എവിടേക്കാണെന്നറിയാതെ…. അവർ എന്റെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് എന്നെ അവരുടെ തോളിലേക്ക് ചായ്ച്ചിരുത്തി…. പിന്നെ പറഞ്ഞു…
പോകാം ഡിയർ….
എസ് ഡാർലിംഗ്…. വണ്ടി സ്റ്റാർട്ടായി…. എഡ്വിൻ സാർ വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുക്കുന്നത് മങ്ങിയ കാഴ്ചയായി തെളിഞ്ഞു… ഹോസ്റ്റലിന്റെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ നിവർന്നു….
താങ്ക്സ് മിസ്സ് …. ഞാൻ പറഞ്ഞു…
എന്താ…
ഞാനിവിടെ ഇറങ്ങിക്കൊള്ളാം…
എന്നിട്ടോ….? ഒറ്റക്കിരുന്ന് കരയാനോ…?
ഞാൻ അവരെ നോക്കി….
ഗോവർദ്ധൻ…. നീ ഒന്നും പറയണ്ട…. നിന്നെ ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഒറ്റക്ക് വിടുന്നില്ല…. നീ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ വരുന്നു… അവർ പറഞ്ഞു… എന്നിട്ട് സാറിനോടായി… എന്താ ഡിയർ …?
തീർച്ചയായും ഡാർലിംഗ്…. ഇന്നവനെ നമുക്ക് റാഗ് ചെയ്യാം…. നമ്മുടെ സ്കൂളിന്റെ അഭിമാനം തകർത്തവനെ…. വിടരുത് അവനെ….
എന്താ എഡ്ഡീ ഇത്…. ഇപ്പോഴാണോ തമാശ…..
ഒരു ഗുണവുമില്ല കാത്തി….. എന്റെ തമാശകൾ ഇപ്പോൾ നിനക്ക് പോലും ചിരിവരുത്തുന്നില്ല…. പിന്നല്ലേ ഈ സന്യാസിക്ക്….
ഓഹ് … പ്ലീസ് … ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിക്ക്…. എന്റെ കുട്ടി എത്ര വിഷമിക്കുന്നുണ്ടെന്നറിയോ…?
ഓകെ …ഓകെ ….
പിന്നെ കുറച്ച് സമയം നിശബ്ദം ….. എന്നെ അണച്ച് പിടിച്ച് മിസ് എന്റെ കവിളിലും തലയിലും തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു….. ഞാൻ അറിയാതെ അതിന്റെ സുഖത്തിൽ ലയിച്ച് കണ്ണടച്ചിരുന്നു… ടൗണിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ മിസ്സ് സാറിനെ തോണ്ടി….
എഡ്ഡീ…
ഓകെ ഡിയർ… ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം…
സാർ വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്ത് ഇറങ്ങി പോയി… ഞാൻ കണ്ണടച്ച് തന്നെ ഇരുന്നു…. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടും വണ്ടി നീങ്ങി തുടങ്ങി… ഒടുവിൽ എവിടെയോ എത്തി നിന്നു …..
വാ മോനെ…. ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു…… ഒരു വീടിന്റെ മുറ്റമാണ്…..
മെല്ലെ ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങി…. വിശാലമായ മുറ്റം ചുറ്റും വിവിധ കളറിലുള്ള റോസാച്ചെടികൾ പൂവിട്ട് നിൽക്കുന്നു….. മതിൽ നിറയെ ബോഗൻ വില്ല വിവിധ നിറത്തിൽ പടർന്ന് കിടക്കുന്നു…. അത് റോഡിലേക്ക് ഉള്ള കാഴ്ച മറക്കുന്നുണ്ട്…. ഒരു വശത്ത് ഒരു ചെറിയ താമരക്കുളം…. അതിൽ നിറയെ നീലയും വെള്ളയും നിറമുള്ള താമര പൂക്കൾ…. ഒരു കൊച്ചുവീട്… വെള്ള കളറിൽ മിലിട്ടറി ഗ്രീൻ ബോർഡറുകളും റൂഫുമുള്ള ഭംഗിയുള്ള വീട്… പക്ഷെ ഇത് മിസ്സിന്റെ വീടല്ല…. അത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളതാണ് … അത് ടൗണിലാണ്… ഇതിപ്പോൾ ഒരു മലമുകളിൽ…. ഇതാരുടെ വീടാണ്… എന്തിനാണ് ഇവർ എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവന്നത്…. ഞാൻ അമ്പരന്നു….