തുടിച്ചു, നനവാർന്നു നിന്നിരുന്ന കന്തിനെ, ഉറുഞ്ചി വലിച്ച് കാലിച്ചതിന്റെ ഒടുവിൽ അവളൊന്നും പിടച്ചു. അധികം നേരമെടുത്തില്ല, എന്റെ നാക്കും ചുണ്ടുകളും ചേർത്ത് അവളിൽ സമ്മാനിച്ച “വദനരതി”യുടെ ഫലം അധികം താമസിയാതെ ഒരു ഭൂകമ്പം പോലെ അവളിൽ സ്ഫുരിച്ചു…
വളരെ ഒതുക്കി വിട്ട ദീർഘനിശ്വാസത്തിന്റെ ഒടുവിൽ നേരിയ ഒരു ഞരക്കം കൂടി ഞാൻ കേട്ടു.. ഒപ്പം അവൾ എനിക്കായ് അവളുടെ അരക്കെട്ടിനുള്ളിൽ കരുതിവച്ച നേർത്ത തേനിന്റെ ചുടുകണങ്ങൾ ലാവ പ്രവാഹം പോലെ പുറത്തോട്ട് തെറിച്ചൊഴുകി…
എന്റെ ചുണ്ടുകൾ, പിളർന്നു നിൽക്കുന്ന അവളുടെ പൂറിന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ ചേർത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ടു, പൂർണ്ണ മനസ്സോടെ അവൾ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച ഇളം കരിക്കിന്റെ ഗന്ധവും, അതേ രുചിയുമുള്ള അവളുടെ ഉൾത്താരയിൽ നിന്നും വന്ന രേതസ്സിന്റെ ഒരു തുള്ളി പോലും പാഴാക്കാതെ അത്രയും ഞാൻ ഉറുഞ്ചികുടിച്ചു…
ഒപ്പം അവസാന നിമിഷം എന്റെ ശിരസ്സിൽ അവൾ തന്ന തലോടൽ പോലും അത്രയും മനോഹരമായിരുന്നു.
എത്ര നേരം നാം രണ്ടും അങ്ങനെ ഇരുന്നെന്നറിയില്ല.
സമയത്തിന്റെ കുറവ് കൊണ്ടല്ല, സാഹചര്യത്തിന്റെ ബന്ധനം.. അത് ഒട്ടു അവഗണിക്കരുതല്ലോ…
മാനം പോകുന്ന കേസ്സല്ലേ… തീർത്തും പബ്ലിക് ആയ ഒരു സ്ഥലത്ത് വച്ച് കാട്ടിക്കൂട്ടിയ ചില വിക്രിയകൾ.
അവൾ തുറന്നു വച്ച, ആ കൊച്ചു വൃന്താവനത്തിന്റെ കവാടത്തിൽ നിന്നും എന്റെ മുഖം പിൻവലിക്കാൻ എനിക്ക് മനസ്സനുവധിച്ചില്ല. എങ്കിലും വേർപെടേണ്ട ഇരു വ്യക്തികൾ വേർപെട്ടല്ലേ മതിയാവൂ… മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയാണ് അവൾ എന്നെ അവളുടെ തുടയിടുക്കിൽ നിന്നും സ്വതന്ത്രമാക്കിയത്…
ഈ കളി അൽപ്പം റിസ്ക്കായതു കൊണ്ടാണ് ഞാൻ അവിടം കൊണ്ട് നിറുത്തിയത്…. അല്ലങ്കിൽ പുലരുവോളം ഞാൻ അവളെ തുടരെ തുടരെ സുഖിപ്പിച്ചേനെ…. ഒരു മായനദിയിലെ സ്വപ്നം പോലെ ഈ നിമിഷം വരെ എന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് മുന്നിൽ ആ രംഗം തെളിയുന്നു എന്നതാണ് എന്റെ അസ്വസ്ഥത.
ഞങ്ങൾ വന്ന ബസ്സ് ബാംഗ്ളൂരിൽ കലാസിപാളയത്തിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ഞാൻ നല്ല ഉറക്കത്തിൽ ആയിരുന്നു. അതിന് തൊട്ട് മുൻപുള്ള ഏതോ സ്റ്റോപ്പിൽ, ആ കൊച്ചു സുന്ദരിയും, ആ കാലമാടനും, ആ താത്തമാരും ഇറങ്ങിയിരിക്കണം, ഞാൻ ഉണർന്നു നോക്കിയപ്പോൾ, എന്റെ മുന്നിലെ സീറ്റ് കാലിയായിരുന്നു. അതിന്റെ ഹാങ്ങോവർ ഇതുവരെ മാറിയില്ല…
അവളെ ഒന്നുകൂടി കാണുവാൻ, അവളുമായി അടുത്ത് സംസാരിക്കാൻ,
അവളുടെ ആ തുടുത്ത കവിളിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുക്കാൻ,