കുറ്റബോധം 16 [Ajeesh] [Climax]

Posted by

ശരം വിട്ട പോലെ ആണല്ലോ ഒടുന്നത്… കാര്യം പറഞ്ഞിട്ട് പോയാ മതി… “” അയ്യോ അമ്മേ… ആ…
ആ ഗോവിന്ദേട്ടന്റെ മോള് കിണറ്റിൽ ചാടിത്രേ… ”
അത് പറഞ്ഞതും അവൻ രേഷ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി…
അവൾ വല്ലാതെ പരവശയാണ്…
” ഈശ്വരാ എന്തിനാ ഇപ്പൊ ആ കുട്ടി… ”
” പ്രേമ നൈരാശ്യം ആണ്… ”
രേഷ്മ സജീഷിന്റെ കൈ മുറുകെ പിടിച്ചു…
” വേഗം ചെല്ല് സജീഷേട്ടാ…
ആ കുട്ടിയെ രക്ഷപ്പെടുത്ത്…
എങ്ങനെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടുത്ത്…
അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിഴുകി…
സജീഷ് അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു…
” മോളെ നീ ഇങ്ങനെ പേടിക്കല്ലേ… ”
ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല…
രേഷ്മയുടെ മനസ്സിൽ മരിച്ചു കിടക്കുന്ന രാഹുലിന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു…
അവന്റെ അച്ഛന്റെ നിലവിളി കർണ്ണപടം ഭേദിച്ചു…
അവന്റെ ശവ ശരീരം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയുന്ന തന്റെ തന്നെ മുഖം അവൾ ഒരിക്കൽകൂടി കണ്ടു…
” ടാ നീ കിണറ്റിലേക്ക് ഒന്നും ഇറങ്ങാൻ നിക്കണ്ട… ”
അവിടെ വേറെ ആളുകൾ ഒക്കെ ഉണ്ടാവില്ലേ… ”

” അമ്മേ…!!!! ”
രേഷ്മ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു…
അമ്മ അവളെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി
” ഒരു ജീവൻ ആണ് അവിടെ കിടന്ന് പിടയുന്നത്… ”
” അപ്പഴാണോ ഈ വക വർത്താനം പറയണേ… ??? ”
‘അമ്മ എന്തോ പറയാൻ വന്നതും സജീഷ് അത് തടഞ്ഞു…
” ചെല്ല്….
ചെല്ല് സജീഷേട്ടാ…
വേറെ ഒന്നും ഞാൻ ഈ ജീവിതത്തിൽ ആവശ്യപ്പെടില്ല…
വേഗം പോ… ”
അവൻ ഒരിക്കൽകൂടി അമ്മയെ നോക്കി…
” പിന്നെ ഇറങ്ങി ഓടി… ”
അവൾ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് ഉമ്മറപ്പാടിയിൽ കുത്തിയിരുന്നു…
” അവളുടെ കടുത്ത മറുപടി അമ്മയുടെ മനസ്സ് വേദനിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് അവൾക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു…
എങ്കിലും ഇപ്പോൾ അവൾക്ക് അത് ഒരു വിഷയമേ ആയിരുന്നില്ല…
മനസ്സ് മുഴുവൻ ആ ജീവന്റെ അവസാന പിടച്ചിൽ ആയിരുന്നു…
എന്നെക്കൊണ്ട് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ എന്ന നിസ്സഹായതയുടെ വേദന ആയിരുന്നു…
” അവന് ഇതൊന്നും ശീലം ഇല്ലാത്തതാ… ”
കണ്ടവരുടെ ഒക്കെ ജീവിതത്തിൽ നമ്മൾ എന്തിനാ ഇടപെടണെ??
കടുത്ത ശബ്ദത്തിൽ പുറകിൽ നിന്നും അമ്മ പറഞ്ഞു…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *