Posted by ‘പാവം ജയരാജേട്ടൻ… എന്തു നല്ല മനസ്സാണ് അദ്ദേഹത്തിന്… ഞങ്ങളിവിടെ വന്നിട്ട് മൂന്ന് ആഴ്ച ആയതേയുള്ളു ഇപ്പോഴിതാ രണ്ടാമത്തെ തവണയും ഡോക്ടർ ഇങ്ങോട്ടേക്കു വരുന്നു തന്നെ പരിശോധിക്കാൻ… അയാളെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി കാണാൻ തന്നെ നല്ല ഫീസാണ്… അപ്പോ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വരുവാൻ കുറച്ചു കൂടി കാശ് കൊടുക്കണം… തന്റെ സൗകര്യത്തിനു വേണ്ടി അദ്ദേഹം ഡോക്ടറെ ഇങ്ങോട്ടേക്കു വരുത്തുന്നു… പക്ഷെ എന്നാലും എന്നോടെന്താ ഇത് നേരത്തെ പറയാതെ ഇരുന്നത്..? സ്വാതിക്കും അറിയാമായിരുന്നല്ലോ… അവളോടും ഇന്നാണോ പറഞ്ഞത്..? അദ്ദേഹം പിന്നെ എന്താ വേറെ ചില കാര്യങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചുവെന്ന് പറഞ്ഞത്..? സ്വാതിക്ക് അതിനെ പറ്റിയും അറിയാമായിരിക്കുമോ..? അവളോടൊന്നു ചോദിച്ചാലോ…? അല്ലേൽ വേണ്ട.. ഇപ്പൊ അവള് നല്ല മൂഡിലല്ല… എന്തായാലും നാളെ ഡോക്ടറോട് സംസാരിച്ചിട്ട് പറയാമെന്നല്ലേ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്… നാളെ വരെ കാത്തിരിക്കാം…‘
തല താഴ്ത്തി അതെല്ലാം ചിന്തിക്കുമ്പോഴും അൻഷുൽ അടുക്കളയിൽ തന്നെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു… ഇടയ്ക്കു എന്തോ എടുക്കാൻ വേണ്ടി തിരിഞ്ഞപ്പോൾ സ്വാതിയവനെ കണ്ടു, എങ്കിലും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല… അൻഷുലിനു അവളോടപ്പോൾ മാപ്പെങ്കിലും പറയണമെന്നു തോന്നി… അവൾ വലത്തേ കൈയിൽ തവി പിടിച്ചു കൊണ്ട് അടുപ്പിൽ വെച്ച കറി ഇളക്കുകയായിരുന്നു.. വെറുതെ ഇടുപ്പിൽ താങ്ങി വെച്ചിരുന്ന അവളുടെ ഇടത്തേ കൈയിൽ അൻഷുൽ പതിയെ പിടിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു…
അൻഷുൽ: “സ്വാതി, എടി.. സോറി… ഞാൻ അങ്ങനെ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു… എന്റെ പൊട്ട മനസ്സിൽ ഓരോന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ചോദിച്ചു പോയതാണ്.. ജയരാജേട്ടൻ പറഞ്ഞ പോലെ ഇങ്ങനെ വെറുതെ ഇരിക്കുന്നതു കൊണ്ട് ആവശ്യമില്ലാതെ ആലോചിച്ചു കൂട്ടുന്നതാ… ഹ്മ്മ്ം.. അന്നാ ലാപ്ടോപ്പ് പോയില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ വല്ല NET Setter സങ്കടിപ്പിച്ചെങ്കിലും ഓൺലൈനായി എന്തേലും ചെയ്യാൻ പറ്റുമോന്ന് നോക്കാമായിരുന്നു.. ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല… എന്തായാലും ഞാനും നീ പറഞ്ഞ പോലെ ജയരാജേട്ടനെ സ്വന്തമായി തന്നെ കാണും… നീ ക്ഷെമിക്ക്… ഒരു തെറ്റ് പറ്റിപ്പോയി….”
അൻഷുൽ അത്രയും പറഞ്ഞിട്ടും സ്വാതിയുടെ ഭാവത്തിന് ഒരു അയവും വന്നില്ല… അവൾ തിരിഞ്ഞു പോലും നോക്കാതെയവനോടു പറഞ്ഞു…
സ്വാതി: “ചെല്ല്.. ചെന്ന് റസ്റ്റ് എടുക്ക്…. ഞാനെന്റെയീ ജോലി തീർക്കട്ടെ… ഭക്ഷണം റെഡിയാവുമ്പോൾ വിളിച്ചോളാം ഉണ്ണാൻ…”