Posted by “നാണം കെട്ട ” കാര്യം ആകയാൽ കുട്ടികൾ ആവുന്നത്ര പോയിട്ട് ചെല്ലാമെന്ന് ഉഷ നിശ്ച്ചയിച്ചു.
“ഇത്പോലെ ഒരു കാര്യം ” സംസാരിക്കാൻ ആളൊഴിയുന്നത് നല്ലത് തന്നെയെന്ന് സേതു സാറും കണക്കാക്കി…
സമയം, 4.20…
സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ ഇപ്പോൾ സേതു സാർ മാത്രം….
കുട്ടികൾ എല്ലാം പോയിക്കഴിഞ്ഞു..
ജനലും കതകും അടക്കാൻ ഉള്ള പ്യൂൺസ് മാത്രം…
തെല്ലൊരു അഹങ്കാരവും ഇല്ലാതെ ഭവ്യതയോടെ ഉഷ തല കുനിച്ചുകൊണ്ട് സേതു സാറിന്റെ മുന്നിൽ…
കണ്ണീരും കണ്മഷിയും ഒലിച്ചിറങ്ങിയ ഇടത്തു ഉണങ്ങി കിടപ്പുണ്ട്.
അന്ന് സാരി ഉടുത്താണ് ഉഷ കോളേജിൽ വന്നത്.
റെക്കോർഡ് ബുക്കിൽ കണ്ടത് ഉഷയെ കാണിക്കാനായി ഉഷയെ സാർ ഇരിക്കുന്ന ഭാഗത്തു നിർത്തി.
വല്ലാത്ത അവശ നിലയിൽ ഉള്ളപ്പോൾ പോലും ഉഷ അടുത്തു വന്ന് നിന്നപ്പോൾ സേതു സാറിന് അകത്തു വികാരം അല തല്ലി..
സാറിന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും വളരെ അടുത്തു ഉഷയുടെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന പൊക്കിൾ ചുഴിയും ചോലൻ ഉറുമ്പ് കണക്ക് താഴോട്ട് കുതിക്കുന്ന നനുത്ത രോമ നദിയും കണ്ടപ്പോൾ സാറിന്റെ ജവാൻ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥനായി, ഒന്ന് പിടഞ്ഞു.
ഉമിനീരിറക്കി, സംയമനം പാലിച്ചു സാർ ചോദിച്ചു,
“താൻ കോളേജിൽ വരുന്നത് പഠിക്കാനോ അതോ മറ്റ് വല്ലതിനുമോ? ”
തുടർന്ന്, റെക്കോർഡ് ബുക്ക് തുറന്ന് കാണിച്ചു…
തുടരും…