Posted by ഷെഡ്ഡിയിട്ട് അഷിതയെ സംശയത്തോടെ നോക്കികൊണ്ട് മാധവന്: പോവേ..?
അഷിത: അതേ. മഹേഷേട്ടന്‍ വിളിച്ചിരുന്നു. ഈ മാസം ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട്. ഇറ്റലിയിലേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടുപോവാനാ വരുന്നത്.
ഇതുകേട്ട് മാധവന് ഇടിവെട്ടിയപോലെയായി. വിഷമവും നിരാശയും ഒരുപോലെ വന്നു.
അഷിത: എന്താ ചെയ്യാ..?
മാധവന്: നിനക്ക് പോവണമെന്നുണ്ടോ..?
അഷിത: മാധവേട്ടന്റെ ഭാരയല്ലേ ഞാന്‍.. ആള് തന്നെ തീരുമാനിച്ചോ.
എന്നു പറഞ്ഞു ഫോണുമെടുത്ത് പോവുന്ന അഷിതയെ വിഷമത്തോടെ മാധവന് നോക്കിനിന്നു.
രാത്രി മാധവന് കിടക്കുമ്പോളും അതായിരുന്നു ചിന്തിച്ചത്. അഷിതയുടെ വേര്‍പ്പാട്. പക്ഷെ അവള്‍ സമൂഹത്തിന്റെ മുന്നില്‍ മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയാണ്. താന്‍ കെട്ടിയ താലിയുണ്ടെങ്കിലും മഹേഷിന് അവകാശപ്പെട്ട പെണ്ണ്. ഇത്രയും കാലം താന്‍ അവളില്‍ സുഖം കണ്ടെത്തുന്നത് തന്നെ അഷിതയുടെ സമ്മതം ഒന്നുകൊണ്ടുമാത്രമാണ്. അയാള്‍ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കിടക്കവെ മുറിയിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് ദേഷ്യത്തോടെ
ജയ: നിങ്ങള് സെല്‍ഫില്‍ എത്ര രൂപ വെച്ചിരുന്നു…?
മാധവന്: എഴുപതിനായിരം
ജയ: ഉം അന്‍പതിനായിരം ഉണ്ട്.
മാധവന്: ങേ അന്‍പതിനായിരോ..? അതല്ലല്ലോ..?
ജയ: എത്ര രൂപ ബാങ്കിന്ന് എടുത്തു.
ഞെട്ടലോടെ അയാള്‍ ഒന്നാലോചിച്ചു പറഞ്ഞു.
മാധവന്: അന്‍പതിനായിരം
ജയ: പിന്നെ അതല്ലേ കാണൂ…
എന്നു പറഞ്ഞു ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്തു ജയ കിടന്നു. അപ്പോളും മാധവന് ചിന്തിച്ചു. ബാക്കി ഇരുപതിനായിരം എവിടെ പോയി. പക്ഷെ അഷിതയുടെ ഇറ്റലിയിലേക്കുള്ള യാത്ര ആ പോയ ഇരുപതിനായിരത്തിനേക്കാള്‍ വലുതല്ല. അയാള്‍ക്ക് കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വന്നില്ലേ. ഏറെ കഴിഞ്ഞശേഷം പുലര്‍ച്ചെ എപ്പളോ ഉറങ്ങി. പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോവാന്‍ തയ്യാറായ മാധവനോട് ജയ: ഞാനിന്ന് ഓഫീസിലേക്കില്ല. വ്യാപാരി വ്യവസായികളുടെ സമരാ. ഉച്ചവരെ തുറക്കാവൂ. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങള് പോയാ മതി.
മാധവന്: ശരി.
അയാള്‍ ഓഫീസിലേക്ക് പോയി. യാത്രയിലും അയാളുടെ മനസില്‍ അഷിതയുടെ ഇറ്റലിയിലേക്കുള്ള പോക്കായിരുന്നു. ഇന്നല്ലങ്കില്‍ നാളെ അവളെ തനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടും അതുതീര്‍ച്ച. പക്ഷെ ഇത്ര പെട്ടെന്ന്. തന്റെ ആയുസ് തീരുന്നതിനുമുമ്പ് ഇതുപോലെ ഒരു പെണ്ണിനെ സുഖിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. അത് തീര്‍ച്ച. ഇവള്‍ കാരണം രേണുകയുടെയും വിമലയുടെയും സുഖം അറിഞ്ഞു. ഇപ്പോള്‍ രേണുക ഇല്ല. പക്ഷെ, വിമലയുണ്ട്. ഇനിയുള്ള കാലം വിമല തന്നെ രക്ഷ. അത് മതി. മോളില്ലെങ്കിലും തള്ളയെ സുഖിക്കാം. അവള്‍ ഇറ്റലിലേക്ക് പറക്കുന്നതിനുമുമ്പ് മാക്‌സിമം സുഖിക്കണം. മാധവന് ഉറപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ മാധവന് ഓഫീസില്‍ എത്തി. എല്ലാവരും ജോലിക്ക് വന്നിരുന്നു. അയാള്‍ ഓഫീസില്‍ കയറിയിരുന്നു. അപ്പോളാണ് ജയ പറഞ്ഞ കാര്യം ഓര്‍മ്മ വന്നത് ആ അന്‍പതിനായിരത്തിന്റെ കാര്യം. ബാക്കി ഇരുപതിനായിരം രൂപ എവിടെപോയി. മാധവന് ആലോചിച്ചു. ജയ കള്ളം പറയില്ല. ഒരു പരീഷണമെന്നോണം അയാള്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഓണ്‍ ചെയ്തു. തലേദിവസത്തെ സിസിടിവി നോക്കാമെന്നു വിചാരിച്ചു. ഫോള്‍ഡര്‍ തുറന്നു. താന്‍പോയി ജയ വരുന്നവരെയുള്ള സമയത്തുള്ള വീഡിയോ കണ്ടു. കമ്പ്യൂട്ടറിലെ സ്‌ക്രീനില്‍ ഓഫീസ് മാത്രം. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഒരു സ്ത്രീ അവിടേക്ക് വരുന്നു. അതെ അവള്‍ നേരെ തിരിഞ്ഞുനോക്കി വരുന്നത് സെല്‍ഫിന്റെ അടുത്തേക്കാണ്. സെല്‍ഫ് തുറന്നു, അതാ താന്‍ വെച്ച പണമെടുക്കുന്നു. അതില്‍ നിന്ന് ഒരട്ടിയവള്‍ എടുക്കുന്നു. ഇത് തന്നെ കള്ളി. അതെ ശ്യാമ. അവളാണ് തന്റെ ഇരുപതിനായിരം രൂപ എടുത്തത്. മാധവന് കള്ളിയെ കണ്ടുപിടിച്ചു. അവള്‍ക്ക് പണത്തിന് ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് ജയ പറഞ്ഞത് മാധവന് ഓര്‍ത്തു. പോലീസ് പിടിച്ചു ഏല്‍പ്പിക്കണം വരട്ടെ.
അഷിത: അതേ. മഹേഷേട്ടന്‍ വിളിച്ചിരുന്നു. ഈ മാസം ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട്. ഇറ്റലിയിലേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടുപോവാനാ വരുന്നത്.
ഇതുകേട്ട് മാധവന് ഇടിവെട്ടിയപോലെയായി. വിഷമവും നിരാശയും ഒരുപോലെ വന്നു.
അഷിത: എന്താ ചെയ്യാ..?
മാധവന്: നിനക്ക് പോവണമെന്നുണ്ടോ..?
അഷിത: മാധവേട്ടന്റെ ഭാരയല്ലേ ഞാന്‍.. ആള് തന്നെ തീരുമാനിച്ചോ.
എന്നു പറഞ്ഞു ഫോണുമെടുത്ത് പോവുന്ന അഷിതയെ വിഷമത്തോടെ മാധവന് നോക്കിനിന്നു.
രാത്രി മാധവന് കിടക്കുമ്പോളും അതായിരുന്നു ചിന്തിച്ചത്. അഷിതയുടെ വേര്‍പ്പാട്. പക്ഷെ അവള്‍ സമൂഹത്തിന്റെ മുന്നില്‍ മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയാണ്. താന്‍ കെട്ടിയ താലിയുണ്ടെങ്കിലും മഹേഷിന് അവകാശപ്പെട്ട പെണ്ണ്. ഇത്രയും കാലം താന്‍ അവളില്‍ സുഖം കണ്ടെത്തുന്നത് തന്നെ അഷിതയുടെ സമ്മതം ഒന്നുകൊണ്ടുമാത്രമാണ്. അയാള്‍ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കിടക്കവെ മുറിയിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് ദേഷ്യത്തോടെ
ജയ: നിങ്ങള് സെല്‍ഫില്‍ എത്ര രൂപ വെച്ചിരുന്നു…?
മാധവന്: എഴുപതിനായിരം
ജയ: ഉം അന്‍പതിനായിരം ഉണ്ട്.
മാധവന്: ങേ അന്‍പതിനായിരോ..? അതല്ലല്ലോ..?
ജയ: എത്ര രൂപ ബാങ്കിന്ന് എടുത്തു.
ഞെട്ടലോടെ അയാള്‍ ഒന്നാലോചിച്ചു പറഞ്ഞു.
മാധവന്: അന്‍പതിനായിരം
ജയ: പിന്നെ അതല്ലേ കാണൂ…
എന്നു പറഞ്ഞു ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്തു ജയ കിടന്നു. അപ്പോളും മാധവന് ചിന്തിച്ചു. ബാക്കി ഇരുപതിനായിരം എവിടെ പോയി. പക്ഷെ അഷിതയുടെ ഇറ്റലിയിലേക്കുള്ള യാത്ര ആ പോയ ഇരുപതിനായിരത്തിനേക്കാള്‍ വലുതല്ല. അയാള്‍ക്ക് കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വന്നില്ലേ. ഏറെ കഴിഞ്ഞശേഷം പുലര്‍ച്ചെ എപ്പളോ ഉറങ്ങി. പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോവാന്‍ തയ്യാറായ മാധവനോട് ജയ: ഞാനിന്ന് ഓഫീസിലേക്കില്ല. വ്യാപാരി വ്യവസായികളുടെ സമരാ. ഉച്ചവരെ തുറക്കാവൂ. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങള് പോയാ മതി.
മാധവന്: ശരി.
അയാള്‍ ഓഫീസിലേക്ക് പോയി. യാത്രയിലും അയാളുടെ മനസില്‍ അഷിതയുടെ ഇറ്റലിയിലേക്കുള്ള പോക്കായിരുന്നു. ഇന്നല്ലങ്കില്‍ നാളെ അവളെ തനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടും അതുതീര്‍ച്ച. പക്ഷെ ഇത്ര പെട്ടെന്ന്. തന്റെ ആയുസ് തീരുന്നതിനുമുമ്പ് ഇതുപോലെ ഒരു പെണ്ണിനെ സുഖിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. അത് തീര്‍ച്ച. ഇവള്‍ കാരണം രേണുകയുടെയും വിമലയുടെയും സുഖം അറിഞ്ഞു. ഇപ്പോള്‍ രേണുക ഇല്ല. പക്ഷെ, വിമലയുണ്ട്. ഇനിയുള്ള കാലം വിമല തന്നെ രക്ഷ. അത് മതി. മോളില്ലെങ്കിലും തള്ളയെ സുഖിക്കാം. അവള്‍ ഇറ്റലിലേക്ക് പറക്കുന്നതിനുമുമ്പ് മാക്‌സിമം സുഖിക്കണം. മാധവന് ഉറപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ മാധവന് ഓഫീസില്‍ എത്തി. എല്ലാവരും ജോലിക്ക് വന്നിരുന്നു. അയാള്‍ ഓഫീസില്‍ കയറിയിരുന്നു. അപ്പോളാണ് ജയ പറഞ്ഞ കാര്യം ഓര്‍മ്മ വന്നത് ആ അന്‍പതിനായിരത്തിന്റെ കാര്യം. ബാക്കി ഇരുപതിനായിരം രൂപ എവിടെപോയി. മാധവന് ആലോചിച്ചു. ജയ കള്ളം പറയില്ല. ഒരു പരീഷണമെന്നോണം അയാള്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഓണ്‍ ചെയ്തു. തലേദിവസത്തെ സിസിടിവി നോക്കാമെന്നു വിചാരിച്ചു. ഫോള്‍ഡര്‍ തുറന്നു. താന്‍പോയി ജയ വരുന്നവരെയുള്ള സമയത്തുള്ള വീഡിയോ കണ്ടു. കമ്പ്യൂട്ടറിലെ സ്‌ക്രീനില്‍ ഓഫീസ് മാത്രം. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഒരു സ്ത്രീ അവിടേക്ക് വരുന്നു. അതെ അവള്‍ നേരെ തിരിഞ്ഞുനോക്കി വരുന്നത് സെല്‍ഫിന്റെ അടുത്തേക്കാണ്. സെല്‍ഫ് തുറന്നു, അതാ താന്‍ വെച്ച പണമെടുക്കുന്നു. അതില്‍ നിന്ന് ഒരട്ടിയവള്‍ എടുക്കുന്നു. ഇത് തന്നെ കള്ളി. അതെ ശ്യാമ. അവളാണ് തന്റെ ഇരുപതിനായിരം രൂപ എടുത്തത്. മാധവന് കള്ളിയെ കണ്ടുപിടിച്ചു. അവള്‍ക്ക് പണത്തിന് ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് ജയ പറഞ്ഞത് മാധവന് ഓര്‍ത്തു. പോലീസ് പിടിച്ചു ഏല്‍പ്പിക്കണം വരട്ടെ.