കാർത്തി അനുവിന്റെ കൈയുംപ്പിടിച്ച് നടക്കാനൊരുങ്ങി.
: ആരാടാ ന്റെ ചെക്കന്മാരെ ഇങ്ങനെ തല്ലിയേ????
പിന്നിൽ നിന്നും ഒരു അലർച്ച.
:നിനക്കൊന്നും എന്താ വാ ഇല്ലേ???? പറയെടാ ആരാ എന്റെ ചെക്കന്മാരുടെ ദേഹത്ത് കൈവച്ചതെന്ന്????
“അവനാ ചേച്ചി. ആ വെള്ള ഷർട്ട്.
കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരുത്തൻ പറഞ്ഞു. അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ കാർത്തിയുടെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു.
: ടാ……
അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ അലറി വിളിച്ചു. കാർത്തി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി. അവനെ കണ്ടതും അവൾക്ക് ചെറുതായി ഭയം കയറി. എന്താ എന്നർത്ഥത്തിൽ അവൻ പുരികം പൊക്കി.
: നീ…. നിയണോ ഇവരെ………..
കാർത്തി: അതെ, ഞാൻ തന്നെയാ. എന്നെ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞ ഞാൻ കേട്ടൂന്നിരിക്കും. പക്ഷെ എന്റെ ഫ്രണ്ട്സിനെ ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ, അവന്റെ അവസ്ഥ ഇതായിരിക്കും.
: ഞങ്ങളുടെ background അറിഞ്ഞിട്ടാണോടാ നീ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്തേ????
കാർത്തി: പിന്നെ ഇവന്മാരുടെ പേരും, നാളും, അഡ്രെസ്സും എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടല്ലേ അടിച്ചേ????
അവൻ തമാശരൂപേണ പറഞ്ഞു.
: എടാ നീ തൊട്ടത് ഈ ഗൗരിടെ കൂട്ടുകാരെയാ. നിന്റെ മുഖത്തുള്ള ഈ ചിരിയില്ലേ അതിന് ഇനി വല്യ ആയുസ്സില്ല. എന്റെ അച്ഛനെ DIG യാ. ഒരേ ഒരു ഫോൺ കാൾ with in secence നിന്നെ തൂക്കി അകത്തിടും. പിന്നെ നീ പുറം ലോകം കാണില്ല.
കാർത്തി: എന്നാ വിളിച്ച് പറയടി………..
അവൻ ശബ്ദം കടുപ്പിച്ചു. അവൾ ഒന്ന് ഭയന്നു.
കാർത്തി: എന്നിട്ട് എന്നെ പൂജപ്പുര സെൻട്രൽ ജയിലിൽ കൊണ്ടിടാൻ പറ. നിന്റെ അച്ഛൻ പോലീസ് ആണെങ്കിൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം. ആ പേരും പറഞ്ഞ് ഈ കാർത്തിയെ പേടിപ്പിക്കാൻ നോക്കല്ലേ മോളെ.
ഗൗരി: നിന്റെ കാര്യം അച്ഛനോട് പറയാൻ തന്നെയാ ഇരുന്നേ. പക്ഷെ നീ ഇപ്പൊ പറഞ്ഞില്ലേ അതെനിക്ക് കൊണ്ടു. ഇവിടെയൊക്കെ തന്നെ കാണുലോ നിനക്ക് പണി തരുന്നുണ്ട്. ഇനി fight ഇവരും നീയും തമ്മിലല്ല. ഞാനും നീയും തമ്മിലാ. നേർക്ക് നേർ. നിന്റെ അച്ഛനേം അമ്മയേം വേണമെങ്കിൽ ഒന്ന് പോയി കണ്ടോ. ഇനി ചിലപ്പോ നല്ല പോലെ നിനക്ക് അവരെ കാണാൻ പറ്റിലെങ്ങിലോ????
കാർത്തി: ഓ അതിന്റെയൊന്നും കാര്യമില്ലെടി. അവരെ ഇനി കാണണമെങ്കിൽ വിയൂരിലെ കൊട്ടാരത്തിൽ ചെല്ലണം. അവിടെ അവർക്ക് കാവൽ നിൽക്കുന്ന പോലീസുകാരുടെ പെർമിഷൻ വാങ്ങണം. അങ്ങനെ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ കഴിഞ്ഞേ അവരെ കാണാൻ പറ്റു. അതിന് എനിക്ക് താല്പര്യം ഇല്ല.
അവൾ ഒന്നും പറയാതെ അവനെ തന്നെ മിഴിച്ചു നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു.
കാർത്തി: മനസിലായിലല്ലേ, പറയാം അവര് വിയൂർ സെൻട്രൽ ജയിലിലാ.
ഒരു ഞെട്ടലോടെയാണ് ഗൗരിയും, അനുവും, അവിടെ നിന്നവര് എല്ലാവരും അത് കേട്ടത്.