അവർ വിറച്ചുകൊണ്ട് നിക്കറുകളഴിച്ചു. ജട്ടീമൊന്നുമില്ല്യോടാ! ടീച്ചർ പിന്നിൽ നിന്നും അവരുടെ തുണിയില്ലാത്ത കുണ്ടികൾ നോക്കിച്ചിരിക്കുന്നത് അവർ ഭീതിയോടെ കേട്ടു.
ഒച്ച വെളീൽ കേട്ടാല് അടീടെ എണ്ണം കൂടും. മിണ്ടാതെ നിന്നോണം എന്റെ മക്കള്! പിന്നെയും മധുരമുള്ള ആ സ്വരം!
ചൂരലടികൊണ്ടു പൊട്ടിയ കുണ്ടികളിൽ ഫസ്റ്റ് എയിഡ് ബോക്സിൽ നിന്നും ഓയിന്റ്മെന്റു പുരട്ടിയിട്ട് ടീച്ചർ നിക്കറുമിടീച്ച് പിള്ളേരെ ചേർത്തുനിർത്തി. അവരുടെ മുഖങ്ങൾ സാരിത്തലപ്പെടുത്തു തുടച്ചു.
ഞാനിവിടെ നിങ്ങളുടെ അമ്മയാണ്. അമ്മയോട് കള്ളം പറയുന്നതോ ഇവിടെ മോശമായി പെരുമാറുന്നതോ അമ്മയെ സങ്കടപ്പെടുത്തും. ശാരദട്ടീച്ചറുടെ കുട്ടികൾ നല്ല ആളുകളായി വളരണം. ആ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവരുടെ കണ്ണുകൾ പിന്നെയും നിറഞ്ഞു. അവരെ ടീച്ചർ മാറിലേക്കമർത്തി.
എന്തിനധികം! ശാരദാമ്മ ഒരിക്കൽ ശിക്ഷിച്ച കുട്ടികളെല്ലാം നന്നായി! കാലം മാറിയപ്പോൾ ശിക്ഷാരീതികൾ മാറിയെങ്കിലും, ഒരിക്കലും ശബ്ദമുയർത്തിയില്ലെങ്കിലും ടീച്ചറിനോട് എല്ലാ കുട്ടികൾക്കും, എന്തിന് ബാക്കി മാഷന്മാർക്കും വരെ ഭയം കലർന്ന ബഹുമാനമായിരുന്നു.
ടീച്ചറുടെ മുന്നിൽ മുപ്പതു കഴിഞ്ഞെങ്കിലും, ഒരു കൊച്ചായെങ്കിലും ജോസഫിപ്പോഴും ആ എട്ടാം ക്ലാസുകാരനാവുമായിരുന്നു.
മോനേ ആലീസില്ല്യോടാ? ടീച്ചർ ജോസഫിന്റെ ഭാര്യയെ അന്വേഷിച്ചു.
അവടെ വീട്ടീപ്പോയിരിക്കുവാ ടീച്ചർ. ഇരുന്നാട്ടെ. ജോസഫ് ക്ഷണിച്ചു.
അവരുടെ ആകാരവടിവ് അവനിത്തിരി ആശയോടെ നോക്കി. കൺകോണുകൊണ്ട് അതു കണ്ട ശാരദാമ്മ ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു.
സൊസൈറ്റിയിൽ കൊടുക്കാനുണ്ടായിരുന്ന കുടിശ്ശിക അവർ ജോസഫിനെയേൽപ്പിച്ചു. പിന്നെയൊന്നുരണ്ടു കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചു. പിന്നെ എണീറ്റ് പോവാൻ നേരം ഊന്നുകൊടുക്കാതെ വന്നകാര്യം തിരക്കി.
ആരാണ്ടു പുതിയ താമസക്കാര് വരണതു കണ്ടല്ലോടാ..
ഓ.. അവര് ടീച്ചറിന്റെ അയൽക്കാരാ. മൂന്നാം നെലേലാ… ജോസഫിന്റെ വാക്കുകൾ ശാരദാമ്മ ഹർഷത്തോടെ കേട്ടു.
ശരി ഞാനിറങ്ങുവാടാ.
ശരി ടീച്ചർ. രസീത് ഞാനങ്ങെത്തിച്ചേക്കാം.
ശാരദാമ്മ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെ കഴുത്തുവരെ മാത്രമുയരമുള്ള ജോസഫിന്റെ തോളത്തു കൈ വെച്ചു. അവനൊരു ചെറിയ ഷോക്കുകിട്ടിയപോലെ തോന്നി!
മോനേ, ഇങ്ങുവാടാ. അവർ ജോസഫിനെ വാരിപ്പുണർന്നു.