ദൈവമേ ….. !!
അച്ഛന്റെ വായിൽ നിന്ന് വീഴുന്നത് കേട്ട് അവർ കണ്ണുമിഴിച്ചു. അച്ചൻമാർ ഇങ്ങിനെയൊക്കെ പറയുമോ !
ആശയ്ക്ക് ചിരി വന്നെങ്കിലും അച്ചന്റെ ഗൗരവം കണ്ട് കടിച്ച് പിടിച്ച് നിന്നു.
“എല്ലാവരും എഴുനേറ്റ് എന്റെ കൂടെ വാ…”
അച്ചൻ ബുക്കു മെടുത്ത് ഗൗരവത്തിൽ സൺഡേ സ്കൂൾ കെട്ടിടത്തിന് വെളിയിലേക്ക് നടന്നു.
പള്ളി മുറ്റത്തെ അതിർത്തിയിലെ ഗാർഡനും പിന്നിട്ട് ചെങ്കല്ലിൻ പടവുകളും പ ഇറങ്ങി ഉണ്ണീശോ പുല്ലുകൾ നിറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ അച്ചൻ സെമിത്തേരി ലക്ഷ്യ മാക്കി നടന്നു പോയി.
“..ങ്ങേ ഇതെങ്ങോട്ടാ അച്ചൻ !? എല്ലാവരേയും കൊണ്ട് ഒപ്പീസ് ചൊല്ലിക്കാനാണോ …” പുറകെ നടന്ന ഫ്രെഡി കുശുകുശുത്തു.
“..വേഗം വാടോ സമയമില്ല”
ആറടിക്ക് മുകളിൽ പൊക്കമുള്ള ജോബിനച്ചൻ നെഞ്ച് വിരിച്ച് തലയുയർത്തി ളോഹയിട്ട് സുരേഷ് ഗോപിയെപ്പോലെ
നടക്കുന്നതിനിടയിൽ കൈയ്യുയർത്തി പുസ്തകം വീശി കാണിച്ചു.
അവിടെ സെമിത്തേരിക്ക് മുന്നിൽ വലിയ
ഒരു മാവും പ്ളാവും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് വളർന്നു
നിൽക്കുന്നുണ്ട്. അതിന്റെ ചുവട്ടിലെ കൽ ബെഞ്ചിൽ ജോബിനച്ചൻ ഇരുന്നു.
“..നിങ്ങളീ ഉള്ള സൗകര്യത്തിലൊക്കെ ഇരിക്ക്…?” സെമിത്തേരിക്ക് മതില് കെട്ടാ നായി കൊണ്ടുവന്ന കരിങ്കല്ലുകൾ മരച്ചുവട്ടിൽ നിരന്നു കിടക്കുന്നത് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് ജോബിനച്ചൻ ഗൗരവം വിടാതെ പറഞ്ഞു.
”“ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ ലളിതമായ ഭാക്ഷയിൽ സംസാരിക്കാൻ … ഈ പാഠം അങ്ങനെ പഠിപ്പിക്കുന്നതാണ് എന്നിക്കിഷ്ടം…..പിന്നെ നിങ്ങളുടെ അറിവ് പങ്കു വെക്കുമ്പോൾ അതിൽ ചന്തിയും മൊലെയുമൊക്കെ വരുമെന്ന് എനിക്കറിയാം….” അച്ചൻ വീണ്ടും
ക്ളോസപ്പ് ചിരിയുടെ മൂഡിലായി. :
കല്ലിനു മുകളിൽ കാല് പൊക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന ആശാമരിയയുടെ മിഡിക്കിടയിലൂടെ