“വേണ്ട ഏട്ടാ. ഭക്ഷണം കഴിക്കണ്ടേ. ഒറ്റയ്ക്ക് അവിടിരുന്നു ബോറടിക്കില്ലെ? പൊയ്ക്കൊളൂ. ഇവിടെ ഫ്രണ്ട്സ് കുറെ പേര് ഉണ്ട്.”
“നീരജിനോട് പറഞ്ഞോ എന്റെ കാര്യം?”
“ഇല്ല. പറയണം.”
ഞാന് മൂളി.
“ഏട്ടന് പൊയ്ക്കൊളൂ. ഞാന് ഇവരുടെ കൂടെ വരാം. തിരിച്ചു കുറെ ദൂരെ പോകേണ്ടതല്ലേ.”
“അതൊന്നും സാരമില്ല. ഞാന് ഇവിടെ നില്ക്കുന്നത് മോള്ക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാകുന്നുണ്ടോ?”
“ബുദ്ധിമുട്ടല്ല. എന്നാലും വെറുതെ എന്തിനാ ഒറ്റയ്ക്ക് ബോറടിച്ചിരിക്കുന്നത്? അല്ലെങ്കില് ഇങ്ങോട്ട് വാ”
“വേണ്ട. ഞാന് ഇവിടെ നിന്നോളാം. നന്നായി സദ്യയൊക്കെ കഴിച്ചു മെല്ലെ വന്നാല് മതി.”
“വേണ്ട ഏട്ടാ. ഏട്ടന് പൊയ്ക്കൊളൂ. നീരജ് വരുന്നുണ്ട് അടുത്തേക്ക്. ഞാന് ഫോണ് വെക്കുകയാ”
അതും പറഞ്ഞു മായ ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു.
അവള് പറഞ്ഞത് കേള്ക്കണോ? തിരിച്ചു പോകണോ?
നീരജ് അവളെ കൊണ്ട് വിടാം എന്നു പറഞ്ഞാല് അവന്റെ കൂടെ അല്ലേ പോവുകയുള്ളൂ.
ഞാന് എന്തിന് വെറുതെ അധികപ്പറ്റ് ആകണം?
ശരിക്കും അവളുടെ ജീവിതത്തില് ഞാന് ഒരു അധികപ്പറ്റ് തന്നെ അല്ലേ?
മായയുടെയും നീരജിന്റെയും ജീവിതത്തില് ശല്യമായി വന്ന വില്ലന് അല്ലേ ഞാന്?