Posted by
സ്വാതി: എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങൾക്ക് അതു വേണമെന്ന് പറയുന്നത്.. ഞാൻ രണ്ടു കുട്ടികളുടെ അമ്മയാണ്.. എനിക്ക് നിങ്ങളെക്കാൾ 20 വയസ്സ് കുറവുമാണ്..
ജയരാജ്: നോക്കു സ്വാതി.. എനിക്ക് ഒന്നാമത്തെ സമയമില്ല.. വെറുതെ എന്റെ സമയം പാഴാക്കാനാണെങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിനാണ് എന്നെ വിളിച്ചത്..
സ്വാതി: സാർ..
ജയരാജ്: എനിക്ക് വേണമെങ്കിൽ ബലം പ്രയോഗിച്ച് എനിക്ക് ആവശ്യമുള്ളപ്പോഴെല്ലാം ഒരു കാറിൽ നിന്നെ കയറ്റികൊണ്ടുപോകാമായിരുന്നു.. പക്ഷെ ഞാനങ്ങനെ ഒന്നും നിന്നോട് ചെയ്തിട്ടില്ല.. കാരണം നിങ്ങളെ ബഹുമാനിക്കുന്നു.. എന്നെക്കാൾ പ്രായം കുറഞ്ഞവരാണെങ്കിൽ പോലും..
സ്വാതി: (കരച്ചിൽ പതിയെ മാറി ഒരു വികാരവുമില്ലാതെ അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി)
ജയരാജ്: ഞാൻ 10 മിനിറ്റ് താഴെ വെയിറ്റ് ചെയ്യാം.. നിനക്ക് ശെരിയെന്നു തോന്നുന്നുവെങ്കിൽ.. ജനലിന്റെ അവിടെ വന്നു നിന്നു കൊണ്ട് എന്നെ വിളിക്കണം.. ഞാൻ വരും.. ഞാൻ നേരത്തെ തന്നെ വാച്ച്മാന്റെ കയ്യിൽ നിന്നു മുകളിലെ ഷെഡിന്റെ താക്കോൽ വാങ്ങിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്..
ഇത്രയും പറഞ്ഞു ജയരാജ് പോയി. അയാൾ പോയ ശേഷം സ്വാതി ജയരാജ് പറഞ്ഞത് വളരെ ഗൗരവമായി ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾക്ക് അവളുടെ എല്ലാ ഓപ്ഷനുകളും നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്ന് ഉറപ്പായി. ഇനി ഇതു മാത്രമാണ് അവശേഷിക്കുന്നത്. അവൾ കർട്ടൺനു പിന്നിലൂടെ ജനാലയിൽ നിന്ന് താഴേക്കു നോക്കി. അവിടെ ജയരാജ് ഇരിക്കുന്നത് അവൾക്ക് കാണാം. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ കോളനിയിലെ എല്ലാ സ്ത്രീകളെയും വേണ്ടെന്നു വെച്ചിട്ട് എന്നെ തന്നെ?.. അവൾ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.. വേദനയോടെ അവൾ തീരുമാനമെടുത്തു.. അവൾ വേഗം പോയി അവളുടെ സാരി മാറ്റി വേറെ ഉടുത്തു. 10 മിനിറ്റിനു ശേഷം അവൾ ജനൽ തുറന്നു. ജയരാജ് തന്നെ കണ്ടു. അവൾ കണ്ണുകൊണ്ട് ജയരാജിനെ മുകളിലേക്ക് വരാൻ നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. ജയരാജ് സന്തോഷത്തോടെ എഴുന്നേറ്റു. അയാൾ അവളുടെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വേഗത്തിൽ നടന്നു. അയാൾ കാളിങ് ബെൽ അടിച്ചു. സ്വാതി ചെന്നു വാതിൽ തുറന്നു. അത്ഭുതം കാരണം ചെറുതായി തുറന്ന വായയോടെ ജയരാജ് അവളെ നോക്കി. ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള കോട്ടൺ സാരിയും കറുത്ത നിറമുള്ള കോട്ടൺ ബ്ലൗസും ആണ് സ്വാതി ധരിച്ചിരുന്നത്. ആരും കാണാതെ തന്നെ എത്രയും വേഗം കാര്യം പൂർത്തിയാക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചതു കൊണ്ട് അവൾ ബ്രാ ധരിച്ചില്ല. ബ്രാ ഉണ്ടെങ്കിൽ പയ്യെ മാത്രമേ അയാൾ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യൂ. അവളുടെ കറുത്ത തവിട്ടുനിറത്തിലുള്ള നേർത്ത ബ്ലൗസ് മെറ്റീരിയലിനടിയിൽ ബ്രാസ്ട്രാപ്പ് കാണാനാകാത്തത് ജയരാജ് ശ്രദ്ധിച്ചു. അയാൾ അവളുടെ വയറിലേക്ക് നോക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ നിർഭാഗ്യവശാൽ അവൾ അത് അവളുടെ സാരിക്ക് താഴെ മറച്ചിരുന്നു.
സ്വാതി: (ചെറിയ ഭയത്തോടെ) 30 മിനിറ്റ് മാത്രം തന്നെയല്ലേ?
ജയരാജ്: തീർച്ചയായും..
സ്വാതി: എനിക്ക് ഭയമാണ്.. ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ പിന്നെ ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കില്ല..
ജയരാജ്: ആരും കാണില്ല സ്വാതി.. എന്നെ വിശ്വസിക്ക്..
അപ്പോൾ അൻഷുൽ സ്വാതിയെ റൂമിൽ നിന്നും വിളിച്ചു.
അൻഷുൽ: ആരാണ് സ്വാതി?
സ്വാതി: അതെ, ഞാൻ കുറച്ച് സമയത്തിനുള്ളിൽ വരാം.. സരള അമ്മായിയുടെ വീട് വരെ ഒന്നു പോവുന്നു.. (ജയരാജ് ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചെങ്കിലും പുറത്തു കാട്ടിയില്ല)
അൻഷുൽ: ശരി സ്വാതി.. വാതിൽ പൂട്ടിയിട്ട് പൊയ്ക്കോ.. (തന്റെ ഭർത്താവിനോടുള്ള ആദ്യത്തെ നുണയെ കുറിച്ചോർത്ത് അവൾ ഉള്ളിൽ വിങ്ങിപ്പൊട്ടുകയായിരുന്നു)