ഞാനാണേൽ അവർ ആ കമെന്റ് അടിച്ചപ്പോൾ പുറത്തേക്കു നോക്കുന്നു…. അമ്മയപ്പോൾ ആ നീലസാരിയും ചുറ്റി അടിപൊളി ചരക്കിനെ പോലെ ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു വരുകയായിരുന്നു…..
എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ അവരെല്ലാം വർത്താനം നിർത്തി നിശബ്ദരായി ചീട്ടുകളിയിൽ മുഴുകി… ആ പെണ്ണുങ്ങളാണേൽ വേഗം കടയിലേക്കും കേറി നിന്നു…. ഞാൻ തലകുമ്പിട്ടു ആ അപമാനം സഹിച്ചു അവിടെ അങ്ങനെ നിന്നു…. വർഗീസേട്ടൻ വേഗം സഞ്ചിയിൽ സാധനങ്ങൾ ആക്കി എന്റെ കയ്യിൽ തന്നു.. ഞാൻ വർഗീസേട്ടന് കാശും കൊടുത്തു സഞ്ചിയും എടുത്തു സൈക്കിളിന്റെ അടുത്തേക് വരുമ്പോൾ,,, അമ്മ ഒരു ഓട്ടോയിൽ കേറി പോകുന്നത് കാണുന്നു…. ഞാൻ സഞ്ചി സൈക്കിളിൽ കൊളുത്തിയിട്ടിട്ട്,,,,, ആ ഓട്ടോയെ സൈക്കിളിൽ പിന്തുടരാൻ ശ്രമിക്കുന്നു….
സൈക്കിൾ ഞാൻ വേഗത്തിൽ കുറച്ചു ദൂരം ആ ഓട്ടോ പോയ മെയിൻ റോഡിലൂടെ ചവിട്ടിയെങ്കിലും,,, ആ ഓട്ടോയെ എനിക്ക് എന്റെ കണ്ണെത്തും ദൂരത്തു കാണാൻ സാധിച്ചില്ല…..
എന്നാലും ഞാൻ സൈക്കിൾ ചവിട്ടികൊണ്ടു മുന്നോട്ടു പോയി….. മൂന്നാലു കിലോമീറ്ററോളം സൈക്കിൾ ചവിട്ടിയപ്പോൾ,,, ഞാൻ സൈക്കിൾ ചവിട്ടുന്നത് നിർത്തി….. എനിക്ക് പിന്നെ മുന്നോട്ട് പോകുന്നതിൽ കൺഫ്യൂഷൻ ആയി….
മുന്നോട്ടു പോയാലും എങ്ങോട്ടെന്ന് ഒരു രൂപവും കിട്ടുന്നില്ല….. ഓട്ടോയെ പിന്തുടരാൻ ലഭിക്കുന്നതെന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിലല്ലേ മുന്നോട്ട് പോയിട്ട് കാര്യമുള്ളൂ അതുകൊണ്ട് മുന്നോട്ട് പോകാൻ പിന്നെ എനിക്ക് എന്തോപോലെ ആയി….
ഞാനുടനെ ഇത്തിരി വിഷമത്തോടെ സൈക്കിൾ തിരിച്ചു വെച്ചു…. എന്നിട്ട് സൈക്കിളിൽ കേറാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോൾ എന്റെ അമ്മയെയും കൊണ്ടുപോയ ആ ഓട്ടോ അതാ കാലിയായി തിരിച്ചു പോകുന്നത് കാണുന്നു…. അത് കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ വീണ്ടും ഒരു പ്രതീക്ഷ കൈവന്നു…ആ ഓട്ടോ ഇപ്പോൾ തിരിച്ചു എന്നെ കടന്നുപോകണമെങ്കിൽഎന്റെയമ്മ അത്ര ദൂരത്തായിരിക്കില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി….
അതുകൊണ്ട് വീണ്ടും അമ്മയെ നോക്കി മുന്നോട്ട് പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു….. കഷ്ടി രണ്ടു കിലോമീറ്ററോളം റോഡിലൂടെ പോയപ്പോൾ മെയിൻ റോഡിനു ഇരുവശവും നിൽക്കുന്ന ഒരു പാടശേഖരത്തിന്റെ അവിടെ എത്തുന്നു ഞാൻ…..
മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നു ഒരു പോക്കറ്റ് വഴി ആ പാടത്തിലൂടെ പോയിടുണ്ട്…. ആ വഴി ചെന്നെത്തുന്നത് ഒരു അമ്പലത്തിലേക്കാണ്…… 200…300മീറ്റർ ദൂരമേ കൂടി വന്നാൽ ആ മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നു പോക്കറ്റ് വഴിയിലൂടെ അമ്പലത്തിൽ എത്താൻ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ… ഞാൻ ആ റോഡിൽ നിന്നു സൈക്കിളിൽ ഇരുന്നു അമ്പലത്തിന്റെ അവിടേക്കു നോക്കിയപ്പോൾ അമ്പലത്തിന്റെ അവിടെ കുറച്ചു ആൾക്കാർ തടിച്ചു കൂടിയേക്കുന്നത് കാണുന്നു…..