“ശ്രീജേ… ശ്രീജേ… എന്തോ ശബ്ദം കേട്ടല്ലോ പടക്കം പൊട്ടുന്നപോലെ. എന്തുപറ്റിയതാ?”
അമ്മ മുഖം തിരിച്ച് എന്നെ നോക്കി. എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ തിരിച്ചും. അമ്മയിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് അമ്മയുടെ നെഞ്ചിൽ തലവച്ച് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാനപ്പോഴും.
“ഒന്നൂല്ല ജോർജേട്ടാ..” അമ്മ കരഞ്ഞു കാറിയ തൊണ്ട പറ്റുന്നത്ര നോർമലാക്കി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
“ഇവിടെ ഇട കുറവല്ലേ, ഇതിനുള്ളിൽ തട്ടുന്നതും മുട്ടുന്നതുമൊക്കെയാ.”
എനിക്ക് അപ്പോഴാണ് ശ്വാസം വീണത്. അമ്മ പപ്പയോട് പറയുമോ എന്നായിരുന്നു എനിക്ക് പേടി മുഴുവൻ. ഞാൻ വീണ്ടും അമ്മയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് തലവച്ചു കിടന്നു.
“സൂക്ഷിച്ചൊക്കെ വേണം. രണ്ടുപേരും കൂടി ടാങ്ക് തള്ളിമറിച്ച് വെള്ളത്തിലിടരുത്.” പപ്പ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അമ്മയുടെ വലതുകൈയ്യുടെ വിരലുകൾ എന്റെ മുടിയിഴകളിൽ കൂടി പരതിനടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“ഓ…” അമ്മ ഉറക്കെ മൂളി.
“ശ്രീ എവിടെ?”
“അവൻ ഉറക്കമാ.” ഞാൻ മുഖമുയർത്തി അമ്മയെ പിന്നെയും നോക്കി. ദേഷ്യമൊന്നും കാണാനില്ല. കരച്ചിൽ അടങ്ങിയിട്ടുണ്ട് അമ്മയുടെ. പക്ഷേ മുഖത്ത് ഇപ്പോഴും സങ്കടം. കണ്ണ് കലങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കവിളൊക്കെ കരഞ്ഞു വീർത്തിട്ടുണ്ട്. എനിക്ക് കടുത്ത സങ്കടം തോന്നി. ഞാൻ അമ്മയുടെ നെഞ്ചിലേക്കുതന്നെ മുഖം താഴ്ത്തി.
“ആ തണുപ്പത്ത് കിടന്നോ?”
“ക്ഷീണമായിക്കാണും ജോർജേട്ടാ, ഈ കഷ്ടപ്പാടും ദുരിതവുമല്ലേ..” അമ്മയുടെ കൈവിരലുകൾ എന്റെ തലയിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എന്ത് ക്ഷീണമെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞില്ല എന്ന് ഞാനോർത്തു. പെട്ടെന്ന് ആ ഓർമ്മയിൽ എനിക്ക് കുറ്റബോധം തോന്നുകയും ചെയ്തു.
“കൊച്ചനെ നോക്കിക്കോളു. മഴയും തണുപ്പുമടിച്ച് പനിയൊന്നും വരണ്ട. മരുന്ന് പോലും കൈയ്യിലില്ലാത്തതാ.”
“ഞാൻ നോക്കുന്നുണ്ടല്ലോ, പിന്നെന്താ…” അമ്മയുടെ ഇടതുകൈ എന്നെ പുറത്തുകൂടി ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. ഞാനും രണ്ട് കൈയ്യും അമ്മയുടെ പുറകിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി ചാരിയിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ മുതുകിലൂടെ അമ്മയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് കിടന്നു. അമ്മയുടെ ഇടതുകൈവിരലുകൾ എന്റെ പുറത്തെ അടികൊണ്ട് തിണർത്ത പാടുകളിൽ തലോടിയപ്പോഴാണ് ഞാൻ പൂർണ നഗ്നനാണെന്ന് എനിക്ക് ഓർമ്മ വന്നത്.