Posted by ആയിടക്ക് അവിടെത്തന്നെയുള്ള B ഡിവിഷൻ ടീമുമായി കളി വെച്ചു , 15 ഓവർ കളിയിൽ ആദ്യം ബാറ്റ് ചെയ്ത അവർ 183 റൺസ്‌ എടുത്തു , ഞങ്ങൾ ആഞ്ഞ് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും 162 റൺസിന്‌ എല്ലാവരും പുറത്തായി…തോറ്റെങ്കിലും ശബരി അന്ന് 47 റൺസ്‌ എടുത്തു , എനിക്ക് 3 വിക്കറ്റും …പക്ഷെ ടീം തോറ്റതുകൊണ്ടുതന്നെ അതിന്റെ പ്രസക്തി ഇല്ലാണ്ടായി ….
അങ്ങനെ തുടങ്ങി നാലോ അഞ്ചോ ഡിവിഷൻ ടീമിനോടു ഞങ്ങൾ മുട്ടി , തോൽവിയും ജയവും എല്ലാം ഉണ്ടായി ….കളിച്ച കളികളിലെല്ലാം അത്യാവശ്യം ഫോം സൂക്ഷിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടുപേർക്കും സാധിച്ചു …ഞങ്ങളിൽ കോച്ചും സംതൃപ്തനായിരുന്നു …ഓരോ കളി കഴിയുമ്പോളും മെച്ചപ്പെടുന്നവരും ഉണ്ടായത് ടീം എന്ന നിലയിൽ നല്ല മാറ്റം കൊണ്ടുവന്നു ….ഫീൽഡിങ് ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ പോരായ്മ …അത് കനത്ത ട്രൈനിങ്ങിലൂടെ കുറെയേറെ പരിഹരിച്ചു ….ഓട്ടവും , ഡൈവിങ്ങും ത്രോയും കൃത്യത വന്നപ്പോൾ കളിയോടുള്ള അർപ്പണബോധം തന്നെ കൂടിവന്നു ……ഞങ്ങൾ പ്രാക്റ്റീസ് മാച്ച് കളിക്കുമ്പോളും മാച്ച് കളിക്കുമ്പോളും പലരും കിടിലൻ ഫീൽഡിങ് മികവു കാണിച്ചതോടെ മറ്റുള്ളവർക്കും പ്രചോദനമായി ..അങ്ങനെ ടീം ശക്തമായ ഒന്നായി എന്ന് പറയാവുന്ന സ്ഥിതിയെത്തി ….പല രാത്രികളും മൂവും ചൂടുവെള്ളവും കൊണ്ട് ചികിത്സ വേണ്ടിവന്നു , വിരലുകളിൽ പ്ലാസ്റ്റർ നിറഞ്ഞു ,…പക്ഷെ ഓരോ രാത്രിക്ക് ശേഷവും വീണ്ടും അതിനെക്കാൾ ഊർജ്ജത്തോടെ കളിക്കാൻ പോയി …..
അമ്മുവിന് മോതിരം കൊടുത്ത ദിവസത്തിന് 3 ആഴ്ചകൾക്കു ശേഷം ഞാൻ പത്രമിട്ടു ചെല്ലുമ്പോൾ അന്നത്തെ അതേ റോസാച്ചെടികരികിൽ അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നു …എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ എണീറ്റു …അവളുടെ അച്ഛൻ ഉമ്മറത്തില്ലാത്ത ദിവസമായതുകൊണ്ടു അവളിൽ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഞാൻ പേപ്പർ ഇട്ട് തിരിഞ്ഞു …തിരിഞ്ഞപ്പോൾ തൊട്ടുമുന്നിൽ അവൾ നിൽക്കുന്നുണ്ട് എന്നിട്ട് 2 കൈകൊണ്ടും സൈക്കിളിന്റെ ഹാന്റിലിൽ പിടിച്ചു എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി .. ഞാൻ ഒരു ഇളിഞ്ഞ ചിരിയുമായി കണ്ണടച്ചു കാണിച്ചു ….
” ഞാൻ മനുവേട്ടനെപറ്റി ഇങ്ങനെയല്ല കരുതിയത് …”
പറഞ്ഞുതീരുമ്പോളേക്ക് അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണീർ ഒലിച്ചിറങ്ങി…അത് വീണു പൊള്ളിയത്‌ എന്റെ നെഞ്ചായിരുന്നു…എന്ത് മറക്കാൻ വേണ്ടി ഇത്ര ദിവസം ഒളിച്ചുകളിച്ചോ അതെല്ലാം വീണു തകർന്നു…
” അമ്മു…..മടി കൊണ്ടാ പെണ്ണെ….ചെയ്തത് മോശായീന്നു എനിക്കും അറിയാം….കരുതിക്കൂട്ടി നോക്കിയതല്ല , അന്ന് അങ്ങനെ നോക്കിപോയി ….എന്റെ ആണല്ലോന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ അറിയാണ്ട്……”
ഞാൻ മുഖത്ത് നോക്കാൻ പറ്റാതെ തലതാഴ്ത്തി ….അവൾ എന്റെ മുഖം താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തി…
” ശ്രീകൃഷ്ണജയന്തിക്ക് ഞാൻ അമ്പലത്തിൽ വരും …അന്ന് സംസാരിക്കാം…”
അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെയാണ് പറഞ്ഞത് …..ഞാൻ അമ്പരപ്പോടെ അവളെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ അതേ പുഞ്ചിരിയോടെ ചെറിയ റോസാപ്പൂ ചെടികൾക്കിടയിൽ അന്ന് ഇരുന്നപോലെ കുനിഞ്ഞിരുന്നു ….എല്ലാം അന്നത്തെ അതുപോലെതന്നെ …ഇന്നും ആ മാറിടത്തിന്റെ ഭംഗി പതിന്മടങ്ങു കൂട്ടാൻ പ്രാപ്തമായിരുന്നു അതിനെ തഴുകികിടന്നിരുന്ന സ്വർണമാല …..ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ ഞാൻ അത് നോക്കിനിന്നു , നോക്കിനിക്കുന്നത് അറിഞ്ഞിട്ടും അവൾ തലയുയർത്തുകയോ എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല , ഒരു ലഹരി പോലെ ആ രംഗം മനസിലേക്കാവാഹിച്ചു ഞാൻ സൈക്കിൾ എടുത്തു ജോലി തുടർന്നു …അന്നും ബാക്കി സമയങ്ങളിലെല്ലാം ആ കാഴ്ചയുടെ ഹാങ്ങോവർ എന്നിലുണ്ടായിരുന്നു …പക്ഷെ അതൊരിക്കലും ആദ്യം കണ്ട ദിവസത്തെ പോലെ കുറ്റബോധം കൊണ്ടായിരുന്നില്ല , അവൾ എന്നിൽ അർപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ തെളിവായിരുന്നു വീണ്ടും അതുപോലൊരു സന്ദർഭം ഉണ്ടാവാൻ കാരണം …..
അന്ന് രാത്രി ഈ സംഭവത്തിന്റെ തുടർച്ചയെന്നോണം മറ്റൊരു കാര്യം സംഭവിച്ചു ..!!രാത്രി ഉറക്കത്തിന്റെ ഏതോ യാമങ്ങളിൽ ഞാനൊരു സ്വപ്നം കണ്ടു ….മനസിനെ ഒരു ലഹരി പോലെ മഥിച്ചതിനാലോ എന്തോ ആ തുടുത്ത മാറിടവും ചുറ്റിക്കിടക്കുന്ന സ്വർണമാലയും , കഴുത്തിൽ നിന്നും ചാലിട്ടു ആ തിങ്ങിയ വിടവിലേക്ക് ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന വിയർപ്പുതുള്ളികളും അതിന്റെ പ്രഭാവത്തിൽ കനൽ പോലെ കനത്ത സൗന്ദര്യവും എന്നെ വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥയിൽ കൊണ്ടെത്തിച്ചു …