Posted by ഗോപകുമാര്‍: ഹാ… അതാണ് ഏറ്റവും വലിയ പ്രശ്നം. ഇരുപത്തിയഞ്ച് വയസു വരെ നീ ബ്രഹ്മചരിയായി തന്നെ ഇരിക്കണം. ശരീരികബന്ധം ഒന്നും പാടില്ല…
അത് കേട്ടതും വൈഷ്ണവിന്‍റെ വായിലിരുന്ന ഭക്ഷണം നെറുകത്തലയിലേക്ക് കയറി. അവന് ചുമക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവന് സ്വയം തലയ്ക്ക് മുകളില്‍ തട്ട് കൊടുത്തു. അപ്പോഴെക്കും വിലാസിനി അവന് ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളം നിട്ടിരുന്നു.
എങ്കിലും അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞ കാര്യം അവനെ ആകെ തളര്‍ത്തിയിരുന്നു. അവന് ഭക്ഷണം മതിയെന്ന് പറഞ്ഞ് കൈ കഴുകി മുകളിലെ തന്‍റെ മുറിയേക്ക് പോയി.
അവന്‍റെ മനസ് ആകെ അസ്വസ്തമായിരുന്നു. താന്‍റെ പ്രണയസ്വപ്നങ്ങളും ജീവിതവുമെല്ലാം മാറ്റി മറിക്കാന്‍ പോകുന്ന ഒരു കാര്യമായി ഇത് തോന്നി. തനിക്കിപ്പോ ഇരുപത്തിരണ്ട് വയസ്സായി. ഈ വരുന്ന ജൂണ്‍ മാസം ഇരുപത്തിമൂന്നാവും അപ്പോ ഈ വെക്കേഷനില്‍ തന്‍റെ കല്യാണം….
കട്ടിലില്‍ മുകളിലിലേക്ക് നോക്കി അവന് ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് കൂട്ടി. മനസ് ശരിയാവുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോ അവന് മിഥുനയെ വിളിച്ചു. ആദ്യ റിംങ് കട്ടാവുന്നതിന് മുമ്പ് അവള്‍ എടുത്തു.
മിഥുന: ടാ, എന്താടാ ഈ നേരത്ത്… (പ്രായത്തിന് ഒരു വയസ് കൂടുതല്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ചക്കിയും ചങ്കരനും ആയത് കൊണ്ട് അവള്‍ അവനെ ടാ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്.)
വൈഷ്ണവ്: നീ എവിടെയായിരുന്നു? എന്താ എടുക്കാനിത്ര താമസം?
മിഥുന: ടാ ഞാന്‍ കുളിക്കുകയായിരുന്നു. ഇപ്പോ ഇറങ്ങിയെ ഉള്ളു. നീയെന്തിനാ ഈ നേരത്ത് വിളിക്കുന്നത്. വിട്ടില്‍ കയറിയാ നമ്മളെ ഒന്നും അടുപ്പിക്കാറില്ലലോ…
വൈഷ്ണവ്: ടീ… ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്…
മിഥുന: എന്താടാ… അങ്കിലും ആന്‍റിയും ആയി പിണങ്ങിയോ…
വൈഷ്ണവ്: അതല്ല ഇത് വേറെ പ്രശ്നമാണ്.. എന്‍റെ കല്യാണപ്രശ്നം.
മിഥുന: എന്ത് കല്യാണോ… നിനക്കോ…
ശേഷം വൈഷ്ണവ് നടന്ന കാര്യം മുഴുവന്‍ അവളോട് പറഞ്ഞു. ഒന്നും വിടാതെ… അത് മുഴുവന്‍ കേട്ട് അവള്‍ ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി..
വൈഷ്ണവ്: ടീ കോപ്പേ… ആളെ ഇരുന്ന് കളിയാക്കാതെ നീ മറുപടി താ…
മിഥുന: എന്നാലും നിന്‍റെ ഒരു ജാതകമേ… ഇലയിട്ട്, ചോറുവിളമ്പിട്ട്, കഴിക്കരുത് എന്ന് പറയും പോലെ… (അവള്‍ വീണ്ടും ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി)
വൈഷ്ണവ്: ഈ നേരത്ത് നിന്നെ വിളിക്കാന്‍ നോക്കിയ എന്നെ പറഞ്ഞ മതി… ഞാന്‍ വെക്കുവാ…
മിഥുന: ടാ വെക്കല്ലേ… (അവള്‍ ചിരി അടക്കി പിടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു)
വൈഷ്ണവ്: ഒരു തിരമാനം എടുക്കാനാ നിന്നെ വിളിച്ചേ… അപ്പോഴാ നിന്‍റെ പുഴുങ്ങിയ ചിരി..
മിഥുന: ടാ ഞാനിപ്പോ എന്തോ പറയാ…
വൈഷ്ണവ്: വീട്ടില് എല്ലാരും ആകെ വിഷമത്തിലാ.. ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യും.. നീ നിന്‍റെ അഭിപ്രായം പറ.