മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ എനിക്ക് ഇവളെപ്പോലെ ഇഷ്ടപ്പെടാന് പറ്റുമോ? ആരുടെ ഒപ്പം ജീവിച്ചാലും ഈ മുഖം ആജീവനാന്തം എന്നെ വേട്ടയാടില്ലേ? അതിലുപരി, സ്വന്തം ശരീരം ഇവള്ക്ക് നല്കിയ ഞാന് മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ ഇനി വിവാഹം ചെയ്താല്, അതൊരു കൊടിയ വഞ്ചനയാകില്ലേ? എന്റെ മനസ്സില് വിവിധ ചിന്തകള് തമ്മില് സംഘര്ഷമുണ്ടായി.
“പൊയ്ക്കോ; ഞാന് വെറുതെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു വിഷമിപ്പിച്ചു” കണ്ണുകള് തുടച്ച് ചിരിക്കാന് ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് സുമന് പറഞ്ഞു. ഞാന് തിരികെ കട്ടിലില് ഇരുന്ന് അവളെ ചേര്ത്തുപിടിച്ചു.
“സുമന്, കാമം; അതുമാത്രമാണ് നിന്നിലേക്ക് എന്നെ അടുപ്പിച്ചത്. അത്രമേല് സുന്ദരിയാണ് നീ. ഞാന് വിവാഹം ചെയ്തതാണോ എന്ന് നീ ചോദിച്ച് ഉറപ്പു വരുത്തിയത് എന്തിനാണ് എന്നെനിക്ക് ഇപ്പോഴാണ് മനസിലായത്. നിനക്ക് എന്നോട് തോന്നിയത് കാമം ആയിരുന്നില്ല, അല്ലെ?”
അത്ഭുതത്തോടെ അവളെന്നെ നോക്കി. പിന്നെ സാവധാനം തലയാട്ടി.
“പിന്നെ എന്താണ് നിനക്കെന്നോട് തോന്നിയത്? ങേ?”
“പ്യാര്” എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണ് അവള് കരഞ്ഞു.
ഞാന് പുഞ്ചിരിച്ചു. അതെ, സ്നേഹം. നിര്വ്യാജമായ സ്നേഹം. എന്നെയവള് ഒരുനിമിഷമെങ്കിലും മനസ്സുകൊണ്ട് വരിച്ചിരുന്നു. അതാണ് ഇന്നിപ്പോള് ഇവിടെ ഞാനിരിക്കാന് കാരണം.
കേട്ടോ മക്കളെ, വിവാഹം ഇവിടല്ല, സ്വര്ഗ്ഗത്തിലാണ് തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത് എന്ന് വെറുതെ പറയുന്നതല്ല. കേരളാ എക്പ്രസില് കിടന്നുറങ്ങേണ്ട ഞാനാണ് ദാ, ഇവിടെ സന്ദീപ്ജിയുടെ വീട്ടില് എന്റെ പെണ്ണിന്റെ ഒപ്പം ഇരിക്കുന്നത്! ദൈവം തീരുമാനിച്ചാല്പ്പിന്നെ, അത് മാറ്റാന് ആര്ക്കാണ് സാധിക്കുക?
സന്ദീപ്ജി, നല്ലൊരു മനുഷ്യനായിരുന്നു. രണ്ടുലക്ഷം രൂപ ഞാന് അദ്ദേഹത്തിന് നല്കിയെങ്കിലും അദ്ദേഹമത് സ്വീകരിച്ചില്ല. സുമന് ചെയ്ത ജോലികള്ക്കുള്ള കൂലിയായി ആ തുക വരവുവച്ചു എന്നാണ് ആ മനുഷ്യന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞത്. അവള്ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു പുരുഷന്റെ ഒപ്പം ജീവിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം ലഭിച്ചതില് അയാള് സന്തുഷ്ടനയിരുന്നു. പ്രജനനശേഷിയോ ലൈംഗിക താല്പര്യമോ ഇല്ലാത്ത അയാള് അവളെ വാങ്ങിയത്, ഈ സൌന്ദര്യത്തിനെങ്കിലും അയാളെ മാറ്റാന് കഴിഞ്ഞേക്കും എന്ന ചിന്തയോടെയയിരുന്നു. എന്നാലത് നടക്കില്ല എന്ന് മനസിലായതോടെ അയാള് അവളെ സ്വതന്ത്രയായി വിടാന് ഒരുക്കമായിരുന്നു. പക്ഷെ സുമന് ആ നാട്ടിലെ എല്ലാ പുരുഷന്മാരെയും വെറുത്തുപോയിരുന്നു; സ്വന്തം പിതാവിന്റെ ചെയ്തി മൂലം. അതോ അതിനു വേറെയും കാരണങ്ങള് ഉണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല.