Posted by ” വേഗം വാ… ഈ പണിയൊക്കെ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ വേറേം ആളുകൾ ഉണ്ട്… ”
സോഫി കുലുങ്ങി ചിരിച്ചു….
” പണിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു ഇഛായാ… ഇനി ആരും വരാനൊന്നും ഇല്ല എന്നാണ് തോന്നുന്നത്… ”
ഇരുട്ടായില്ലേ…!
” എനിക്ക് സജീഷിനോട് ഒന്ന് സംസാരിക്കണം… ”
” ഇനി ഇതുപോലെ ഒന്ന് കണലൊന്നും ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ… ”
റോഷന് അവളുടെ ആഗ്രഹം ഒരിക്കലും നിരസിക്കാൻ ആവുമായിരുന്നില്ല…
അവളുടെ സന്തോഷത്തിന്റെ പൂർണ്ണത അവൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു…
” പോയിട്ട് വാ… ”
റോഷൻ ഒരു കള്ളാച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു…
സോഫി വേഗം ഉമ്മറത്തേക്ക് പോയി… സജീഷിന്റെ പൊടി പോലും ഇല്ല…
ചില ആളുകൾ ഉമ്മറത്ത് കസേര ഇട്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്…
” എന്നാലും അവൻ ഇതിവിടെ… ”
സോഫി വീടിന്റെ വടക്ക് വശത്തേക്ക് നടന്നു… അവിടെ ആരോടോ കാര്യമായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
സോഫിയെ കണ്ടതും അവൻ പൈസ കയ്യിൽ കൊടുത്ത് അവരെ യാത്രയാക്കി…
പോകുന്ന സമയത്ത് സോഫിയെ ഒന്ന് ചൂഴ്ന്നു നോക്കാൻ കിട്ടിയ അവസരം മുതലെടുക്കാനും അവർ മറന്നില്ല…
സോഫി തന്റെ കൈകൾ പിന്നിൽ കെട്ടി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു…
നേർത്ത കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ട്…
വീടിനോട് ചേർന്ന് ധാരാളം മരങ്ങൾ ഉള്ളത്കൊണ്ട് കാറ്റിന് നല്ല തണുപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നു..
മുടി കെട്ടി വച്ചിരുന്നു എങ്കിലും മുൻപിലേക്ക് വീണ് കിടന്നിരുന്ന അവളുടെ മുടിയിഴകൾ കാറ്റിൽ ആടിക്കളിച്ചു…
നിലാവെളിച്ചം അവളുടെ മുഖത്തിന് കൂടുതൽ കാന്തിയേകി…
” എന്താണ് മാഷെ… ഇന്നത്തെ ദിവസം നിന്റെ മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ…. ”
സജീഷ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി…
ധാരാളം നക്ഷത്രങ്ങൾ അവനെ തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു…
” സോഫി ഇന്ന് എനിക്ക് വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നുന്നുണ്ട് … ”
അവൻ വീണ്ടും ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി…
” അച്ഛൻ… ”
അച്ഛൻ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ട് എന്ന് ഒരു തോന്നൽ… ”
എന്നോട് ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ആജ്ഞാപിക്കുന്ന പോലെ ഒക്കെ തോന്നുന്നു… ”
അവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ആദി ഉണ്ടായിരുന്നു …
താൻ പറയുന്നത് അവൾ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കുമോ എന്ന സംശയം ഉള്ളത് പോലെ…
” ഇന്ന് നിന്റെ കല്യാണം ആയിരുന്നു… ”
മക്കളുടെ കല്യാണത്തിന് അച്ഛന്റെ സാന്നിധ്യം ഉണ്ടാവില്ലേ… ”
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി കൊടുത്തു…
” നീ വാ ഇവിടെ ഇരിക്ക്… ”
സോഫി അവന്റെ കൈ പിടിച്ച് വടക്കേപ്പുറത്തെ ചായ്പ്പിലെ പടിയിൽ ഇരുന്നു…
” ഇന്നിനി എന്താ മോന്റെ പരിപാടി… ”
സജീഷിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു നാണം നിഴലിച്ചിരുന്നു… അത് മറക്കാൻ അവൻ പാട് പെടുന്നത് കണ്ട് സോഫിക്ക് ചിരിയടക്കാൻ ആയില്ല…
” നീ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ചിരിക്കുന്നെ???… ”
” ഒന്നുല്യ ഇനി ആ പാചകത്തിന്റെ ആളുകൾ വരും…
അവർക്ക് പൈസ കൊടുക്കണം.. ”
പിന്നെ അമ്മാവൻമ്മാരെ ഒക്കെ ഒന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്ക് എഴുന്നള്ളിക്കണമെങ്കിൽ പണി കുറച്ചൊന്നും അല്ല… ”
സോഫി മുടി മുൻപിലേക്ക് ഇട്ട് ഒരു കള്ള ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവനെ നോക്കി ഇരുന്നു…
പണ്ട് പത്താംക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ യൂണിഫോമിൽ തന്നെ നോക്കി
സോഫി കുലുങ്ങി ചിരിച്ചു….
” പണിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു ഇഛായാ… ഇനി ആരും വരാനൊന്നും ഇല്ല എന്നാണ് തോന്നുന്നത്… ”
ഇരുട്ടായില്ലേ…!
” എനിക്ക് സജീഷിനോട് ഒന്ന് സംസാരിക്കണം… ”
” ഇനി ഇതുപോലെ ഒന്ന് കണലൊന്നും ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ… ”
റോഷന് അവളുടെ ആഗ്രഹം ഒരിക്കലും നിരസിക്കാൻ ആവുമായിരുന്നില്ല…
അവളുടെ സന്തോഷത്തിന്റെ പൂർണ്ണത അവൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു…
” പോയിട്ട് വാ… ”
റോഷൻ ഒരു കള്ളാച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു…
സോഫി വേഗം ഉമ്മറത്തേക്ക് പോയി… സജീഷിന്റെ പൊടി പോലും ഇല്ല…
ചില ആളുകൾ ഉമ്മറത്ത് കസേര ഇട്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്…
” എന്നാലും അവൻ ഇതിവിടെ… ”
സോഫി വീടിന്റെ വടക്ക് വശത്തേക്ക് നടന്നു… അവിടെ ആരോടോ കാര്യമായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
സോഫിയെ കണ്ടതും അവൻ പൈസ കയ്യിൽ കൊടുത്ത് അവരെ യാത്രയാക്കി…
പോകുന്ന സമയത്ത് സോഫിയെ ഒന്ന് ചൂഴ്ന്നു നോക്കാൻ കിട്ടിയ അവസരം മുതലെടുക്കാനും അവർ മറന്നില്ല…
സോഫി തന്റെ കൈകൾ പിന്നിൽ കെട്ടി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു…
നേർത്ത കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ട്…
വീടിനോട് ചേർന്ന് ധാരാളം മരങ്ങൾ ഉള്ളത്കൊണ്ട് കാറ്റിന് നല്ല തണുപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നു..
മുടി കെട്ടി വച്ചിരുന്നു എങ്കിലും മുൻപിലേക്ക് വീണ് കിടന്നിരുന്ന അവളുടെ മുടിയിഴകൾ കാറ്റിൽ ആടിക്കളിച്ചു…
നിലാവെളിച്ചം അവളുടെ മുഖത്തിന് കൂടുതൽ കാന്തിയേകി…
” എന്താണ് മാഷെ… ഇന്നത്തെ ദിവസം നിന്റെ മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ…. ”
സജീഷ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി…
ധാരാളം നക്ഷത്രങ്ങൾ അവനെ തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു…
” സോഫി ഇന്ന് എനിക്ക് വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നുന്നുണ്ട് … ”
അവൻ വീണ്ടും ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി…
” അച്ഛൻ… ”
അച്ഛൻ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ട് എന്ന് ഒരു തോന്നൽ… ”
എന്നോട് ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ആജ്ഞാപിക്കുന്ന പോലെ ഒക്കെ തോന്നുന്നു… ”
അവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ആദി ഉണ്ടായിരുന്നു …
താൻ പറയുന്നത് അവൾ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കുമോ എന്ന സംശയം ഉള്ളത് പോലെ…
” ഇന്ന് നിന്റെ കല്യാണം ആയിരുന്നു… ”
മക്കളുടെ കല്യാണത്തിന് അച്ഛന്റെ സാന്നിധ്യം ഉണ്ടാവില്ലേ… ”
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി കൊടുത്തു…
” നീ വാ ഇവിടെ ഇരിക്ക്… ”
സോഫി അവന്റെ കൈ പിടിച്ച് വടക്കേപ്പുറത്തെ ചായ്പ്പിലെ പടിയിൽ ഇരുന്നു…
” ഇന്നിനി എന്താ മോന്റെ പരിപാടി… ”
സജീഷിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു നാണം നിഴലിച്ചിരുന്നു… അത് മറക്കാൻ അവൻ പാട് പെടുന്നത് കണ്ട് സോഫിക്ക് ചിരിയടക്കാൻ ആയില്ല…
” നീ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ചിരിക്കുന്നെ???… ”
” ഒന്നുല്യ ഇനി ആ പാചകത്തിന്റെ ആളുകൾ വരും…
അവർക്ക് പൈസ കൊടുക്കണം.. ”
പിന്നെ അമ്മാവൻമ്മാരെ ഒക്കെ ഒന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്ക് എഴുന്നള്ളിക്കണമെങ്കിൽ പണി കുറച്ചൊന്നും അല്ല… ”
സോഫി മുടി മുൻപിലേക്ക് ഇട്ട് ഒരു കള്ള ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവനെ നോക്കി ഇരുന്നു…
പണ്ട് പത്താംക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ യൂണിഫോമിൽ തന്നെ നോക്കി