Posted by “ആസ്പത്രിയൊക്കെ പട്ടണത്തിലെ ഉള്ളു കണ്ണാ.. പിന്നെ ചെറിയ മുറിവാ.. ഞാൻ കെട്ടിയിട്ടുണ്ട്.. അതുടനെ പൊയ്ക്കൊള്ളും..”
കാർത്തിക്കിന്‌ ജാനകിയുടെ മുഖത്തേക്ക്‌നോക്കിയപ്പോൾ എന്തെന്നില്ലാത്ത സ്നേഹവും വാത്സല്യവും ഒക്കെയാണ് തോന്നിയത്.. എന്തു സ്നേഹമാണ് അവരുടെ ഓരോ വാക്കുകളിലും.. അവന്റെ കൈ അറിയാതെ തന്നെ ജാനകിയുടെ കവിളിലൂടെ സ്നേഹപൂർവം തഴുകി..
“ഒന്നൂല കണ്ണാ.. നീ പോയി കഴിക്കു.. ഈ നാട്ടിലൊന്നും ഇത്രേം നല്ല ശരീരോള്ള ചെക്കന്മാരില്ല.. അതുകൊണ്ടു ഇതങ്ങനെ കളയാൻ പറ്റില്ല.. ചെന്നു നന്നായി കഴിക്കു..ദേവൂ.. ഇവന് കഴിക്കാനെടുക്കു..”
കാർത്തിക് പിന്നെ മറുത്തൊന്നും പറയാതെ എഴുന്നേറ്റു.. എല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ദേവയാനിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞത് കാർത്തിക് ശ്രദ്ധിച്ചു..
ദേവയാനി കാർത്തിക്കിന്‌ എല്ലാം വിളമ്പിക്കൊടുത്തു.. അവളിൽ ധേഷ്യഭാവം തീരെയില്ലയെന്നത് കാർത്തിക് ശ്രദ്ധിച്ചു.. അവന്റെ ഉള്ളിൽ അതു വലിയ സന്തോഷമാണുണ്ടാക്കിയത്..
“ദേവയാനിയും വിളമ്പിയിരുന്നോളൂ.. വിശക്കുന്നുണ്ടാവില്ലേ..”
“വേണ്ട.. വിശക്കിണില്യ.. കണ്ണേട്ടൻ കഴിച്ചോളൂ..” അവളത്തുപറഞ്ഞപ്പോൾ അതിശയത്തോടെ കാർത്തിക് അവളെ നോക്കി.. അപ്പോഴാണ് തന്റെ നാവില്നിന്നും വീണത് കണ്ണേട്ടൻ എന്നാണ് എന്നവൾക്കു മനസിലായത്.. അവൾ അവനു മുഖംകൊടുക്കാതെ തിരിഞ്ഞുനിന്നു..
കാർത്തിക്കിന്റെ ഉള്ളിൽ സന്തോഷം അലതല്ലുകയായിരുന്നു.. അവളുടെ കണ്ണേട്ടൻ എന്ന വിളി അവന്റെ മനസിനെ അത്രയേറെ കുളിരണിയിച്ചു.. ആ വിളിയിൽ താൻ അലിഞ്ഞുപോയതുപോലെ അവനുതോന്നി.. എന്തായാലും അവളുടെ തന്നോടുള്ള സമീപനം മാറിയിട്ടുണ്ട് എന്നവന് മനസിലായി..
വൈകുന്നേരം ജാനകി വേച്ചുവേച്ചാണെലും നടന്നിരുന്നു.. എന്നാലും നല്ല വേദന ആ മുഖത്തുനിന്നും വായിച്ചെടുക്കാമായിരുന്നു..
രാവിലെ ദേവയാനി തയ്യൽ ക്ലാസ്സിനു പോയി.. ജാനകിയുടെ വയ്യായിമ കണ്ടാണ് ഇന്നെങ്ങും പോകണ്ടാ എന്നു കാർത്തിക് തീരുമാനിച്ചത്.. രാവിലെ കഴിക്കാൻ എടുത്തുതന്നത് ദേവയാനിയാണ്.. ജനാകിച്ചേച്ചിയെ ഇന്ന് കണ്ടില്ല എന്നവൻ ഓർത്തു.. പുറത്തു ചാരുകസേരയിൽ നാരായണമേനോൻ ഇരിപ്പൊണ്ട്.. എന്തായാലും ജാനകിച്ചേച്ചിയുടെ ഒന്നുപോയ്‌നോക്കാം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ കാർത്തിക് അവരുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു..
കട്ടിലിൽ ജാനകി കിടപ്പൊണ്ട്.. കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞാണിരിക്കുന്നത്.. മുഖത്തു നല്ല ക്ഷീണം കാണുന്നുണ്ട് എന്നു കാർത്തിക്കിന്‌ തോന്നി..
കാർത്തിക് പതിയെ കട്ടിലിനു സൈഡിലായി ഇരുന്നു.. ജാനകിചേച്ചി ചെറുതായി വിറകൊള്ളുന്നതുപോലെ അവനു തോന്നി.. കാർത്തിക് തന്റെ കരം പതിയെ ജാനകിയുടെ നെറ്റിയിൽ വെച്ചു.. പനിക്കുന്നുണ്ട്.. നല്ല ചൂട് കയ്യിൽ അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോൾ മുറിവിന്റെ എഫക്ട് ആയിരിക്കാം എന്നു കാർത്തിക്കിന്‌ തോന്നി.. നെറ്റിയിൽ കാർത്തിക്കിന്റെ കരം അറിഞ്ഞു ജാനകി കണ്ണുതുറന്നു..
“കണ്ണാ…”പുഞ്ചിരിയോടെ… സ്നേഹത്തോടെയുള്ള ആ വിളിയിൽ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നതുപോലെ അവനുതോന്നി..
“നല്ല പനിയുണ്ട്‌ ചേച്ചിക്ക്.. മുറിവ് കാരണം തന്നെയായിരിക്കും.. അതെവിടാണെന്നുപറ.. ഞാൻ നോക്കട്ടെ..”
“അതു നിനക്കു കാണാൻപറ്റുന്ന സ്ഥലതല്ലടാ..” തളർച്ചയുടെ സ്വരമായിരുന്നു അതു.. അവൻ കരങ്ങൾ ജാനകിയുടെ കവിളിലൂടെ തഴുകി..
“അതു സാരില്ല.. മുറിവ് നന്നായി വെച്ചുകെട്ടിയില്ലേൽ ഇന്ഫെക്ഷൻ ഉണ്ടാവും.. എന്റടുത്തു മരുന്നുണ്ട്.. ഞാൻ കെട്ടിതന്നോളാ.. മുറിവ് കാണിക്ക്‌..”
കാർത്തിക് അതുപറഞ്ഞപ്പോ ജാനകി അല്പനിമിഷം അവനെ നോക്കി.. ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാൻ കഴിയാത്തപോലെ.. ജാനകിയുടെ വലത്തുകരം അവളുടെ തുടയുടെ ഭാഗത്തു വെച്ചു.. അവിടെയാണ് മുറിവ് എന്നരീതിയിൽ.. കാർത്തിക് മറുത്തൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ സാരിയും അടിപ്പാവാടയും അടക്കം മുകളിലേക്ക് കയറ്റാൻ തുടങ്ങി..
സത്യത്തിൽ അവന്റെ ചങ്കിടിക്കുന്ന സ്വരം അവനറിയാമായിരുന്നു.. വെണ്ണക്കല്ലിൽ കൊത്തിയതുപോലുള്ള കാലുകൾ അവനുമുന്നിൽ അനാവൃതമാവുകയാണ്.. അവന്റെ സിരകളിലേക്കു അറിയാതെ
കാർത്തിക്കിന്‌ ജാനകിയുടെ മുഖത്തേക്ക്‌നോക്കിയപ്പോൾ എന്തെന്നില്ലാത്ത സ്നേഹവും വാത്സല്യവും ഒക്കെയാണ് തോന്നിയത്.. എന്തു സ്നേഹമാണ് അവരുടെ ഓരോ വാക്കുകളിലും.. അവന്റെ കൈ അറിയാതെ തന്നെ ജാനകിയുടെ കവിളിലൂടെ സ്നേഹപൂർവം തഴുകി..
“ഒന്നൂല കണ്ണാ.. നീ പോയി കഴിക്കു.. ഈ നാട്ടിലൊന്നും ഇത്രേം നല്ല ശരീരോള്ള ചെക്കന്മാരില്ല.. അതുകൊണ്ടു ഇതങ്ങനെ കളയാൻ പറ്റില്ല.. ചെന്നു നന്നായി കഴിക്കു..ദേവൂ.. ഇവന് കഴിക്കാനെടുക്കു..”
കാർത്തിക് പിന്നെ മറുത്തൊന്നും പറയാതെ എഴുന്നേറ്റു.. എല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ദേവയാനിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞത് കാർത്തിക് ശ്രദ്ധിച്ചു..
ദേവയാനി കാർത്തിക്കിന്‌ എല്ലാം വിളമ്പിക്കൊടുത്തു.. അവളിൽ ധേഷ്യഭാവം തീരെയില്ലയെന്നത് കാർത്തിക് ശ്രദ്ധിച്ചു.. അവന്റെ ഉള്ളിൽ അതു വലിയ സന്തോഷമാണുണ്ടാക്കിയത്..
“ദേവയാനിയും വിളമ്പിയിരുന്നോളൂ.. വിശക്കുന്നുണ്ടാവില്ലേ..”
“വേണ്ട.. വിശക്കിണില്യ.. കണ്ണേട്ടൻ കഴിച്ചോളൂ..” അവളത്തുപറഞ്ഞപ്പോൾ അതിശയത്തോടെ കാർത്തിക് അവളെ നോക്കി.. അപ്പോഴാണ് തന്റെ നാവില്നിന്നും വീണത് കണ്ണേട്ടൻ എന്നാണ് എന്നവൾക്കു മനസിലായത്.. അവൾ അവനു മുഖംകൊടുക്കാതെ തിരിഞ്ഞുനിന്നു..
കാർത്തിക്കിന്റെ ഉള്ളിൽ സന്തോഷം അലതല്ലുകയായിരുന്നു.. അവളുടെ കണ്ണേട്ടൻ എന്ന വിളി അവന്റെ മനസിനെ അത്രയേറെ കുളിരണിയിച്ചു.. ആ വിളിയിൽ താൻ അലിഞ്ഞുപോയതുപോലെ അവനുതോന്നി.. എന്തായാലും അവളുടെ തന്നോടുള്ള സമീപനം മാറിയിട്ടുണ്ട് എന്നവന് മനസിലായി..
വൈകുന്നേരം ജാനകി വേച്ചുവേച്ചാണെലും നടന്നിരുന്നു.. എന്നാലും നല്ല വേദന ആ മുഖത്തുനിന്നും വായിച്ചെടുക്കാമായിരുന്നു..
രാവിലെ ദേവയാനി തയ്യൽ ക്ലാസ്സിനു പോയി.. ജാനകിയുടെ വയ്യായിമ കണ്ടാണ് ഇന്നെങ്ങും പോകണ്ടാ എന്നു കാർത്തിക് തീരുമാനിച്ചത്.. രാവിലെ കഴിക്കാൻ എടുത്തുതന്നത് ദേവയാനിയാണ്.. ജനാകിച്ചേച്ചിയെ ഇന്ന് കണ്ടില്ല എന്നവൻ ഓർത്തു.. പുറത്തു ചാരുകസേരയിൽ നാരായണമേനോൻ ഇരിപ്പൊണ്ട്.. എന്തായാലും ജാനകിച്ചേച്ചിയുടെ ഒന്നുപോയ്‌നോക്കാം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ കാർത്തിക് അവരുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു..
കട്ടിലിൽ ജാനകി കിടപ്പൊണ്ട്.. കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞാണിരിക്കുന്നത്.. മുഖത്തു നല്ല ക്ഷീണം കാണുന്നുണ്ട് എന്നു കാർത്തിക്കിന്‌ തോന്നി..
കാർത്തിക് പതിയെ കട്ടിലിനു സൈഡിലായി ഇരുന്നു.. ജാനകിചേച്ചി ചെറുതായി വിറകൊള്ളുന്നതുപോലെ അവനു തോന്നി.. കാർത്തിക് തന്റെ കരം പതിയെ ജാനകിയുടെ നെറ്റിയിൽ വെച്ചു.. പനിക്കുന്നുണ്ട്.. നല്ല ചൂട് കയ്യിൽ അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോൾ മുറിവിന്റെ എഫക്ട് ആയിരിക്കാം എന്നു കാർത്തിക്കിന്‌ തോന്നി.. നെറ്റിയിൽ കാർത്തിക്കിന്റെ കരം അറിഞ്ഞു ജാനകി കണ്ണുതുറന്നു..
“കണ്ണാ…”പുഞ്ചിരിയോടെ… സ്നേഹത്തോടെയുള്ള ആ വിളിയിൽ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നതുപോലെ അവനുതോന്നി..
“നല്ല പനിയുണ്ട്‌ ചേച്ചിക്ക്.. മുറിവ് കാരണം തന്നെയായിരിക്കും.. അതെവിടാണെന്നുപറ.. ഞാൻ നോക്കട്ടെ..”
“അതു നിനക്കു കാണാൻപറ്റുന്ന സ്ഥലതല്ലടാ..” തളർച്ചയുടെ സ്വരമായിരുന്നു അതു.. അവൻ കരങ്ങൾ ജാനകിയുടെ കവിളിലൂടെ തഴുകി..
“അതു സാരില്ല.. മുറിവ് നന്നായി വെച്ചുകെട്ടിയില്ലേൽ ഇന്ഫെക്ഷൻ ഉണ്ടാവും.. എന്റടുത്തു മരുന്നുണ്ട്.. ഞാൻ കെട്ടിതന്നോളാ.. മുറിവ് കാണിക്ക്‌..”
കാർത്തിക് അതുപറഞ്ഞപ്പോ ജാനകി അല്പനിമിഷം അവനെ നോക്കി.. ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാൻ കഴിയാത്തപോലെ.. ജാനകിയുടെ വലത്തുകരം അവളുടെ തുടയുടെ ഭാഗത്തു വെച്ചു.. അവിടെയാണ് മുറിവ് എന്നരീതിയിൽ.. കാർത്തിക് മറുത്തൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ സാരിയും അടിപ്പാവാടയും അടക്കം മുകളിലേക്ക് കയറ്റാൻ തുടങ്ങി..
സത്യത്തിൽ അവന്റെ ചങ്കിടിക്കുന്ന സ്വരം അവനറിയാമായിരുന്നു.. വെണ്ണക്കല്ലിൽ കൊത്തിയതുപോലുള്ള കാലുകൾ അവനുമുന്നിൽ അനാവൃതമാവുകയാണ്.. അവന്റെ സിരകളിലേക്കു അറിയാതെ