സ്വാതി: “അൻഷുൽ എഴുന്നേറ്റുവെന്ന് തോന്നുന്നു.. ഞാൻ പോവട്ടെ.. എന്നും ഇങ്ങനെ എഴുന്നേൽക്കാൻ ലേറ്റ് ആയാൽ എന്നെ വല്ലാണ്ട് സംശയിക്കും…”
ജയരാജ് തന്റെ കൈ എടുത്തു താഴേക്കു കൊണ്ടു പോയി അവളുടെ ചെറുതായി നനഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്ന പൂറിതളുകളിൽ വെച്ച് അവയെ തഴുകിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
ജയരാജ്: “അതു കൊണ്ടിപ്പോ എന്താ… നിന്നോടു ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതു പോലെ ഈ വീട്ടിൽ ജീവിക്കാൻ… ഒരാളെപ്പറ്റിയും ചിന്തിക്കുകയോ പേടിക്കുകയോ വേണ്ട എന്ന്… എന്താ നിനക്കിനിയും എന്റെ ആണത്വത്തിൽ സംശയമുണ്ടോ…?”
തന്റെ പൂറിതളുകളിൽ കൂടിയുള്ള അയാളുടെ തഴുകളിൽ അവളിലെ പെണ്ണ് മെല്ലെ ഉണരാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു… അവൾ ഒരു ദീർഘ ശ്വാസം എടുത്തു കൊണ്ട് മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു…
‘എനിക്കു നിങ്ങളുടെ ആണത്വത്തിൽ നല്ല വിശ്വാസമുണ്ട്… അതു കൊണ്ടാണു ഇപ്പോഴും ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കൂടേ ഇവിടെ ഉടുതുണി പോലുമില്ലാതെ കിടക്കുന്നത്… ഒരു പെണ്ണിനെ അവളുടെ ഭർത്താവ് അതേ വീട്ടിൽത്തന്നെ ഉണ്ടായിരിക്കെ തന്റെ കിടക്കയിൽ കിടത്തി തനിക്കു വേണ്ടുന്ന വിധത്തിലെല്ലാം അനുഭവിക്കുന്ന നിങ്ങളെ പോലുള്ള ഒരാൾക്ക് ആൺ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടാൻ എല്ലാ യോഗ്യതയും ഉണ്ട്… നിങ്ങളുടെയീ ആണത്വത്തിൽ എനിക്കൊരു സംശയവും ഇല്ല….’
അയാൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു….
ജയരാജ്: “എന്തു പറ്റി..?എന്താ നീ ആലോചിക്കുന്നേ..?”
അയാളപ്പോഴും അവളുടെ പൂറിൽ വിരൽ കൊണ്ട് തഴുകുകയായിരുന്നു… അയാളുടെ പ്രവർത്തിയിൽ ഉത്തേജിജിക്കപ്പെട്ട അവളുടെ ശ്വാസഗതി കൂടാൻ തുടങ്ങി… എങ്കിലും എങ്ങനെയൊക്കെയോ സ്വയം നിയന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് അയാളെ നോക്കിയിട്ടവൾ പറഞ്ഞു…
സ്വാതി: “ഒന്നുമില്ല… ഞാൻ ചായ ഉണ്ടാക്കാൻ പോകുന്നു.. അതുമായി ഇങ്ങു വരാം…”
ജയരാജ്: “ഇന്ന് ഞായറാഴ്ച അല്ലേ.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഉണ്ടാക്കിയാൽ മതി… എന്തേ ഇത്ര തിരക്ക്.. ആർക്കും എവിടെയും പോകേണ്ടല്ലോ…”