Posted by ഒരു ദിവസം രാവിലെ ഗൗരിയമ്മ രമേഷിന്റെ മുറി തുടക്കുകയായിരുന്നു. കൈലി മടക്കിക്കുത്തി കുനിഞ്ഞു നിന്ന ഗൗരിയമ്മയെ രമേഷ് കട്ടിലിൽ നിന്നു എഴുന്നേറ്റു പിന്നിൽക്കൂടി തന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് ചേർത്തു പിടിച്ചു. ഗൗരിയമ്മ ഞെട്ടിപ്പോയി.
***********
ഗൗരിയമ്മയെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. 50 വയസ്സോളം വരും. വലിയ പൊക്കമില്ല കറുത്ത് തടിച്ചിട്ടാണ്. ഭർത്താവു കുമാരൻ തമ്പിയുടെ തടിമില്ലിലെ ജോലിക്കാരൻ ആയിരുന്നു. മില്ലിൽ ഉണ്ടായ ഒരു അപകടത്തിൽ 10 വർഷം മുൻപ് മരിച്ചുപോയി.
രണ്ടു പെൺകുട്ടികൾ. തമ്പി അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാരുണ്യത്താൽ ഒരെണ്ണത്തിനെ കെട്ടിച്ചയച്ചു. വീട്ടിൽ കുമാരന്റെ വയസ്സായ അമ്മയും ഇളയ പെണ്ണും. ഇളയവൾ ഇപ്പോൾ ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുന്നു.
തമ്പി അദ്ദേഹത്തിന്റെ കനിവുണ്ടായാലേ അതിനെയും ആർക്കെങ്കിലും കൈ പിടിച്ചു കൊടുക്കാൻ കഴിയൂ. കുമാരൻ മില്ലിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന കാലം മുതൽ ഗൗരിയമ്മ തമ്പിയുടെ വീട്ടിൽ ജോലിക്കു വരുമായിരുന്നു.
മാസ ശമ്പളം കൂടാതെ എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ തമ്പിയുടെ ഭാര്യ ഗൗരിയമ്മക്ക് കൊടുക്കുമായിരുന്നു. പകൽ കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് മാത്രം സ്വന്തം വീട്ടിൽ പോകും. രാത്രിയിൽ പിന്നിലെ സ്റ്റോർ മുറിയുടെ ചേർന്നുള്ള ചെറിയ മുറിയിൽ ഉറക്കം. നല്ല ഒരു പാചകക്കാരിയായിരുന്നു ഗൗരിയമ്മ. അതുകൊണ്ടു എല്ലാവർക്കും കാര്യമായിരുന്നു.
***********
രമേഷിന്റെ കൈകളിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ ഗൗരിയമ്മ ശ്രമിച്ചു. അവർ കേണു പറഞ്ഞു “എന്റെ ഉണ്ണി മോനെ എന്നെയൊന്നും ചെയ്യരുത്. ഞാൻ പാവമാണ്. കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ എന്റെ മോനെ പോലെയാണ് കാണുന്നത്”.
“നിനക്കെന്താടീ.. ഗൗരിത്തളേള … എനിക്കൊന്നു വഴങ്ങിത്തന്നാൽ. നിനക്കു ഞാൻ ചോദിക്കുന്നത് എന്തും തരും. എനിക്ക് നിന്നെയൊന്നു ഊക്കണം”. അവൻ അവരെ ചേർത്തുപിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“എന്റെ പൊന്നു ഉണ്ണിക്കുഞ്ഞേ.. ദൈവത്തെയോർത്തു അങ്ങനൊന്നും പറയരുത്.. ഞാൻ നിന്നെ ചെറുപ്രായത്തിൽ എടുത്തോണ്ട് നടന്നിട്ടുള്ളതല്ലേ.”. ഗൗരിയമ്മ കെഞ്ചി.
എന്തോ അവന്റെ പിടി ഒന്നയഞ്ഞു. അവർ അവന്റെ മുറിയിൽ നിന്നും ഓടി രക്ഷപെട്ടു. കിടപ്പുമുറിയിൽ പോയി ആരും കാണാതെ കുറച്ചു നേരം കരഞ്ഞു. കുറേക്കഴിഞ്ഞു മുഖം തുടച്ചിട്ട് പുറത്തു വന്നപ്പോൾ തമ്പിയുടെ ഭാര്യ ചോദിച്ചു
“എന്ത് പറ്റി ഗൗരി. നീ വല്ലാണ്ടിരിക്കുന്നു?”
“ഒന്നുമില്ല ഇച്ചായീ.. തൂത്തുവാരിയപ്പോൾ കണ്ണിൽ എന്തോ പൊടി പോയതാണ്”. ഗൗരി അവരോടു കള്ളം പറഞ്ഞു.
ആരോടെങ്കിലും ഇത് പറയാൻ പറ്റുമോ. തനിക്കു ഈ വീട്ടിലെ കനിവില്ലെങ്കിൽ എങ്ങനെ ജീവിക്കും. അന്ന് പകൽ ഗൗരിയും രമേഷും തമ്മിൽ കണ്ടില്ല. പകൽ മുഴുവൻ ഗൗരിയമ്മ പല വട്ടം ആലോചിച്ചു.
“ചെറുക്കന് കാശിന്റെ കുറവുകൾ ഒന്നും ഇല്ല. അവനു എപ്പോൾ എത്ര കാശ് വേണമെങ്കിലും അമ്മയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങും. അവനെ ഒന്ന് തട്ടീം മുട്ടീം ഒക്കെ നിന്നാൽ പറ്റുന്ന കുറെ കാശു തനിക്കും ഉണ്ടാക്കാം. വെറുതെ വേദാന്തം ഒന്നും പറഞ്ഞാൽ കാര്യങ്ങൾ നടക്കില്ലല്ലോ.”
“ഭർത്താവു മരിച്ചതിനു ശേഷം താനും വെറുതെ ഒരു മരുഭൂമി പോലെ പോകുവല്ലേ. അവൻ ഊക്കു കാര്യത്തിൽ വില്ലൻ ആണെന്നാണ് നാട്ടു സംസാരം. പറ്റുമെങ്കിൽ ആ സുഖം ഒന്നനുഭവിക്കുകയും ചെയാം. തനിക്കാണെങ്കിൽ ഇനി കുട്ടികളും ഉണ്ടാകില്ല. അതുകൊണ്ടു നാണക്കേടൊന്നും ഉണ്ടാകാനും