Posted by മാധവന്: ഞാനൊന്ന് നോക്കട്ടെ
അഷിത: വേണ്ട അമ്മാവാ. അമ്മാവന്റെ ഈ സാധനം കയറാനുള്ള വലിപ്പമൊന്നും അതില്ല
മാധവന്: എന്നാ ഞാന്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്നില്ല.
ചൂണ്ടുവിരല്‍ ഉയര്‍ത്തികൊണ്ട് മാധവന്: ഇതൊന്ന് കയറ്റട്ടെ.
ഇത് കണ്ട് അഷിത: ഉം
തലയാട്ടി മൂളി. മാധവന്റെ മടിയില്‍ അഷിത ഒന്നിളകിയിരുന്നു. മാധവന് തന്റെ ചൂണ്ടുവിരല്‍ ശ്യാമയുടെ ചന്തിയിടുക്കില്‍ തിരുകി കയറ്റി. ആ വിരല്‍ പൂര്‍ണ്ണമായി കയറ്റി വലിച്ചൂരിയെടുത്ത് വായയിലിട്ട് ഊമ്പി.
ഇതുകണ്ട് അറപ്പോടെ അഷിത: ച്ഛീ..
മാധവന്: നിന്റെ എല്ലാം എനിക്കിഷ്ടമാണ് മോളെ.
എന്നു പറഞ്ഞു അവളെ വീണ്ടും ബെഡ്ഡിലേക്ക് കിടത്തി. അവളെ മുലയില്‍ താലോലിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. വീണ്ടും അഷിതയും മാധവനും കളിച്ചു. അതിനുശേഷം അവര്‍ ഒരുമിച്ച് കുളിച്ചു. പരസ്പരം സോപ്പുതേച്ചുള്ള കുളി. എല്ലാ കഴിഞ്ഞ് പോവാന്‍ നേരത്ത് മാധവനും അഷിതയും വീണ്ടും ഒരു കളി കളിച്ചു. അങ്ങനെ ലോക്ഡൗണിലെ പലദിവസങ്ങളും അവര്‍ ഇതുപോലെ കളി തുടര്‍ന്നു. പക്ഷെ, അത് ഇവര്‍ക്കല്ലാതെ ആര്‍ക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു. വിഷുവും കടന്നുപോയി. അപ്പോളാണ് ഇറ്റലിയില്‍ കോവിഡ് പടര്‍ന്നുപിടിക്കുന്നത്. അതെ അതിനിടയില്‍ ഒരു വാര്‍ത്ത അവരെ ഞെട്ടിച്ചു. മഹേഷിന് കോവിഡ് പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. അതൊന്നും അഷിതയെ തളര്‍ത്തിയില്ല. മാധവനും അഷിതയും അവരുടെ മണിയറയില്‍ പണിതുരസിച്ചു. അപ്പോളും മാധവന് ഒരു സംശയം ഉണ്ടായി. സ്വന്തം ഭര്‍ത്താവിന് മരുന്നില്ലാത്ത ഒരു അസുഖം പിടിച്ചിട്ടും തന്നെ പോലൊരുവനുമായി കാമകേളിയില്‍ ആറാടുന്നതില്‍ അഷിതയ്ക്ക് ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമില്ല. വിമലയെ പോലെ ഇവളും നന്ദിയില്ലാത്ത പെണ്ണാണോ? അയാള്‍ ചിന്തിച്ചു. ഉടനെ ഞെട്ടിച്ചു ഒരു വാര്‍ത്ത വന്നു. മഹേഷ് കോവിഡ് ബാധിച്ചു മരിച്ചു. അത് ഏവരിലും ഞെട്ടലും വിഷമവും ഉണ്ടായി. മഹേഷിന്റെ ബോഡി നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നില്ല. അവിടെ ഇറ്റലിയില്‍ തന്നെ അടക്കംചെയ്തു. ആകെ മരവിച്ച പോലെയായിരുന്നു അഷിത. മഹേഷ് തന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ആരായിരുന്നുവെന്ന് അഷിത അന്ന് മനസിലാക്കിയിരുന്നു. അവളില്‍ മൂകതയും ഒറ്റപ്പെടലും തളംകെട്ടി. കാര്യം അറിഞ്ഞതിന് ശേഷം മാധവന് അഷിതയെ കാണാന്‍ ആ വീട്ടിലേക്ക് കയറിയില്ല. ഒന്ന് രണ്ട് ആഴ്ചക്ക് ശേഷം വിജയന്‍ വന്ന് അഷിതയെ കൂട്ടികൊണ്ടുപോയി. അഷിതയുടെ വിഷമം കാണാനുള്ള മനസ് മാധവനില്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അയാള്‍ അങ്ങോട്ട് പോയില്ല. മാധവന്റെ മനസും ഒറ്റപ്പെട്ടു തന്നെയായിരുന്നു. തന്റെ മകള്‍ ഗായത്രിയെ അവന്‍ കളിച്ച ദേഷ്യം ഉണ്ടെങ്കില്‍ അഷിതയ്ക്ക് തന്റെ ഭര്‍ത്താവിനെ നഷ്ടപ്പെട്ടത് ഓര്‍ത്ത് അയാള്‍ക്ക് വിഷമം വന്നു. ജൂണ്‍ മാസത്തോടു കൂടി കമ്പനി തുറന്നു. പക്ഷെ, പണിക്കാരാരും വന്നില്ല. രണ്ടരമാസത്തോളം പൂട്ടിയിട്ടിരുന്ന കമ്പനിയില്‍ മാധവന് പോയി ഇരുന്നു. ഏകനായി. കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങള്‍ അയാള്‍ അയവിറക്കി. അഷിതയെ കണ്ട നാള്‍ മുതല്‍ തന്റെ ജീവിതത്തില്‍ എത്രയോ പെണ്ണുങ്ങള്‍ കയറിയിറങ്ങി. രേണുക, വിമല, ശ്യാമ. പക്ഷെ ഇവര്‍ക്കാര്‍ക്കും തന്നോട് സ്‌നേഹമില്ലായിരുന്നു. അഷിത മാത്രമേ തന്നെ സ്‌നേഹിച്ചുള്ളൂ. അവള്‍ക്ക് ഈ ഗതി വന്നല്ലോ. അയാള്‍ നെടുവീര്‍പ്പെട്ടു. കാര്യമായി ജോലിയൊന്നും നടക്കാത്തതിനാല്‍ മാധവന് വീട്ടില്‍ തന്നെയായി. മഴക്കാലം വന്നെത്തിപോയി. ഓഗസ്റ്റ് മാസം ആയി. അപ്പോളേക്കും മാധവന് വിഷാദം വല്ലാതെ തളംകെട്ടിയിരുന്നു. ഷൈനിയും ചിന്നുവും സുരേഷിന്റെ കൂടെ തന്നെയാണ് താമസം. മുറിയില്‍ ചടഞ്ഞുകൂടിയിരിക്കുമ്പോള്‍ മാധവന്റെ ചിന്ത നഷ്ടത്തില്‍ തന്നെയായിരുന്നു. അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നുകൊണ്ട്
ജയ: നിങ്ങളിത് എന്ത് ഇരിപ്പാണ്? ഒന്ന് പുറത്തൊക്കെ പോയിക്കൂടെ..
തിരിഞ്ഞുനോക്കികൊണ്ട് മാധവന്: എനിക്ക് വയ്യെടി.
ജയ: പിന്നെ അവിടെ സ്വന്തം മോന്‍ പോയ വിഷമം ഭാരതിയേച്ചി് മാറിവരുന്നു. നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോളും മാറീലേ
അഷിത: വേണ്ട അമ്മാവാ. അമ്മാവന്റെ ഈ സാധനം കയറാനുള്ള വലിപ്പമൊന്നും അതില്ല
മാധവന്: എന്നാ ഞാന്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്നില്ല.
ചൂണ്ടുവിരല്‍ ഉയര്‍ത്തികൊണ്ട് മാധവന്: ഇതൊന്ന് കയറ്റട്ടെ.
ഇത് കണ്ട് അഷിത: ഉം
തലയാട്ടി മൂളി. മാധവന്റെ മടിയില്‍ അഷിത ഒന്നിളകിയിരുന്നു. മാധവന് തന്റെ ചൂണ്ടുവിരല്‍ ശ്യാമയുടെ ചന്തിയിടുക്കില്‍ തിരുകി കയറ്റി. ആ വിരല്‍ പൂര്‍ണ്ണമായി കയറ്റി വലിച്ചൂരിയെടുത്ത് വായയിലിട്ട് ഊമ്പി.
ഇതുകണ്ട് അറപ്പോടെ അഷിത: ച്ഛീ..
മാധവന്: നിന്റെ എല്ലാം എനിക്കിഷ്ടമാണ് മോളെ.
എന്നു പറഞ്ഞു അവളെ വീണ്ടും ബെഡ്ഡിലേക്ക് കിടത്തി. അവളെ മുലയില്‍ താലോലിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. വീണ്ടും അഷിതയും മാധവനും കളിച്ചു. അതിനുശേഷം അവര്‍ ഒരുമിച്ച് കുളിച്ചു. പരസ്പരം സോപ്പുതേച്ചുള്ള കുളി. എല്ലാ കഴിഞ്ഞ് പോവാന്‍ നേരത്ത് മാധവനും അഷിതയും വീണ്ടും ഒരു കളി കളിച്ചു. അങ്ങനെ ലോക്ഡൗണിലെ പലദിവസങ്ങളും അവര്‍ ഇതുപോലെ കളി തുടര്‍ന്നു. പക്ഷെ, അത് ഇവര്‍ക്കല്ലാതെ ആര്‍ക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു. വിഷുവും കടന്നുപോയി. അപ്പോളാണ് ഇറ്റലിയില്‍ കോവിഡ് പടര്‍ന്നുപിടിക്കുന്നത്. അതെ അതിനിടയില്‍ ഒരു വാര്‍ത്ത അവരെ ഞെട്ടിച്ചു. മഹേഷിന് കോവിഡ് പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. അതൊന്നും അഷിതയെ തളര്‍ത്തിയില്ല. മാധവനും അഷിതയും അവരുടെ മണിയറയില്‍ പണിതുരസിച്ചു. അപ്പോളും മാധവന് ഒരു സംശയം ഉണ്ടായി. സ്വന്തം ഭര്‍ത്താവിന് മരുന്നില്ലാത്ത ഒരു അസുഖം പിടിച്ചിട്ടും തന്നെ പോലൊരുവനുമായി കാമകേളിയില്‍ ആറാടുന്നതില്‍ അഷിതയ്ക്ക് ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമില്ല. വിമലയെ പോലെ ഇവളും നന്ദിയില്ലാത്ത പെണ്ണാണോ? അയാള്‍ ചിന്തിച്ചു. ഉടനെ ഞെട്ടിച്ചു ഒരു വാര്‍ത്ത വന്നു. മഹേഷ് കോവിഡ് ബാധിച്ചു മരിച്ചു. അത് ഏവരിലും ഞെട്ടലും വിഷമവും ഉണ്ടായി. മഹേഷിന്റെ ബോഡി നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നില്ല. അവിടെ ഇറ്റലിയില്‍ തന്നെ അടക്കംചെയ്തു. ആകെ മരവിച്ച പോലെയായിരുന്നു അഷിത. മഹേഷ് തന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ആരായിരുന്നുവെന്ന് അഷിത അന്ന് മനസിലാക്കിയിരുന്നു. അവളില്‍ മൂകതയും ഒറ്റപ്പെടലും തളംകെട്ടി. കാര്യം അറിഞ്ഞതിന് ശേഷം മാധവന് അഷിതയെ കാണാന്‍ ആ വീട്ടിലേക്ക് കയറിയില്ല. ഒന്ന് രണ്ട് ആഴ്ചക്ക് ശേഷം വിജയന്‍ വന്ന് അഷിതയെ കൂട്ടികൊണ്ടുപോയി. അഷിതയുടെ വിഷമം കാണാനുള്ള മനസ് മാധവനില്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അയാള്‍ അങ്ങോട്ട് പോയില്ല. മാധവന്റെ മനസും ഒറ്റപ്പെട്ടു തന്നെയായിരുന്നു. തന്റെ മകള്‍ ഗായത്രിയെ അവന്‍ കളിച്ച ദേഷ്യം ഉണ്ടെങ്കില്‍ അഷിതയ്ക്ക് തന്റെ ഭര്‍ത്താവിനെ നഷ്ടപ്പെട്ടത് ഓര്‍ത്ത് അയാള്‍ക്ക് വിഷമം വന്നു. ജൂണ്‍ മാസത്തോടു കൂടി കമ്പനി തുറന്നു. പക്ഷെ, പണിക്കാരാരും വന്നില്ല. രണ്ടരമാസത്തോളം പൂട്ടിയിട്ടിരുന്ന കമ്പനിയില്‍ മാധവന് പോയി ഇരുന്നു. ഏകനായി. കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങള്‍ അയാള്‍ അയവിറക്കി. അഷിതയെ കണ്ട നാള്‍ മുതല്‍ തന്റെ ജീവിതത്തില്‍ എത്രയോ പെണ്ണുങ്ങള്‍ കയറിയിറങ്ങി. രേണുക, വിമല, ശ്യാമ. പക്ഷെ ഇവര്‍ക്കാര്‍ക്കും തന്നോട് സ്‌നേഹമില്ലായിരുന്നു. അഷിത മാത്രമേ തന്നെ സ്‌നേഹിച്ചുള്ളൂ. അവള്‍ക്ക് ഈ ഗതി വന്നല്ലോ. അയാള്‍ നെടുവീര്‍പ്പെട്ടു. കാര്യമായി ജോലിയൊന്നും നടക്കാത്തതിനാല്‍ മാധവന് വീട്ടില്‍ തന്നെയായി. മഴക്കാലം വന്നെത്തിപോയി. ഓഗസ്റ്റ് മാസം ആയി. അപ്പോളേക്കും മാധവന് വിഷാദം വല്ലാതെ തളംകെട്ടിയിരുന്നു. ഷൈനിയും ചിന്നുവും സുരേഷിന്റെ കൂടെ തന്നെയാണ് താമസം. മുറിയില്‍ ചടഞ്ഞുകൂടിയിരിക്കുമ്പോള്‍ മാധവന്റെ ചിന്ത നഷ്ടത്തില്‍ തന്നെയായിരുന്നു. അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നുകൊണ്ട്
ജയ: നിങ്ങളിത് എന്ത് ഇരിപ്പാണ്? ഒന്ന് പുറത്തൊക്കെ പോയിക്കൂടെ..
തിരിഞ്ഞുനോക്കികൊണ്ട് മാധവന്: എനിക്ക് വയ്യെടി.
ജയ: പിന്നെ അവിടെ സ്വന്തം മോന്‍ പോയ വിഷമം ഭാരതിയേച്ചി് മാറിവരുന്നു. നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോളും മാറീലേ