Posted by എന്നുപറഞ്ഞു അടുക്കളയിലേക്ക് പോവുന്ന അഷിതയുടെ പിന്നാലെ പോവുന്ന വിജയന്. മാധവന് അവിടെയിരുന്നു. അയാള്‍ ആകെ പരവശനായിരുന്നു. നടന്നതിനെ പറ്റി അയാള്‍ ചിന്തിച്ചു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അങ്ങോട്ട് വന്നുകൊണ്ട്
വിജയന്: വാ മാധവേട്ടാ.. ചായ കുടിക്കാം.
അയാള്‍ എഴുന്നേറ്റ് വിജയന് പിന്നാലെ പോയി. ഡൈനിഹാളില്‍ പുട്ടും പഴവും മാധവും വിജയനും കഴിച്ചു. പക്ഷെ, വിമല അങ്ങോട്ട് വന്നില്ല. അഷിതയായിരുന്നു എല്ലാം എടുത്തുകൊടുത്തത്. അതുകണ്ട് വിജയന്: വിമല എവിടെ മോളേ..
അടുക്കളയിലേക്ക് നോക്കി അഷിത: അമ്മേ
അടുക്കളയില്‍ നിന്നും വിമല അങ്ങോട്ട് വന്നു.
വിജയന്: മാധവേട്ടന് എന്താ വേണ്ടതെന്ന് വെച്ചാല്‍ കൊടുക്ക്
ഇതുകേട്ട് പുട്ടിന്റെ പാത്രി മാധവന്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി ഇടാന്‍ നോക്കുന്ന വിമലയുടെ കൈയില്‍ ഇടതുകൈകൊണ്ട് പിടിച്ചുകൊണ്ട് മാധവന്: വേണ്ട വിമലേ.. ഇത് മതി
മാധവന്റെ കൈ തന്റെ കയ്യില്‍ പിടിച്ചത് കണ്ട് ഞെട്ടിയ വിമല ഞെട്ടലോടെ മാധവനെ നോക്കി. മാധവന് വിമലയെ നോക്കി. അയാളില്‍ നിന്ന് വേഗം അവള്‍ കണ്ണെടുത്തു.
വിജയന്: ന്നാ പഴം കഴിക്ക് എട്ടാ
വിജയനെ നോക്കി മാധവന്: എനിക്ക് ഇത് മതി വിജയാ
വിമല അവിടെ മറ്റെവിടേക്കോ നോക്കി നില്‍ക്കുന്നത് മാധവന് കണ്ടു. വിമലയും ആകെ പരവശയായിരുന്നു. ഒരു കാര്യം മാധവന് ഒറപ്പിച്ചു. വിജയനല്ലാതെ മറ്റൊരു ആണും ഇതുപോലെ ഇവളെ തൊട്ടിട്ടില്ല. അഷിതയെ പോലെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ സുഖം മാത്രമേ വിമലയും അറിഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ. അങ്ങനെ മാധവന് ചായകുടിച്ച് എഴുന്നേറ്റു. കൈകഴുകി പോയി ഫോണെടുത്ത് നോക്കിയപ്പോള്‍ എട്ടുമിസ്ഡ് കാള്‍ കണ്ടു. നോക്കിയപ്പോള്‍ ജയ. മാധവന് തിരിച്ചുവിളിച്ചു.
മാധവന്: ഹലോ ജയേ
ദേഷ്യത്തോടെ ജയ: നിങ്ങളിത് എവിടെയാ..?
മാധവന്: ഞാന്‍ അഷിതയുടെ വീട്ടില്.
ദേഷ്യത്തോടെ ജയ: നിങ്ങള്‍ക്ക് അവിടുന്ന് ഇങ്ങോട്ട് എഴുന്നെള്ളാന്‍ സമയമായില്ലേ..?
മാധവന്: ദാ ഞാന്‍ വരുന്നു.
ജയ: ഞാനിന്ന് ഓഫീസില്‍ എത്താന്‍ വൈകും.
മാധവന്: ശരി ഞാന്‍ പൊയ്‌ക്കോളാം.
എന്നു പറഞ്ഞു വേഗം പോയി മാധവന് ഡ്രസ് മാറി. വരുമ്പോള്‍ ഉടുത്ത വസ്ത്രമിട്ട് മുറിയില്‍നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയ മാധവനെ കണ്ട് വിജയന്: അല്ല മാധവേട്ടന് പോവാണോ..?
മാധവന്: അതെ വിജയാ.. ജയ വിളിച്ചു. ഉടനെ ചെല്ലണം.
അങ്ങോട്ടേക്ക് വരുന്ന അഷിതയും വിമലയും.
അഷിത: അമ്മാവാ വൈകീട്ട് പോവാം.
മാധവന്: അത് പറ്റില്ല അഷിതേ. ഞാന്‍ ഓഫീസ് പോയിട്ട് കുറച്ചായി.
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിജയന്: ജയേച്ചിയെ മാധവേട്ടന് പേടിയാണല്ലേ..?
മാധവന്: ങാ.. നമ്മുടെ ഭാര്യമാരെ നമ്മള്‍ പേടിക്കണം. അനുസരിക്കണം. അങ്ങനെയല്ലേ..
വിജയന്: അതെ അതെ.. പക്ഷെ എനിക്ക് വിമലയെ പേടിയില്ല. അതുപോലെ വിമലയ്ക്ക് എന്നെയും പേടിയില്ല.
ഇതുകേട്ട് വിമലയെ നോക്കുന്ന മാധവന്. അവള്‍ നാണത്തോടെ തല താഴ്ത്തി.
മാധവന്: ഞാന്‍ അഷിതയെ കൂട്ടികൊണ്ടുപോവാന്‍ വൈകീട്ട് വരാം.
വിജയന്: അത് വേണ്ട മാധവേട്ടാ. ഞാന്‍ വൈകീട്ട് വീട്ടില് കൊണ്ടാക്കാം.
മാധവന്: ശരി. ഞാന്‍ വരാം.
എന്നു പറഞ്ഞു വിജയനെയും അഷിതയെയും വിമലയെയും നോക്കുന്നു. വിമല നാണത്തോടെ തലതാഴ്ത്തുന്നു. അവള്‍ക്ക് തന്നോട് എന്താണ് മനസില്‍ ഉള്ളതെന്ന് മാധവന് വായിച്ചെടുക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. അയാള്‍ അവിടെ നിന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി കാറെടുത്ത് കമ്പനിയിലേക്ക് തിരിച്ചു. കാറോടിക്കുമ്പോളും
വിജയന്: വാ മാധവേട്ടാ.. ചായ കുടിക്കാം.
അയാള്‍ എഴുന്നേറ്റ് വിജയന് പിന്നാലെ പോയി. ഡൈനിഹാളില്‍ പുട്ടും പഴവും മാധവും വിജയനും കഴിച്ചു. പക്ഷെ, വിമല അങ്ങോട്ട് വന്നില്ല. അഷിതയായിരുന്നു എല്ലാം എടുത്തുകൊടുത്തത്. അതുകണ്ട് വിജയന്: വിമല എവിടെ മോളേ..
അടുക്കളയിലേക്ക് നോക്കി അഷിത: അമ്മേ
അടുക്കളയില്‍ നിന്നും വിമല അങ്ങോട്ട് വന്നു.
വിജയന്: മാധവേട്ടന് എന്താ വേണ്ടതെന്ന് വെച്ചാല്‍ കൊടുക്ക്
ഇതുകേട്ട് പുട്ടിന്റെ പാത്രി മാധവന്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി ഇടാന്‍ നോക്കുന്ന വിമലയുടെ കൈയില്‍ ഇടതുകൈകൊണ്ട് പിടിച്ചുകൊണ്ട് മാധവന്: വേണ്ട വിമലേ.. ഇത് മതി
മാധവന്റെ കൈ തന്റെ കയ്യില്‍ പിടിച്ചത് കണ്ട് ഞെട്ടിയ വിമല ഞെട്ടലോടെ മാധവനെ നോക്കി. മാധവന് വിമലയെ നോക്കി. അയാളില്‍ നിന്ന് വേഗം അവള്‍ കണ്ണെടുത്തു.
വിജയന്: ന്നാ പഴം കഴിക്ക് എട്ടാ
വിജയനെ നോക്കി മാധവന്: എനിക്ക് ഇത് മതി വിജയാ
വിമല അവിടെ മറ്റെവിടേക്കോ നോക്കി നില്‍ക്കുന്നത് മാധവന് കണ്ടു. വിമലയും ആകെ പരവശയായിരുന്നു. ഒരു കാര്യം മാധവന് ഒറപ്പിച്ചു. വിജയനല്ലാതെ മറ്റൊരു ആണും ഇതുപോലെ ഇവളെ തൊട്ടിട്ടില്ല. അഷിതയെ പോലെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ സുഖം മാത്രമേ വിമലയും അറിഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ. അങ്ങനെ മാധവന് ചായകുടിച്ച് എഴുന്നേറ്റു. കൈകഴുകി പോയി ഫോണെടുത്ത് നോക്കിയപ്പോള്‍ എട്ടുമിസ്ഡ് കാള്‍ കണ്ടു. നോക്കിയപ്പോള്‍ ജയ. മാധവന് തിരിച്ചുവിളിച്ചു.
മാധവന്: ഹലോ ജയേ
ദേഷ്യത്തോടെ ജയ: നിങ്ങളിത് എവിടെയാ..?
മാധവന്: ഞാന്‍ അഷിതയുടെ വീട്ടില്.
ദേഷ്യത്തോടെ ജയ: നിങ്ങള്‍ക്ക് അവിടുന്ന് ഇങ്ങോട്ട് എഴുന്നെള്ളാന്‍ സമയമായില്ലേ..?
മാധവന്: ദാ ഞാന്‍ വരുന്നു.
ജയ: ഞാനിന്ന് ഓഫീസില്‍ എത്താന്‍ വൈകും.
മാധവന്: ശരി ഞാന്‍ പൊയ്‌ക്കോളാം.
എന്നു പറഞ്ഞു വേഗം പോയി മാധവന് ഡ്രസ് മാറി. വരുമ്പോള്‍ ഉടുത്ത വസ്ത്രമിട്ട് മുറിയില്‍നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയ മാധവനെ കണ്ട് വിജയന്: അല്ല മാധവേട്ടന് പോവാണോ..?
മാധവന്: അതെ വിജയാ.. ജയ വിളിച്ചു. ഉടനെ ചെല്ലണം.
അങ്ങോട്ടേക്ക് വരുന്ന അഷിതയും വിമലയും.
അഷിത: അമ്മാവാ വൈകീട്ട് പോവാം.
മാധവന്: അത് പറ്റില്ല അഷിതേ. ഞാന്‍ ഓഫീസ് പോയിട്ട് കുറച്ചായി.
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിജയന്: ജയേച്ചിയെ മാധവേട്ടന് പേടിയാണല്ലേ..?
മാധവന്: ങാ.. നമ്മുടെ ഭാര്യമാരെ നമ്മള്‍ പേടിക്കണം. അനുസരിക്കണം. അങ്ങനെയല്ലേ..
വിജയന്: അതെ അതെ.. പക്ഷെ എനിക്ക് വിമലയെ പേടിയില്ല. അതുപോലെ വിമലയ്ക്ക് എന്നെയും പേടിയില്ല.
ഇതുകേട്ട് വിമലയെ നോക്കുന്ന മാധവന്. അവള്‍ നാണത്തോടെ തല താഴ്ത്തി.
മാധവന്: ഞാന്‍ അഷിതയെ കൂട്ടികൊണ്ടുപോവാന്‍ വൈകീട്ട് വരാം.
വിജയന്: അത് വേണ്ട മാധവേട്ടാ. ഞാന്‍ വൈകീട്ട് വീട്ടില് കൊണ്ടാക്കാം.
മാധവന്: ശരി. ഞാന്‍ വരാം.
എന്നു പറഞ്ഞു വിജയനെയും അഷിതയെയും വിമലയെയും നോക്കുന്നു. വിമല നാണത്തോടെ തലതാഴ്ത്തുന്നു. അവള്‍ക്ക് തന്നോട് എന്താണ് മനസില്‍ ഉള്ളതെന്ന് മാധവന് വായിച്ചെടുക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. അയാള്‍ അവിടെ നിന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി കാറെടുത്ത് കമ്പനിയിലേക്ക് തിരിച്ചു. കാറോടിക്കുമ്പോളും