🌙പെരുന്നാൾ നിലാവ്🌙 [അൻസിയ]

“അതെന്തിനാ…??

“പറഞ്ഞത് പോലെ ചെയ്യ്…”

“ഉത്തരവ്‌…”

രാത്രി ഏഴ് മണി ആയി കാണും ആയിഷ മക്കളുടെ കൂടെ അവളുടെ റൂമിൽ ആയിരുന്നു… അകത്തിരുന്ന് ടീവി കാണുക ആയിരുന്ന പാത്തുവിന്റെയും ഫൗസിയുടെയും അരികിലായി ഞാൻ ചെന്നിരുന്നു…. ഒരു അഞ്ചു മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞു ഫൗസി പാത്തുനോട് പറയുന്നത് കേട്ടു…

“ഇത്ത ഞാനിന്ന് മുകളിൽ ആണ് കിടക്കുന്നത്…”

“അവിടെ വൃത്തിയാക്കണം… ആദ്യം…”

“അയ്യോ…??

“നേരത്തെ പറഞ്ഞൂടെ നിനക്ക് എന്ന വൃത്തിയാക്കി താരമായിരുന്നു…. അവിടെ കുറെ നേരത്തെ പണി ഉണ്ട്… എനിക്കൊന്നും വയ്യ ഒറ്റയ്ക്ക്…”

“ഉപ്പ ഒന്ന് പോകുമോ…??

“നിനക്ക് വേണമെങ്കിൽ പൊയ്ക്കോ… എനിക്കൊന്നും വയ്യ….”

“എനിക്ക് മക്കളെ ഉറക്കാൻ ഉണ്ട്….”

“ഇപ്പൊ തന്നെയല്ലേ അവർ ഉറങ്ങുന്നത്….??

“ഇപ്പൊ തുടങ്ങിയലാണ് പത്ത് മണിക്കെങ്കിലും അവർ ഉറങ്ങു….”

“ഇനി ഇതും പറഞ്ഞ് രണ്ടാളും അടി കൂടേണ്ട…. ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പോയി ചെയ്തോളാം….”

“ചെല്ലുപ്പാ…. ഇത്ത അതാ പാവം ഒറ്റയ്‌ക്ക്‌ പോണ്….”

“എത്ര സമയം എടുക്കും മോളെ….??

ഞാൻ പാത്തുവിനെ നോക്കി ചോദിച്ചു…

“അലമാര ഒന്ന് നീക്കി സൈഡിൽ ആക്കണം കാർട്ടൂൺ ബോക്സ് ഉണ്ട് അതെല്ലാം എടുത്ത് മുകളിൽ വെക്കണം… പണിയെടുക്കുന്ന സ്പീഡ് പോലെ ഇരിക്കും….”

“എന്ന വാ…. ഞാനീ മുണ്ടോന്ന് മാറട്ടെ….”

ഉപ്പ മുണ്ട് മാറ്റാൻ പോയ സമയം ഫൗസിയെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പാത്തു പറഞ്ഞു…

“മോൾക്കും ഉപ്പാക്കും അടികൂടാൻ ഉള്ള തട്ട് തയ്യറാക്കി വരാം… ”

“മഹ്…”

“മക്കൾ മുകളിലേക്ക് കയറാതെ നോക്കണേ….”

“ആഹ്…”

“നീ എന്ന നിന്റെ പണികൾ തീർത്തോ….”

“ശരി…”

അവളുടെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ കള്ള ചിരി നോക്കി പാത്തു ഉപ്പ വരുന്നത് കണ്ടപ്പോ മുകളിലേക്കുള്ള പടികൾ കയറാൻ തുടങ്ങി… ഇളം നീല നൈറ്റി ആയിരുന്നു അവൾ ഇട്ടിരുന്നത്…അതും നല്ല ടൈറ്റ്….