Posted by ഒരു പക്ഷേ താന്‍ കണ്ണേട്ടന്‍റെ ഭാഗം അറിയാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല… അതൊരു തെറ്റാണെന്ന് അറിയാന്‍ ഞാന്‍ വൈകിയിരുന്നു….
കണ്ണേട്ടന്‍ പിറകില്‍ നിന്ന് എന്നെ വിളിച്ചു…. പക്ഷേ…. അതൊന്നും കേള്‍ക്കാന്‍ ഞാന്‍ നിന്നില്ല…. അവിടെ കിടന്നിരുന്ന ഓട്ടോയില്‍ കയറി ഞാന്‍ വിട്ടിലേക്ക് വിട്ടു…. കണ്ണേട്ടന്‍ പിറകെ ഓട്ടോ പോകും വരെ കുടെ വന്നു. പക്ഷേ ഞാന്‍ അവിടെ നില്‍ക്കാന്‍ അശക്തനായിരുന്നു…. തിരിഞ്ഞൊന്ന് നോക്കാന്‍ പോലും ഞാന്‍ മടിച്ചിരുന്നു. കാരണം തന്‍റെ പിറകെ ഇടറിയ ശബ്ദവുമായാണ് കണ്ണേട്ടന്‍ വന്നത്…. ഇനി ആ മുഖം കുടെ കാണാനുള്ള ശേഷി എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല…..
താന്‍ ഓട്ടോയിലിരുന്നു പൊട്ടികരയുകയായിരുന്നു. അത് നിര്‍ത്താനാവതെ ഞാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടി…. ഫോണ്‍ നിര്‍ത്താതെ അടിച്ചു…. എത്ര കട്ട് ചെയ്തിട്ടും വിളി തുടര്‍ന്നപ്പോ ഞാനത് സ്വച്ചോഫാക്കി വെച്ചു…
വിട്ടിലെത്തിപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ പൂമുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു. അച്ഛനോട് ഒന്നും പറയാതെ ഞാന്‍ എന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി…. ബെഡിലേക്ക് കിടന്ന് കരഞ്ഞു… വിഷമം കൂടി വരുന്നത് പോലെ…..
ചിന്നു എന്ന കണ്ണേട്ടന്‍റെ വിളിയാണ് തന്നെ ഞെട്ടിയുണര്‍ത്തിയത്…. പൂമുഖത്ത് നിന്ന് അച്ഛന്‍റെയും കണ്ണേട്ടന്‍റെയും ശബ്ദം…..
ചിന്നു…. കണ്ണേട്ടന്‍ വീണ്ടും ഉറക്കെ വിളിച്ചു….
ഞാന്‍ അറിയാതെ പൂമുഖത്തേക്ക് ഓടി…. വാതിലില്‍ നിന്ന് കണ്ണേട്ടനെ നോക്കി. മുറ്റത്ത് നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു കണ്ണേട്ടന്‍…. അച്ഛന്‍ പൂമുഖത്ത് കേറാന്‍ സമ്മതിച്ചില്ല…. ആ മുഖത്ത് നോക്കിയപ്പോ അറിയാതെ ആ വിഡിയോ ഓര്‍മയിലേക്ക് വന്നു… വീണ്ടും ദേഷ്യം വരുന്നത് പോലെ….
എന്താ….. ഞാന്‍ പൂമുഖത്തേക്ക് കയറി ചോദിച്ചു….
ചിന്നു…. ഞാന്‍ പറയുന്നതൊന്ന് കേള്‍ക്ക്…..
വേണ്ട…. ന്യായങ്ങളൊന്നും എനിക്ക് കേള്‍ക്കണ്ട…. ഇനി ഈ മുഖം ഇനി കാണുകയും വേണ്ട…. മനസിലെ വേദനയില്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു….
ചിന്നു…. എന്നു വിളിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ണേട്ടന്‍ പൂമുഖത്തേക്ക് കയറാന്‍ നിന്നു. പക്ഷേ അച്ഛന്‍ തടഞ്ഞു….
നില്‍ക്കവിടെ…. കണ്ണില്‍ കണ്ട പെണുപിടിയന്മാര്‍ക്ക് കയറാനുള്ള വീടല്ല ഇത്…. ഇറങ്ങി പോടാ…. അച്ഛന്‍ കണ്ണേട്ടന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ പിടിച്ച് പിറകിലെക്ക് തള്ളി…. കണ്ണേട്ടന്‍ പിറകിലേക്ക് തെറിച്ച് ബൈക്കിനടുത്ത് വീണു….
ചിന്നു… നീ ഉള്ളിലേക്ക് പോക്കോ…. അച്ഛന്‍ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു…. ഞാന്‍ അത് അനുസരിച്ച് ഉള്ളിലേക്ക് പോയി…. മനസില്‍ ഓടിചെന്ന് കണ്ണേട്ടനെ എഴുന്നേല്‍പിക്കണമെന്ന് ആരോ പറഞ്ഞു…. പക്ഷേ ശരീരം അത് കേട്ടില്ല….
ചിന്നു…. റൂമില്‍ നിന്ന് അമ്മയുടെ വിളി വന്നു. ഞാന്‍ അങ്ങട്ടോടി…. സംഭവം എന്താണെന്നാറിയാത്ത അമ്മയോട് എല്ലാം പറഞ്ഞ് അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ച് കരഞ്ഞു…. ഇടയ്ക്ക് കണ്ണേട്ടന്‍റെ ബൈക്ക് അകന്നു പോവുന്നതിന്‍റെ ശബ്ദം കേട്ടിരുന്നു. ഫോണ്‍ ഓണാക്കാനുള്ള മനസ് അന്ന് വന്നതെയില്ല…. കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു അമ്മയുടെ അടുത്ത് തന്നെ കൂടി….
പിറ്റേന്ന് രാവിലെയും കണ്ണേട്ടന്‍ വന്നു… അച്ഛന്‍ ഉള്ളിലേക്ക് കയറാന്‍ വിസമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു…. ഒരുപാട് വിളിച്ചപ്പോ ഞാന്‍ പൂമുഖത്തേക്ക് ചെന്നു…. ആ മുഖം…. അത് അത്രയ്ക്ക് അവശമായിരുന്നു. കണ്ടപ്പോ എന്‍റെ നെഞ്ചോന്ന് കാളി…. പക്ഷേ ഞാനത് അടക്കിവെച്ചു….
വേണ്ട…. ഒന്നും പറയണ്ട…. ഇനി എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ കണ്ണേട്ടനില്ല…. പോക്കോ എന്‍റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഇനി വരണ്ട…. എന്നെ അന്വേഷിച്ച് ഈ വിട്ടിലേക്കും വരണ്ട…. കണ്ണേട്ടന്‍ എന്തോ പറയും മുമ്പ് ഞാന്‍ കണ്ണേട്ടന്‍റെ മുഖത്ത് നോക്കി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു….