
ഗയാത്രിയേച്ചി : ഇന്ന് ഇനി പോണോ ? മോന് ഇവിടുന്നു നേരെ ഓഫീസ് ലേക്ക് പോയാല്‍ പോരേ ? അവള്‍ വൈകുന്നേരം അങ്ങ് വരും.
എന്തായാലും അവര്‍ക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട് എന്‍റെ മനസിലിരിപ്പു എന്തൊക്കെയോ കുഴപ്പം ആണെന്ന്. ഗുഡ് സെര്‍ടിഫിക്റ്റ് നഷ്ടം ആയ സ്ഥിതിക്കും രാഗിണിയുടെ പരിപൂര്‍ണ്ണ പിന്തുണ ഉള്ള നിലക്കും ഒന്നു ഒരു കളി അങ്ങ് കളിച്ചുനോക്കാന്‍ തന്നെ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. ഞാന്‍ ഗയാത്രിയേച്ചിക്കു മറുപടി കൊടുത്തു. പരിധിയില്‍ നിന്നുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ശ്രീന്ഗാര ഭവത്തില്‍..
ഞാന്‍ : ഓ അമ്മ പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ ആവട്ടെ പക്ഷേ ഒരു കൊണ്ടീഷന്‍ ഉണ്ട് കേട്ടോ. രാഗിണിയുടെ കൂടെ അമ്മയും വീട്ടില്‍ കാണണം ഞാന്‍ ജോലി കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍. എന്താ കാണില്ലേ ?
പെട്ടന്നു അവരുടെ മുഖം വിവര്‍ണ്ണമാവുകയും , അസ്വസ്ഥത ഭാവം അവരുടെ മുഖത്ത് നിഴലിക്കുന്നതും ഞാന്‍ സ്രാധിച്ചു.
പെട്ടന്നു അവര്‍ നോര്‍മല്‍ ആവാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടു മറുപടി പറഞ്ഞു.
‘ അല്ല മോനേ ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ … രാജേഷ് ‘
ഞാന്‍ : രാജേഷിന് കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല. ഞാന്‍ വേണമെങ്കില്‍ അവനെക്കൊണ്ടു തന്നെ പറയിക്കാം .. അമ്മക്ക് മോളെ കാണണം എന്നും ഉണ്ട് അവിടെ നില്‍ക്കനും വയ്യ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ , എന്‍റെ കൂടെ നില്‍ക്കുന്നതില്‍ അമ്മക്ക് എന്തോ വിഷമം ഉണ്ട് എന്നല്ലേ ഞാന്‍ മനസിലാക്കേണ്ടത് ?
ഗയാത്രിയേച്ചി : അയ്യോ മോനേ അങ്ങനെ ഒന്നും അല്ല.
വീണ്ടും രാഗിണിയോടയി : നിങ്ങള്ക്ക് ഇടക്കൊക്കെ ഇങ്ങോട്ട് വന്നു കൂടെ ?
രാഗിണി : ഓ ഇത്ര അടുത്തു തന്നെ അല്ലേ എപ്പോള്‍ വേണേലും വരാമല്ലോ
ഗയാത്രിയേച്ചി : ഉം തന്നെ തന്നെ .. അടുത്തുള്ളവര്‍ ആണ് തീരെ വരാതിരിക്കുന്നത്. കുറച്ചു ദൂരെ ആണ് നിന്നെ കൊണ്ടുപോയിരുന്നത് എങ്കില്‍ ഇടക്കെങ്കിലും ഒന്നു വന്നു നോക്കിയേനെ.. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ശേഷം എത്ര പ്രാവശ്യം വന്നെടി നീ ഇവിടെ ? പറ ?
രാഗിണി : അയ്യോ വിട്ടേക്കു എന്‍റെ അമ്മേ , അമ്മ കുറച്ചു ദിവസം അവിടെ വന്നു നില്‍ക്കന്‍ പറഞ്ഞിട്ടു എന്തായി തീരുമാനം ?
അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങള്‍ ഹാള്‍ ഇല്‍ എത്തിയിരുന്നു.
രാഗിണി തുടര്‍ന്നു : എന്തായാലും അമ്മ കുറച്ചു ദിവസം അവിടെ വന്നു നിന്നെ പറ്റു. അജയേട്ടനും എന്നും പറയും അമ്മയെ എങ്ങനെ എങ്കിലും സമ്മതിപ്പിച്ചു അവിടെ കുറച്ചു ദിവസം നിര്‍ത്തണം എന്ന്.
തീര്‍ത്തൂം നിഷ്കളങ്ക എന്ന പോലെ രാഗിണി അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ പെട്ടെന്നു ഗയാത്രിയേച്ചി എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്നു നോക്കി. ഞാന്‍ അവരുടെ കണ്ണിലെക്കും നോക്കി. കണ്ണുകള്‍ തമ്മില്‍ ഉടക്കിയ ഉടനെ ഗയാത്രിയേച്ചി നോട്ടം പിന്‍വലിച്ചു കൊണ്ട് രാഗിണിയോടെ : ഇവിടെ നൂറു കൂട്ടം പണികള്‍ ഉണ്ട്.രാജേഷിന്‍റെ കാര്യം എല്ലാം നോക്കണ്ടേ എന്‍റെ രാഗി ?
രാഗിണി : ഓ പിന്നെ അവന്‍ കൊച്ചു കുട്ടി അല്ലേ , എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചെയ്തുകൊടുക്കാന്‍..
അവര്‍ക്കു എന്തൊക്കെയോ എന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ മാനസികമായ അസ്വസ്ഥതകള്‍ ഉണ്ട് എന്ന് നിങ്ങള്ക്ക് ഇപ്പോള്‍ മനസിലായില്ലേ ?
ഇത്രയും നേരം ആയിട്ടും ‘ കേറിവാ അജയ് എന്നല്ലാതെ’ എന്നോടു വേറെ ഒന്നും അവര്‍ സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. സാധാരണ അങ്ങനെ അല്ല കേട്ടോ. ഔപചാരികമായി ആണെങ്കില്‍ കൂടെ അവര്‍ എന്നോടു നന്നായി സംസാരിക്കാറുണ്ട്. ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ ആ കാള്‍. അസ്വാഭാവികമായിരുന്ന എന്‍റെ സംസാര രീതി എല്ലാം അവരില്‍ വല്ലായ്മ്മ ഉണ്ടാക്കി എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പാണ്.
അങ്ങനെ ചിന്തിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കെ ഗയാത്രിയേച്ചി എന്നോടു : ഇരിക്കൂ അജയ്, മോനേ നാളെ ഓഫീസ് ഉണ്ടല്ലേ ?
ഞാന്‍ : അതേ
ഗയാത്രിയേച്ചി : ഇന്ന് ഇനി പോണോ ? മോന് ഇവിടുന്നു നേരെ ഓഫീസ് ലേക്ക് പോയാല്‍ പോരേ ? അവള്‍ വൈകുന്നേരം അങ്ങ് വരും.
എന്തായാലും അവര്‍ക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട് എന്‍റെ മനസിലിരിപ്പു എന്തൊക്കെയോ കുഴപ്പം ആണെന്ന്. ഗുഡ് സെര്‍ടിഫിക്റ്റ് നഷ്ടം ആയ സ്ഥിതിക്കും രാഗിണിയുടെ പരിപൂര്‍ണ്ണ പിന്തുണ ഉള്ള നിലക്കും ഒന്നു ഒരു കളി അങ്ങ് കളിച്ചുനോക്കാന്‍ തന്നെ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. ഞാന്‍ ഗയാത്രിയേച്ചിക്കു മറുപടി കൊടുത്തു. പരിധിയില്‍ നിന്നുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ശ്രീന്ഗാര ഭവത്തില്‍..
ഞാന്‍ : ഓ അമ്മ പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ ആവട്ടെ പക്ഷേ ഒരു കൊണ്ടീഷന്‍ ഉണ്ട് കേട്ടോ. രാഗിണിയുടെ കൂടെ അമ്മയും വീട്ടില്‍ കാണണം ഞാന്‍ ജോലി കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍. എന്താ കാണില്ലേ ?
പെട്ടന്നു അവരുടെ മുഖം വിവര്‍ണ്ണമാവുകയും , അസ്വസ്ഥത ഭാവം അവരുടെ മുഖത്ത് നിഴലിക്കുന്നതും ഞാന്‍ സ്രാധിച്ചു.
പെട്ടന്നു അവര്‍ നോര്‍മല്‍ ആവാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടു മറുപടി പറഞ്ഞു.
‘ അല്ല മോനേ ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ … രാജേഷ് ‘
ഞാന്‍ : രാജേഷിന് കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല. ഞാന്‍ വേണമെങ്കില്‍ അവനെക്കൊണ്ടു തന്നെ പറയിക്കാം .. അമ്മക്ക് മോളെ കാണണം എന്നും ഉണ്ട് അവിടെ നില്‍ക്കനും വയ്യ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ , എന്‍റെ കൂടെ നില്‍ക്കുന്നതില്‍ അമ്മക്ക് എന്തോ വിഷമം ഉണ്ട് എന്നല്ലേ ഞാന്‍ മനസിലാക്കേണ്ടത് ?
ഗയാത്രിയേച്ചി : അയ്യോ മോനേ അങ്ങനെ ഒന്നും അല്ല.