Posted by ഹാ… കണ്ടു. ഒരു പോയന്‍റിന് അല്ലേ. നമ്മുക്ക് ഓണ്‍സ്റ്റേജില്‍ പിടിക്കാം… വൈഷ്ണവ് മറുപടി കൊടുത്തു.
ഹാ… എന്തായാലും ഇവിടെ നടക്കുന്നതില്‍ ഓവറോള്‍ കിരിടം പുറത്ത് പോവരുത്… ആദര്‍ശ് പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി. വൈഷ്ണവ് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.
എന്തായി നാടകം… ഒക്കെ റെഡിയല്ലേ… ആദര്‍ശ് മിഥുനയോട് ചോദിച്ചു.
പെര്‍ഫക്റ്റ്… നമ്മുക്ക് പിടിക്കാം… മിഥുന മറുപടി കൊടുത്തു..
പെട്ടെന്ന് വൈഷ്ണവിന്‍റെ ഫോണ്‍ റിംങ് ചെയ്തു.
അവന് പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന് ഫോണ്‍ എടുത്ത് നോക്കി. ചിന്നു എന്ന് സ്ക്രീനില്‍ കണ്ടു. അവന് മിഥുനയെ ഒന്ന് നോക്കി. അവളും ചിന്നുവാണ് വിളിക്കുന്നത് എന്ന് കണ്ടു. ഒരു ആക്കി ചിരിയില്‍ അവനോട് തുടര്‍ന്നോളം പറഞ്ഞു.
അവന് ഫോണ്‍ അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്ത് യൂണിയന്‍ റൂമിന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
ചിന്നു… വൈഷ്ണവ് ഫോണിലുടെ വിളിച്ചു
കണ്ണേട്ടാ ഇത് രമ്യയാ…
(ഫോണ്‍ സംസാരത്തിലേക്ക്)
വൈഷ്ണവ്: ഹാ… രമ്യ എന്താ ഈ നേരത്ത്…ശബ്ദം എന്തോ പോലെ ഉണ്ടല്ലോ…
രമ്യ: കണ്ണേട്ടാ ഒന്ന് ലൈബ്രറിയുടെ അടുത്തുള്ള ക്ലാസിലേക്ക് വരുമോ…
വൈഷ്ണവ്: എന്തു പറ്റി…. ചിന്നു എവിടെ…
രമ്യ: അവള്‍ ഇവിടെ ഉണ്ട്. എട്ടന്‍ വാ… ബാക്കി നേരിട്ട് പറയാം…
വൈഷ്ണവ്: ഹാ…. ദാ വരുന്നു.
രമ്യ ഫോണ്‍ കട്ടാക്കി… വൈഷ്ണവിന് അവിടെ എന്തോ സംഭവിച്ച പോലെ തോന്നി. ചെറിയ ഒരു പേടി പോലെ രമ്യയുടെ സംസാരത്തില്‍ٹ
അവന് മിഥുനയോട് ഇപ്പോ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് ലൈബ്രറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.
അവന് നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം ലൈബ്രറിയുടെ അടുത്തുള്ള ക്ലാസ് മുറിയിലെത്തി. അവിടെ ബെഞ്ചില്‍ ഗ്രിഷ്മയും രമ്യയും വെറേ രണ്ടു കുട്ടികളും ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ഒരു ദുഃഖ ഭാവം.
അവന് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തു. അവനെ കണ്ടപ്പോള്‍ രമ്യ എണിറ്റു. ഗ്രിഷ്മ ഇപ്പോഴും എന്തോ വിഷമത്തിലാണെന്ന് അവന് മനസിലായി.
രമ്യ അവന് നേരെ നടന്നു നിങ്ങി. അവന് അപ്പോഴും ഗ്രിഷ്മയെ തന്നെയായിരുന്നു ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. രമ്യ അവന് മുന്നില്‍ എത്തി പിന്നെ വിളിച്ചു.
കണ്ണേട്ടാ… പെട്ടെന്നവന്‍ ശ്രദ്ധ രമ്യയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. അവന് അവളോട് ചോദിച്ചു.
എന്തു പറ്റീ… അവളെന്താ ഡൗണായി ഇരിക്കുന്നത്….
അത് കണ്ണേട്ടാ, കുറച്ച് മുമ്പ് ഒരു സംഭവമുണ്ടായി.
എന്ത് സംഭവം…?
ഈ കോളേജില്‍ ഉള്ള ആരോ അവളെ നോക്കി കുറച്ച് വള്‍ഗറായി സംസാരിച്ചു.
നീ ശരിക്ക് പറ… വൈഷ്ണവിന് കേള്‍ക്കാന്‍ ആകാംഷയായി.
ഞങ്ങള്‍ കോളേജില്‍ ചുറ്റി നടക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോള്‍ ആ ഗ്രൗണ്ടിന് അടുത്തുള്ള പാര്‍ക്കിംഗ് ഏരിയയായില്‍ മൂന്ന് നാലു പേര്‍ ഇരുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ ചിന്നുനെ കണ്ടപ്പോള്‍ അല്‍പം മോശമായി സംസാരിച്ചു. സാധാരണ കമന്‍റടി അണേല്‍ അവള്‍ മിണ്ടാതെ പോരുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവന്‍റെ സംസാരം കേട്ടു നില്‍ക്കാവുന്നതിലും മോശമായിരുന്നു. അധികം സഹിച്ചു നില്‍ക്കാനാവാതെ അവള്‍ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി മാന്യമായി സംസാരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. അത് അവന് പറ്റിയില്ല. അവന് അവളുടെ കൈയില്‍ കയറി പിടിച്ചു. പിന്നെ കുടെ ഉള്ളവര്‍ പിടിച്ചു മാറ്റിയപ്പോഴാണ് അവന് കൈ വിട്ടത്. അവര്‍ പറഞ്ഞത് വെച്ചാണ് അവന് ഇവിടെത്തെ സ്റ്റുഡന്‍റാണ് എന്ന് മനസിലായത്…
ഹാ… എന്തായാലും ഇവിടെ നടക്കുന്നതില്‍ ഓവറോള്‍ കിരിടം പുറത്ത് പോവരുത്… ആദര്‍ശ് പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി. വൈഷ്ണവ് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.
എന്തായി നാടകം… ഒക്കെ റെഡിയല്ലേ… ആദര്‍ശ് മിഥുനയോട് ചോദിച്ചു.
പെര്‍ഫക്റ്റ്… നമ്മുക്ക് പിടിക്കാം… മിഥുന മറുപടി കൊടുത്തു..
പെട്ടെന്ന് വൈഷ്ണവിന്‍റെ ഫോണ്‍ റിംങ് ചെയ്തു.
അവന് പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന് ഫോണ്‍ എടുത്ത് നോക്കി. ചിന്നു എന്ന് സ്ക്രീനില്‍ കണ്ടു. അവന് മിഥുനയെ ഒന്ന് നോക്കി. അവളും ചിന്നുവാണ് വിളിക്കുന്നത് എന്ന് കണ്ടു. ഒരു ആക്കി ചിരിയില്‍ അവനോട് തുടര്‍ന്നോളം പറഞ്ഞു.
അവന് ഫോണ്‍ അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്ത് യൂണിയന്‍ റൂമിന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
ചിന്നു… വൈഷ്ണവ് ഫോണിലുടെ വിളിച്ചു
കണ്ണേട്ടാ ഇത് രമ്യയാ…
(ഫോണ്‍ സംസാരത്തിലേക്ക്)
വൈഷ്ണവ്: ഹാ… രമ്യ എന്താ ഈ നേരത്ത്…ശബ്ദം എന്തോ പോലെ ഉണ്ടല്ലോ…
രമ്യ: കണ്ണേട്ടാ ഒന്ന് ലൈബ്രറിയുടെ അടുത്തുള്ള ക്ലാസിലേക്ക് വരുമോ…
വൈഷ്ണവ്: എന്തു പറ്റി…. ചിന്നു എവിടെ…
രമ്യ: അവള്‍ ഇവിടെ ഉണ്ട്. എട്ടന്‍ വാ… ബാക്കി നേരിട്ട് പറയാം…
വൈഷ്ണവ്: ഹാ…. ദാ വരുന്നു.
രമ്യ ഫോണ്‍ കട്ടാക്കി… വൈഷ്ണവിന് അവിടെ എന്തോ സംഭവിച്ച പോലെ തോന്നി. ചെറിയ ഒരു പേടി പോലെ രമ്യയുടെ സംസാരത്തില്‍ٹ
അവന് മിഥുനയോട് ഇപ്പോ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് ലൈബ്രറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.
അവന് നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം ലൈബ്രറിയുടെ അടുത്തുള്ള ക്ലാസ് മുറിയിലെത്തി. അവിടെ ബെഞ്ചില്‍ ഗ്രിഷ്മയും രമ്യയും വെറേ രണ്ടു കുട്ടികളും ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ഒരു ദുഃഖ ഭാവം.
അവന് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തു. അവനെ കണ്ടപ്പോള്‍ രമ്യ എണിറ്റു. ഗ്രിഷ്മ ഇപ്പോഴും എന്തോ വിഷമത്തിലാണെന്ന് അവന് മനസിലായി.
രമ്യ അവന് നേരെ നടന്നു നിങ്ങി. അവന് അപ്പോഴും ഗ്രിഷ്മയെ തന്നെയായിരുന്നു ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. രമ്യ അവന് മുന്നില്‍ എത്തി പിന്നെ വിളിച്ചു.
കണ്ണേട്ടാ… പെട്ടെന്നവന്‍ ശ്രദ്ധ രമ്യയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. അവന് അവളോട് ചോദിച്ചു.
എന്തു പറ്റീ… അവളെന്താ ഡൗണായി ഇരിക്കുന്നത്….
അത് കണ്ണേട്ടാ, കുറച്ച് മുമ്പ് ഒരു സംഭവമുണ്ടായി.
എന്ത് സംഭവം…?
ഈ കോളേജില്‍ ഉള്ള ആരോ അവളെ നോക്കി കുറച്ച് വള്‍ഗറായി സംസാരിച്ചു.
നീ ശരിക്ക് പറ… വൈഷ്ണവിന് കേള്‍ക്കാന്‍ ആകാംഷയായി.
ഞങ്ങള്‍ കോളേജില്‍ ചുറ്റി നടക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോള്‍ ആ ഗ്രൗണ്ടിന് അടുത്തുള്ള പാര്‍ക്കിംഗ് ഏരിയയായില്‍ മൂന്ന് നാലു പേര്‍ ഇരുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ ചിന്നുനെ കണ്ടപ്പോള്‍ അല്‍പം മോശമായി സംസാരിച്ചു. സാധാരണ കമന്‍റടി അണേല്‍ അവള്‍ മിണ്ടാതെ പോരുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവന്‍റെ സംസാരം കേട്ടു നില്‍ക്കാവുന്നതിലും മോശമായിരുന്നു. അധികം സഹിച്ചു നില്‍ക്കാനാവാതെ അവള്‍ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി മാന്യമായി സംസാരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. അത് അവന് പറ്റിയില്ല. അവന് അവളുടെ കൈയില്‍ കയറി പിടിച്ചു. പിന്നെ കുടെ ഉള്ളവര്‍ പിടിച്ചു മാറ്റിയപ്പോഴാണ് അവന് കൈ വിട്ടത്. അവര്‍ പറഞ്ഞത് വെച്ചാണ് അവന് ഇവിടെത്തെ സ്റ്റുഡന്‍റാണ് എന്ന് മനസിലായത്…