Posted by ഉം….. ചിന്നു ഒന്ന് മുളിയ ശേഷം അമ്മയേ കുടുതല്‍ അടുപ്പിച്ചു കിടന്നു….
മതി പെണ്ണേ ഇറുക്കിയത്…. എണിറ്റേ…. നേരം ഉച്ചയായി. ഭക്ഷണത്തിന്‍റെ കാര്യം നോക്ക്…..
അത് കേട്ടതോടെ ചിന്നു കട്ടിലില്‍ നിന്ന് എണിറ്റു. പിന്നെ ഉച്ചയ്ക്കിലേക്കുള്ള ഭക്ഷണവും മരുന്നും ചെറിയ മയക്കവുമായി സമയം പോയി… രാത്രി എഴുമണിയായപ്പോള്‍ രമ്യ വിളിച്ചു…. രണ്ടുവര്‍ഷത്തെ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങള്‍ പറയാനുണ്ടായിരുന്നു.
രമ്യ ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞപ്പോ ബാങ്ക് കോച്ചിംഗിന് പോയി ഒരു കൊല്ലം കൊണ്ട് ബാങ്കില്‍ കയറി. പിന്നെ ഇപ്പോഴാത്തെ ബ്രാഞ്ചിലേക്ക് ട്രാന്‍ഫര്‍ വാങ്ങി വന്നു. ഇവിടെ വെച്ച് മാനേജറുമായി ചെറിയ പ്രണയവും അത് കല്യാണം വരെയും എത്തി. നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞു ഇനി വരുന്ന ഓണം വെക്കേഷനില്‍ കല്യാണം….
പിറ്റേ ദിവസങ്ങളിലും പതിവുപോലെ ചിന്നു ജോഗിംങിന് പാര്‍ക്കില്‍ പോവുമെങ്കിലും കണ്ണനെ കാണാന്‍ സാധിച്ചില്ല. രണ്ടു ദിനങ്ങള്‍ കുടെ കൊഴിഞ്ഞുപോയെങ്കിലും കണ്ണനെ കാണാനുമായി അവള്‍ക്ക് അടുക്കാനുള്ള ഒരു വഴിയും ഉണ്ടായില്ല…. മനസ് ദിനം കുടും തോറും വേദനാജനകമായി തുടങ്ങി.
ചിന്നു വേറെ വഴിയില്ലത്തത് കൊണ്ട് വൈഷ്ണവത്തിലേക്ക് ചെല്ലാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതയായി. അവിടെ അമ്മയും അച്ഛനുമില്ല…. കണ്ണനേട്ടനെ കാണാനും ചിലപ്പോഴെ പറ്റു… എന്നാലും ചെന്നു നോക്കാതിരിക്കാന്‍ പോവാന്‍ തിരുമാനിച്ചു.
അവള്‍ ഓട്ടോ വിളിച്ച് വൈഷ്ണവത്തിലെത്തി. പക്ഷേ ഗേറ്റ് തള്ളി തുറന്ന് അകത്തേക്ക് ചെന്ന ചിന്നു ഒരു നിമിഷം പകച്ച് നിന്നുപോയി…. രണ്ടുകൊല്ലം മുമ്പ് താന്‍ പോകുമ്പോഴുള്ള വൈഷ്ണവം ആയിരുന്നില്ല അവിടെ….
അന്ന് ശോഭയോടെ നിന്നിരുന്ന വൈഷ്ണവം ഇന്ന് ഒരു പ്രേതനിലയം പോലെ ആയിരുന്നു. ചുമരുകളിലേ ചായങ്ങളെല്ലാം പൊടിയടിച്ച് നിറം മങ്ങിയിരുന്നു. പൂമുഖത്തായി പോളിഷ് ചെയ്ത മരകഷ്ണത്തില്‍ വൈഷ്ണവം എന്ന് കൊത്തി വെച്ചിരിക്കുന്നത് ചിതലരിച്ച് തുടങ്ങിയിരുന്നു. റോഡില്‍ നിന്ന് മുറ്റം വരെ ഇരുക്കിയ തിണ്ടുകളിലെ പൂച്ചെടികളെല്ലാം വാടിപോയിരുന്നു. സദാ പുക്കളാല്‍ നിറഞ്ഞിരുന്ന പൂന്തോട്ടം പലതരം വള്ളികള്‍ കൊണ്ട് കാടുപിടിച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു. അടുക്കള കഴിഞ്ഞാല്‍ വിലസിനിയമ്മയ്ക്ക് എറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ഒന്നായിരുന്നു ആ പൂന്തോട്ടം. പക്ഷേ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ വെച്ച് അവിടെ ഒരു പുന്തോട്ടമുണ്ടായിരുനെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ആരും വിശ്വസിക്കാത്ത പോലെയാണ്. വീടിന്‍റെ മുറ്റത്തും പുല്ലുകള്‍ മുളച്ചിരുന്നു. കരിയിലകള്‍ നിറഞ്ഞ് കിടക്കുകയായിരുന്നു. വീടിന്‍റെ വലതു ഭാഗത്തുള്ള മാവിന്‍റെ ഒരു വലിയ ചില്ല താഴേക്ക് വീണിട്ടുണ്ട്…. അതിന്‍റെ കിടത്തം കണ്ടിട്ട് വീണിട്ട് ഒരുപാട് ദിവസമായത് പോലെയുണ്ട്….
തന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ എറ്റവും സുന്ദരമായി തോന്നിയ നിമിഷങ്ങള്‍ തന്ന അന്ന് താന്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗമാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന ആ ഭവനം ഇന്ന് ആര്‍ക്കും വേണ്ടാത്ത കാടുപിടിച്ച വെറുമൊരു കോണ്‍ക്രിറ്റ് കെട്ടിടത്തിന് സമമായി മാറിയിരുന്നു. ചിന്നു ഒരിക്കാലും കാണാന്‍ പ്രതിക്ഷിച്ച പോലെയായിരുന്നില്ല അവിടെ. അവിടെത്തെ ഓരോ കാഴ്ചകളും ചിന്നുവിന്‍റെ മനസിനെ നീറ്റികൊണ്ടിരുന്നു.
എന്നോ വീണ് ജീര്‍ണിക്കാറായിരുന്ന കരിയിലകളെ ചവിട്ടി ചിന്നു