Posted by ആ നിലാവെളിച്ചത്തിൽ അവൾ കൂടുതൽ സുന്ദരിയായി കാണപ്പെട്ടു.തന്റെ വിറയാർന്ന കൈകളാൽ കാർത്തി അവളുടെ കവിളിൽ സ്പർഷിച്ചു.ഐസ് കട്ടായിൽ കൈവെക്കുമ്പോ ഉണ്ടാകുന്ന feeling ആണ് അവന് അപ്പൊ ഉണ്ടായത്.
കാർത്തി: എന്ത് തണുപ്പാ പാറു നിനക്ക്????
“കാർത്തി നിന്നെപ്പോലെ രക്തയോട്ടം ഉള്ള ശരീരമല്ല എന്റേത്.അതുകൊണ്ട് തന്നെ എന്റെ ശരീരം മൊത്തം എപ്പളും തണുപ്പ് ആയിരിക്കും.”
കാർത്തി: പാറു നീ എന്നെ വിട്ട് പോയപ്പോള ഒറ്റപെടൽ എന്താണെന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നത്.
“കാർത്തി നിന്നിൽ നിന്നും എന്നെ നിന്റെ വീട്ടുകാർ വേർപ്പെടുത്തിയപ്പോ നിക്ക് ഒരു വിഷമമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു ക്ക് ന്റെ കാർത്തിയെ ഇനി കാണാൻ പറ്റില്ലാല്ലോ, ആ വിഷമത്തിൽ ഒരു നിമിഷം കരയാൻ കൂടി എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല.ഒരു പ്രാർഥനയെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.ക്ക്, ന്റെ കാർത്തിയെ ദൂരെ നിന്നായാലും എന്നും കാണണം.ഇപ്പോ………ഇപ്പോ കണ്ടു.ന്റെ കാർത്തിയെ…..ന്റെ മാത്രം കാർത്തിയെ…..
ഇപ്പോ മനസിലായി എനിക്ക്……ദൈവം. മനുഷ്യന്മാരുടെ മാത്രമല്ല എന്നെപ്പോലെയുള്ള ആത്മക്കളുടെയും പ്രാർഥന കേക്കൂന്ന്.”
ഇത്രയും കേട്ടതും യാന്ത്രികമായി കാർത്തിയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ചുടുകണ്ണീർ നിലത്തേക്ക് വീണു.
കാർത്തി: പ……, പാറു ന്റോപ്പം നിനക്ക് വരാൻ കഴിയില്ലേ????
“കാർത്തി അങ്ങനെ വരാൻ പറ്റുമായിരുന്നുവെങ്ങിൽ ഇതിനും മുന്നേ നമ്മൾ തമ്മിൽ കണ്ടേനെ!”
കാർത്തി ഒരു ചോദ്യഭാവേന അവളെ നോക്കി.
“ക്ക് അറിയാം കാർത്തി ഇപ്പോ എന്താ ചോദിക്കാൻ വരുന്നെന്ന്.നീ വിചാരിക്കുന്നത് ആത്മകൾക്ക് എല്ലായിടത്തും പാറി പറന്ന് നടക്കാൻ പറ്റുമെന്ന് അല്ലെ????
കാർത്തി അതേ എന്ന മട്ടിൽ അവളെ നോക്കി.
“കഴിയുമായിരിക്കും കാർത്തി.പക്ഷേങ്കി…… പക്ഷേങ്കി എനിക്ക് മാത്രം ഈ കുന്ന് വിട്ട് എങ്ങും പോകാൻ പറ്റില്ല..”
കാർത്തി: ആ കാര്യത്തിൽ ന്റെ പെണ്ണ് വിഷമിക്കണ്ട.നിനക്ക് അല്ലെ എങ്ങും വരാൻ പറ്റാതെയുള്ളൂ, പക്ഷേങ്കി ഞാൻ വരും ന്റെ പെണ്ണിനെ കാണാൻ എന്നും.
“മതി കാർത്തി അത് മാത്രം മതി…..ക്ക്……..”
കാർത്തി: എന്നാലും നിനക്ക് എന്താ പാറു ഇവിടുന്ന് എങ്ങും പോവാൻ പറ്റാത്തേ????
“പറയാം കാർത്തി ഞാൻ എല്ലാം പറയാം, ഇപ്പോ അല്ല പിന്നെ……..”
ആ സമയത്താണ് കാർത്തിയുടെ ഫോൺ Ring ചെയ്തത്.’മനു അളിയൻ’ഫോൺ സ്ക്രീനിൽ എഴുതിയിരുന്ന പേര് കണ്ട് അവൻ പാറുവിനോട് എടുത്തോട്ടെ എന്ന് ചോദിച്ചു.