Posted by വിചാരിക്കും ആ മൊതലിനെ അവന് വേണ്ടങ്കിൽ എനിക്ക് തന്നേക്കെന്ന്.എനിക്ക് അത്രക്കും ഇഷ്ടാ ശ്രീജേച്ചിയെ. കളിക്കാനാണെന്നു മാത്രം. കാരണം അവളുടെ മൊലയൊക്കെ കാണുമ്പോ പോൺ സ്റ്റാർ ആവാ ആഡെംസിനെ ഓർമ്മ വരും.പിന്നെ ആകെ ഒരു സങ്കടം കാലിൽ പാദസരം ഇല്ലെന്നാ. വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ല ഈ കാലും പാദസരവും എൻ്റെ ഒരു വീക്ക്നെസ്സാ.പ്രത്യേകിച്ച് സ്വർണ പാദസരം. വെളുത്ത കാല് സ്വർണ പാദസരം ചുവന്ന ക്യൂട്ടെക്സ് ഹോ അന്തസ്സ്.
അപ്പോ കഥാപാത്രങ്ങളും പശ്ചാത്തലവുമൊക്കെ അല്പമെങ്കിലും മനസ്സിലായി കാണുമെന്ന് കരുതുന്നു.പിന്നെ ഈ ഞാനാരായിരിക്കും എന്നായിരിക്കും. അതൊരു സസ്പെൻസാ. എന്ന് വച്ച് ക്ലൈമാക്സിൽ പൊട്ടിക്കാനുള്ള ബോംബ് ഒന്നൂല്ല. കഥയുടെ ഒഴുക്കിൽ ഞാൻ അങ്ങ് കേറി വരും. കാരണം ഞാനി കഥയിലെ വില്ലനാ… ഒരു ഒന്നൊന്നൊര വില്ലൻ… ഒരു കാമ പ്രാന്തൻ. കുഞ്ഞുൻ്റ വീടിൻ്റെ ഇടത്തും വലത്തുമാണ് ഇവരുടെയൊക്കെ വീടെന്ന് വച്ച് ഇവരാരും അവൻ്റെ വാണറാണിമാരൊന്നും അല്ല.
ഇവരൊക്കെ അവൻ്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവരാ. അവർക്കു അവനും. അമ്മയേ പോലയെ ചേച്ചിയെ പോലയോ അങ്ങനെയെ അവൻ അവരെ കാണു. അവരോട് സ്നേഹം മാത്രം.അവൻ ആള് ഡീസെൻ്റാ.കുറച്ചല്ല കുറച്ചധികം. പക്ഷേ എനിക്കിഷ്ടല്ല ഈ തെണ്ടിയേ. അസൂയയും വെറുപ്പും മാത്രമേ എനിക്കവനോട് ഉള്ളൂ. പണ്ട് മുതലേ അവനെ കണ്ട് പഠിക്ക് അവനോട് കൂട്ടു കൂട്, അവൻ്റെ അത് അവൻ്റെ ഇത്, അവൻ്റെമ്മേടാ. സോറി ട്ടോ ദേഷ്യം കൊണ്ടാ. പക്ഷേ ഈ ചേച്ചിമാരൊക്കെ അവൻ്റെയല്ല എൻ്റെ വാണ റാണിമാരാ…രതിറാണിമാർ. അനിതയും ഷീബയും പിന്നെ ശ്രീജയും…… ഹോ മൈ ഡാർലിംഗ്സ്…
ദൈവം അവന് എല്ലാ കഴിവും കൊടുത്തു.. പക്ഷേ ഒന്ന് ഒഴിച്ച്… അതെന്താന്നല്ലേ… അതറിയാൻ ഇനി കഥയിലേക്ക് വരാം..
ഒരു തിങ്കാളാഴ്ച്ച രാവിലെ 9 മണി കുഞ്ഞുൻ്റെ വീട്…
അനിത: ശാരദേച്ചി…. ശാരദേച്ചി…
ശാരദ: ആ…
അനിതയുടെ വിളിക്കേട്ട് ശാരദ അടുക്കളയിൽ നിന്നും വരാന്തയിലേക്ക് വന്നു.പ്രായം ആയതുകൊണ്ടും കാൽമുട്ടിനു വയ്യാത്തതുകൊണ്ടും പതുക്കെയാണ് ശാരദ നടന്നത്.
ശാരദ: ആ…അനിതേ…
അനിത: ശാരദേച്ചി കാലിനിപ്പം എങ്ങനുണ്ട്..
ശാരദ: കുഴപ്പം ഇല്ല മോളെ.ആ കുഴമ്പ് പുരട്ടുന്നോട്ട് ഇപ്പം ലേശം കുറവുണ്ട്..
അനിത: ഉം. തീർന്നാൽ എന്നോട് പറഞ്ഞാ മതി. അല്ല എന്നോടെന്തിനാ വരാൻ പറഞ്ഞേ..
ശാരദ: എന്നെക്കറിയില്ല മോളെ ഓൻ മൂന്നാല് ദിവസായി മര്യാദക്ക് ഒന്നും കഴിക്കുന്നില്ല ഉറങ്ങുന്നില്ല. എന്നെക്കെന്തോ പേടിയാകുന്നു.നേരാവണ്ണം വീട്ടിലിരിക്കാത്ത ചെക്കനാ ഇപ്പം ഏതു സമയവും മുറിയിൽ തന്നെ വാതിലടച്ചിരിപ്പാ. ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചാ വന്ന് കഴിച്ചിട്ടു പോകും. എനിക്കെന്തോ കൈയും കാലും വിറക്കുന്ന പോലെ..
ശാരദ കുറച്ച് പേടിച്ചോണ്ടായിരുന്നു അത് പറഞ്ഞത്.
അപ്പോ കഥാപാത്രങ്ങളും പശ്ചാത്തലവുമൊക്കെ അല്പമെങ്കിലും മനസ്സിലായി കാണുമെന്ന് കരുതുന്നു.പിന്നെ ഈ ഞാനാരായിരിക്കും എന്നായിരിക്കും. അതൊരു സസ്പെൻസാ. എന്ന് വച്ച് ക്ലൈമാക്സിൽ പൊട്ടിക്കാനുള്ള ബോംബ് ഒന്നൂല്ല. കഥയുടെ ഒഴുക്കിൽ ഞാൻ അങ്ങ് കേറി വരും. കാരണം ഞാനി കഥയിലെ വില്ലനാ… ഒരു ഒന്നൊന്നൊര വില്ലൻ… ഒരു കാമ പ്രാന്തൻ. കുഞ്ഞുൻ്റ വീടിൻ്റെ ഇടത്തും വലത്തുമാണ് ഇവരുടെയൊക്കെ വീടെന്ന് വച്ച് ഇവരാരും അവൻ്റെ വാണറാണിമാരൊന്നും അല്ല.
ഇവരൊക്കെ അവൻ്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവരാ. അവർക്കു അവനും. അമ്മയേ പോലയെ ചേച്ചിയെ പോലയോ അങ്ങനെയെ അവൻ അവരെ കാണു. അവരോട് സ്നേഹം മാത്രം.അവൻ ആള് ഡീസെൻ്റാ.കുറച്ചല്ല കുറച്ചധികം. പക്ഷേ എനിക്കിഷ്ടല്ല ഈ തെണ്ടിയേ. അസൂയയും വെറുപ്പും മാത്രമേ എനിക്കവനോട് ഉള്ളൂ. പണ്ട് മുതലേ അവനെ കണ്ട് പഠിക്ക് അവനോട് കൂട്ടു കൂട്, അവൻ്റെ അത് അവൻ്റെ ഇത്, അവൻ്റെമ്മേടാ. സോറി ട്ടോ ദേഷ്യം കൊണ്ടാ. പക്ഷേ ഈ ചേച്ചിമാരൊക്കെ അവൻ്റെയല്ല എൻ്റെ വാണ റാണിമാരാ…രതിറാണിമാർ. അനിതയും ഷീബയും പിന്നെ ശ്രീജയും…… ഹോ മൈ ഡാർലിംഗ്സ്…
ദൈവം അവന് എല്ലാ കഴിവും കൊടുത്തു.. പക്ഷേ ഒന്ന് ഒഴിച്ച്… അതെന്താന്നല്ലേ… അതറിയാൻ ഇനി കഥയിലേക്ക് വരാം..
ഒരു തിങ്കാളാഴ്ച്ച രാവിലെ 9 മണി കുഞ്ഞുൻ്റെ വീട്…
അനിത: ശാരദേച്ചി…. ശാരദേച്ചി…
ശാരദ: ആ…
അനിതയുടെ വിളിക്കേട്ട് ശാരദ അടുക്കളയിൽ നിന്നും വരാന്തയിലേക്ക് വന്നു.പ്രായം ആയതുകൊണ്ടും കാൽമുട്ടിനു വയ്യാത്തതുകൊണ്ടും പതുക്കെയാണ് ശാരദ നടന്നത്.
ശാരദ: ആ…അനിതേ…
അനിത: ശാരദേച്ചി കാലിനിപ്പം എങ്ങനുണ്ട്..
ശാരദ: കുഴപ്പം ഇല്ല മോളെ.ആ കുഴമ്പ് പുരട്ടുന്നോട്ട് ഇപ്പം ലേശം കുറവുണ്ട്..
അനിത: ഉം. തീർന്നാൽ എന്നോട് പറഞ്ഞാ മതി. അല്ല എന്നോടെന്തിനാ വരാൻ പറഞ്ഞേ..
ശാരദ: എന്നെക്കറിയില്ല മോളെ ഓൻ മൂന്നാല് ദിവസായി മര്യാദക്ക് ഒന്നും കഴിക്കുന്നില്ല ഉറങ്ങുന്നില്ല. എന്നെക്കെന്തോ പേടിയാകുന്നു.നേരാവണ്ണം വീട്ടിലിരിക്കാത്ത ചെക്കനാ ഇപ്പം ഏതു സമയവും മുറിയിൽ തന്നെ വാതിലടച്ചിരിപ്പാ. ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചാ വന്ന് കഴിച്ചിട്ടു പോകും. എനിക്കെന്തോ കൈയും കാലും വിറക്കുന്ന പോലെ..
ശാരദ കുറച്ച് പേടിച്ചോണ്ടായിരുന്നു അത് പറഞ്ഞത്.