അവൻ സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിച്ചപ്പോൾ ഉയരമുള്ള ആ രൂപം ഏതോ ഒരു പുരുഷ ഗോത്രക്കാരനെപ്പോലെ തോന്നിച്ചു . അയാൾ ഏതോ എക്സ്റ്റസിയിൽ അകപ്പെട്ട പോലെ നടക്കുന്നു .
വളരെ സൂക്ഷ്മമായി അകലം പാലിച്ചു അയാളെ അവൻ പിന്തുടര്ന്നു. ഒരു വലിയ നിലയുറപ്പിച്ച കല്ലിനടുത്ത് എത്തിയ അയാൾ പിടിച്ചുനിർത്തിയപോലെ നിന്നു് , അതിനു മുൻപിലായി കൈകൾ വിരിയിച്ചു മുട്ടുകുത്തി ആകാശത്തിലേക്കു നോക്കി അയാൾ 2 നിമിഷം നിന്നു. അതേപോലെ എഴുന്നേറ്റയാൾ അതിനടുത്തായി ഒരു ചെറിയ വിളക്ക് കത്തിക്കുന്നത് വിശ്വ കണ്ടു .
avan മരങ്ങൾക്കും ഇലകൾക്കുഉം മറയിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു നല്ല വ്യൂ അനുസരിച്..
അവിടെ നിന്നു എത്തിനോക്കുമ്പോൾ, അയാൾ ചന്ദ്രന്റെ ദിശയിൽ കുമ്പിട്ടു പ്രാർത്ഥിക്കാൻ കൈകൾ ചേർത്ത് കൂപ്പുന്നു . ആ ആദിവാസി കുറച്ചുനേരം അവിടെ ദ്യാനിച്ചു നിന്നു , പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു അയാൾ വിശ്വത്തിനെ നോക്കി.
അവന്റെ ഹൃദയം നിമിഷനേരം നിലച്ചു … , പക്ഷേ ആ അഗോരി അവനെ നോക്കിയൊരു സ്വർഗ്ഗീയ പുഞ്ചിരി നൽകി
‘ഹർ ഹാർ മഹാദേവ്’ അദ്ദേഹം ആഹ്ലാദിച്ചു,
ഓം ശിവായ നമഹ
(എല്ലായ്പ്പോഴും ശുദ്ധമായ)
ഓം മഹേശ്വരായ നമഹ
(ദേവാദിദേവൻ)
ഓം ശംഭാവേ നമഹ
(സമൃദ്ധി നൽകുന്നവൻ )
ഓം പിനാക്കിനെ നമഹ
(വില്ലു കയ്യിലേന്തിയവൻ )
ഓം ശശിശേഖരായ നമഹ
(ചന്ദ്രക്കലയെ മുടിയിൽ ചൂടിയവൻ )
ഓം വാമദേവായ നമഹ
(എല്ലായിപ്പോഴും പ്രസാദപരവും ശുഭവും ആയവൻ )
ഓം വിരുപക്ഷയാ നമഹ
(പരോക്ഷമായ കണ്ണോടു കൂടിയവർ )
ഓം കപാർടിനെ നമഹ
(ജഡാധാരനായവൻ)
ഓം നീലലോഹിതായ നമഹ
(നീലലോഹിതനായവൻ )
അയാൾ തുടർന്നു
13 ശിവനാമങ്ങൾ അതിൽ അഞ്ചു നാമങ്ങളിൽ അറിയപ്പെടുന്നവൻ…
ശിവ എല്ലായിപ്പോഴും ശുദ്ധമായവൻ
മഹേശ്വര – ദേവാധിദേവൻ
സദാശിവ – നിത്യമായും ശുഭമായവൻ