നോക്കി. ശ്രുതി അയാളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു. ചുണ്ടിലൊരു ചിരി ഉണ്ട്.
അന്തം വിട്ട് നോക്കി നിൽക്കുന്ന അനൂപിനെ നോക്കി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് അവൾ കണ്ണുറുക്കി കാണിച്ചു. അയാൾ ശെരിക്കും അന്തിച്ചിരിക്കുകയായിരിന്നു. അവൾ തന്നെ അവളുടെ കയ്യ് കൊണ്ട് അവന്റെ കൈ അവളുടെ മാറിലേക്ക് അടുപ്പിച്ച് ഞെക്കി.
ചലനമറ്റ പല്ലിയെ പോലെ അയാളുടെ കൈ അവളുടെ മാറിൽ കിടന്നു. അയാളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി അവൾ പിടിക്കാൻ കണ്ണ് കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അയാളുടെ കൈ ചലിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവളിലേക്ക് അൽപ്പം കൂടി നീങ്ങിയിരുന്ന് അവളുടെ കുചങ്ങളെ അയാൾ കാരങ്ങളിലൊതുക്കി.
“ശ്രുതി…”
“മ്മ്..”
“സോറി..”
“സോറി ഒന്നും വേണ്ട…”
“അവിടന്ന് ഞാൻ ചെയ്യാൻ പാടില്ലായിരുന്നു.. അത് പിന്നെ ആലോചിച്ചപോഴാണ് തോന്നിയത്. അപ്പോഴത്തെ ഒരാവേശത്തിന്… ” അയാൾ മുഴുമിപ്പിക്കാതെ നിർത്തി.
“മ്മ്… സാരല്യ.. അവിടന്ന് അങ്ങനെ ചെയ്തപ്പോ.. ഞാൻ അകെ പേടിച്ച് പോയി.. ഇപ്പൊ ആലോചിച്ചപ്പോ ഒരു സുഖണ്ട് …” ഒരു ചെറിയ ചിരിയിൽ അവൾ പറഞ്ഞു..
അപ്പോഴും അയാളുടെ കൈ അവളുടെ മാറിലായിരുന്നു.
“നിക്ക്… വിശക്കുന്നുണ്ട്..” കോടതിയുടെ മുന്നിൽ ടാക്സിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ ശ്രുതി പറഞ്ഞു.
“മ്മ് കഴിക്കാം…” ഡ്രൈവർക്ക് കാശ് കൊടുത്ത് കൊണ്ട് അനൂപ് പറഞ്ഞു.
തൊട്ടടുത്തെ വെജിറ്റേറിയൻ ഹോട്ടലിലേക്ക് അയറുമ്പോൾ അനൂപ് ജോയ് വകീലിനെ വിളിച്ചു.
“ഹെലോ..”
“എത്തിയോ..?” ജോയ് ചോദിച്ചു.
“ആഹ് ഇവിടെ ഹോട്ടലിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നണ്ട്… നീ കഴിച്ചില്ലേൽ ഇങ് വാ..”
“നിങ്ങൾ കഴിച്ചോ ഞാൻ അങ് വന്നേക്കാം..”
“ഒക്കെ..”
ശ്രുതിക്ക് നല്ല വിശപ്പുണ്ടായിരുന്നു. നന്നായി കഴിച്ചു. ഹോട്ടലിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ ജോയ് വക്കീൽ വന്നു.
“ആഹ് ജോയ്..” അനൂപ് അയാൾക്ക് കൈ കൊടുത്തു.
“ഹായ്.. ഓൺ ടൈമിന് എത്തിയല്ലോ… ഞാൻ കരുതി ലേറ്റ് ആവൂന്ന്..”