Posted by വീട്ടിൽ വന്നു അമ്മമാരിൽ നിന്നും കിട്ടാനുള്ള തെറിയും വാങ്ങി ഞങ്ങൾ നേരെ പോയി വിശ്രമിച്ചു …പിന്നെയുള്ള ദിവസങ്ങൾക്കു വേഗത കൂടുതലായിരുന്നു , പക്ഷെ മിക്ക ദിവസവും കഴിഞ്ഞത് ഏതാണ്ട് ഒരുപോലെതന്നെ….പ്രശ്നമെന്താണെന്നെന്നു വെച്ചാൽ പഠിക്കാനുള്ള മൂഡും സമയവും മാത്രം കിട്ടിയില്ല….ഏതായാലും ഇത്രേം ആയ സ്ഥിതിക്ക് ശബരി മടങ്ങിപ്പോയതിനു ശേഷം പഠിക്കാമെന്നു വെച്ചു ഞാൻ ഒന്ന് റിലാക്‌സ്ഡ് ആയി…..ഒടുവിൽ അവൻ മടങ്ങിപ്പോയതോടെ എനിക്ക് വല്ലാത്തൊരു ഏകാന്തത വന്നു….
ഒരു ദിവസം ശിവേട്ടൻ വിളിച്ചു കവലയിൽ ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു….പുള്ളിക്ക് കുറച്ചു റൂമുകൾ ഉണ്ട് കവലയിൽ അവിടെ ട്യൂഷൻ സെന്റർ തുടങ്ങുന്ന കാര്യം പുള്ളി തിരുമാനിച്ചെന്നു എന്നോട് പറഞ്ഞു….വേറെയും രണ്ടു പയ്യന്മാർ ഉണ്ടായിരുന്നു ശരത്തും ,അജയ് യും…രണ്ടു പേരിൽ ഒരാൾ b ed , ഒരാൾ Ttc….നല്ല പയ്യന്മാരാണെന്നു പരിചയപെട്ടപ്പോൾ മനസിലായി …അവര്ക്കും അവരുടെതായ വീക്ഷണം ഇതിനെപ്പറ്റി ഉണ്ടായിരുന്നത് ശിവേട്ടനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം എല്ലാത്തിനും ഒരു പ്രോട്ടോകോൾ ഉണ്ടാക്കാനും കാര്യങ്ങൾ എങ്ങനെ തുടങ്ങാമെന്നതിനും സഹായകരമായി ….പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഓരോന്നിനും ഓരോ രീതിയിൽ സെന്റെറിന്റെ കാര്യങ്ങൾ മുൻപോട്ട് പോയി….തൽക്കാലത്തേക്ക് ഞങ്ങൾ മൂന്ന് പേരെയും വെച്ചു തുടങ്ങാമെന്ന് പുള്ളി നിശ്ചയിച്ചത് നല്ല തീരുമാനമായിരുന്നു …പരീക്ഷ കഴിയുന്നത്‌ വരെ എനിക്ക് വലിയ പ്രയാസം വരാത്ത രീതിയിൽ കൊണ്ടുപോകാൻ കഴിഞ്ഞതാണ് ഒരു വിജയം …..എന്നേക്കാൾ അർപ്പണ മനോഭാവം ഉള്ളവരായിരുന്നു മറ്റ് രണ്ടുപേരും….ആദ്യ മാസങ്ങളിൽ കുട്ടികൾ കുറവായിരുന്നതും അവർക്ക് പെട്ടെന്ന് ട്രാക്കിൽ കേറാൻ സഹായം ചെയ്തു….
ഞാൻ ശബരി പോയതിന്റെ പിന്നാലെ പഠനത്തിലേക്ക് കാര്യമായി തിരിഞ്ഞു , ഇടക്കുള്ള ട്യൂഷനും പഠനവും ഞാൻ ഒരുമിച്ചു കൊണ്ടുപോയി , എനിക്ക് വേണ്ടി മാക്സിമം ഹെൽപ് മറ്റ് രണ്ടുപേരും ചെയ്തുതന്നു…..
മൂന്ന് മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞാൻ തിരികെ പോയി കമ്മീഷനും ,പരീക്ഷയും എല്ലാം തീർത്തു ….കമ്മിഷൻ സമയത്തുള്ള പ്രതിസന്ധികൾ ട്യൂഷൻ എടുക്കാൻ പോയതുകൊണ്ട് കുറേ കുറഞ്ഞുകിട്ടി…..വിചാരിച്ച അത്രയ്ക്ക് നന്നായിത്തന്നെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ചെയ്തു എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി …
ആദ്യം ചിന്തിച്ചതുപോലെ തന്നെ റസീന വന്നില്ല…..വേറെ ബാച്ചിലായിരുന്നു അവൾക്കു കമ്മിഷൻ ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നത് , അവളെ ഒന്ന് കൂടി കാണണമെന്ന് വല്ലാത്ത ആഗ്രഹം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ട അവസ്ഥയായി…..പരീക്ഷ കഴിയുന്നത്‌ വരെ ഞാൻ ഹോസ്റ്റലിൽ തന്നെ കഴിഞ്ഞു….അവസാന ദിവസം എല്ലാം തീർന്നു പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു ശൂന്യതയാണു ആദ്യം ഫീൽ ചെയ്തത് …..അന്ന് രാത്രി കുറേ സമയം കരണമറിയാത്തൊരു ടെൻഷൻ ആയിരുന്നു മനസ്സിൽ , അവസാനം അത് റസീനക്കെന്തു സംഭവിച്ചു എന്നറിയാത്തതു കൊണ്ടാകാമെന്നു തോന്നിയപ്പോൾ ഒന്ന് അന്വേഷിക്കാൻ തിരുമാനിച്ചു……
പിറ്റേ ദിവസം ഹോസ്റ്റലിനു അടുത്തുള്ള ഒരു കടയിൽ നിന്നും ബൈക്ക് വാടകക്കെടുത്തു ഞാൻ കോളേജിൽ പോയി….പ്രിൻസിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും അവളുടെ അഡ്രെസ്സ് വാങ്ങി പുറപ്പെട്ടു ……അവളെ കണ്ടു ഒരു യാത്ര പറയണം എന്നൊരു ചിന്ത മാത്രമായിരുന്നു മനസ്സിൽ……ഇറങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് ശബരിയോടും അമ്മുവിനോടും ഈ യാത്രയെ പറ്റി പറഞ്ഞിരുന്നു , പോയി കണ്ടു വിവരങ്ങളറിയാനും അത് അറിയിക്കാനും പറഞ്ഞാണ് രണ്ടു പേരും ഫോൺ വെച്ചത്…..അധികമില്ലെങ്കിലും ഏതാണ്ട് 45 km വൺവേ ഓടാനുണ്ട് …
കുറച്ചു നേരത്തെ യാത്രക്ക് ശേഷം ഞാൻ അവളുടെ നാട്ടിലെത്തി…..ഗ്രാമമെന്നു പറയാമെങ്കിലും ഒരു വിധം സൗകര്യങ്ങൾ ഉള്ള ഒരു നാടായിരുന്നു