Posted by വീർപ്പുമുട്ടലുകളെ മറവിയിലേക്ക് കുടിയേറ്റാൻ…..മങ്ങിയ വെളിച്ചം ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്ന ആൾക്കൂട്ടത്തിൻറെ നിഗൂഡതകളിലേക്ക് അറിയാതെ അവൻ അടിവച്ചു . പിന്നെ , കൂട്ടങ്ങളിൽ ഒരു പ്രകാശ ബിന്ദുവായി സ്വയം അതിൽ ചെന്ന്ചേർന്ന് അലിഞ്ഞു . സ്‌ഫടിക ചതുരത്തിലെ ആസക്തിയുടെ അഗ്നിനാളങ്ങൾ അനന്തമാർന്ന കവിതയുടെ അപരിമേയ ലഹരിയായ് അന്നനാളങ്ങളിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി !. ഉന്മാദവുമായ് രാപ്പകലുകൾ നീണ്ട നിരന്തര ചങ്ങാത്തം അവനിലെ ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ , ഞരമ്പുകളെ …ഒട്ടധികം മാറ്റുകയും..മറയ്ക്കുകയും കവരുകയും മുകരുകയും ഒക്കെ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു . എങ്കിലും , അവനിൽ എഴുന്നുനിന്ന ”പ്രജ്ഞ”യെ ഒന്ന് തലോടി നശിപ്പിക്കാൻ അതിലെ ഒരുതുള്ളി ദ്രവത്തിനു പോലും കഴിഞ്ഞില്ല .മസ്തിഷ്‌കത്തിൽ മരവിപ്പ് തൽസ്‌ഥാനം വീണ്ടെടുത്തപ്പോൾ , കയ്യിൽ അവശേഷിച്ച മദ്യം മോന്തി അഭി എണീറ്റു . വർണ്ണപാനീയങ്ങളുടെ ഭ്രമിപ്പിക്കുന്ന ….ശബ്ദഘോഷ വിസ്മയ ലോകത്തു നിന്നും ….പിൻവാങ്ങി , കുഴഞ്ഞ കാൽവയ്പുകളോടെ വേച്ചു പതിയെ പുറത്തേക്ക്.
പിന്നെ ഷെഡ്‌ഡിലെത്തി ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് നേരേ യാഥാർഥ്യങ്ങളുടെ ” തനി ” പ്രപഞ്ചത്തിലേക്ക്….മത്സരങ്ങളുടെ ” രാജപത്ഥങ്ങ”ളിലൂടെ കുതിച്ചു നീങ്ങി. എല്ലാം എവിടെങ്കിലും ചെന്ന് ഒന്നായി തട്ടിതകർന്ന് ഒടുങ്ങട്ടെ… ..എന്നമട്ടിൽ , വെട്ടിയും തിരിച്ചും …ചരിച്ചും വളച്ചും രാതിയിലെ യാത്രികർക്ക് മുഴുവൻ ഭീഷണിയായി , ഒരു പകപോക്കൽ പോലവൻ വണ്ടി പായിച്ചു . എതിരെ വരുന്ന വാഹനങ്ങൾ മുഴക്കിയ കടുത്ത ഹോൺഒച്ചയും, മിന്നിച്ച അതിശക്ത പ്രകാശവും പുല്ലുപോലെ അവഗണിച്ചവൻ ചീറി പാഞ്ഞു .ഒടുവിൽ ….എല്ലാ ചീത്ത വിളികളും ആക്രോശങ്ങളും അതിജീവിച്ചു അവൻറെ വിശ്വസ്തനായ ”ഇരുചക്ര അനുചരൻ ” അഭിയെ സുരക്ഷിതമായി …ആരാമത്തിൻറെ പടിക്കൽ കൊണ്ടെത്തിച്ചു തൻറെ നന്ദിയും കൂറും കാട്ടി .
യാന്ത്രികത !…….അഭിയെ പിന്നെയും മുന്നോട്ട് നയിച്ചു . ‘ബൈക്ക് ‘ ഒതുക്കിവച്ചു, കോളിംഗ്ബെൽ കേട്ട് തുറക്കപ്പെട്ട വാതിൽ തിരിച്ചു തുറന്ന് …ഹാളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ സമയം വളരെ അതിക്രമിച്ചിരുന്നു . ആയതിനാൽ …ഒരു ”നിഴൽ അനക്കം ” പോലും പ്രതീക്ഷിക്കാതിരുന്നിടത്തു ,പതിവിന് വിപരീതം തന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്ത ഇരുജോഡി കണ്ണുകൾ അവനെ ശരിക്കു ഞെട്ടിച്ചു . അച്ഛനും അമ്മയും…തൊട്ടു മുന്നിൽ !!….കുറച്ചു അകലെ മാറി, കഷ്‌ടക്കാലത്തിനു കെട്ടിപ്പോയ പെങ്ങൾ അഭിരാമി വേറേയും !. നാല് കണ്ണുകൾക്കപ്പുറം അച്ഛൻറെ രൂഷനോട്ടം…സ്തബ്ധനാക്കുന്നു, ഒറ്റ നോക്കിൽ !. ഒക്കെയും കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു , പയ്യെ പടിക്കെട്ടുകൾ ഏറി അവൻ മുന്നോട്ട് ആഞ്ഞതും….പെറ്റമ്മയുടെ ദയനീയത , ചിലമ്പിച്ച ശബ്ദമായി അവൻറെ ഇരുകാതുകളെ നടുക്കി !.
” അഭീ മോനേ …നീ ഇവിടുന്ന് എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് കഴിച്ചിട്ട് എത്ര നാളായെടാ !. ‘അമ്മ ഉണ്ടാക്കുന്നതൊക്കെ എന്നും നിനക്കായി മാറ്റിവച്ചു പിറ്റേന്ന് എടുത്തുകളയും . നിനക്കത് വേണ്ടെങ്കിൽ നീ കഴിക്കണ്ടാ . ഇന്ന് മോൻറെ ചേച്ചി മോനെ കാണാനാ വന്നത് . അവൾ നിനക്ക് ഉണ്ടാക്കിയതെങ്കിലും ഒരു പിടി കഴിച്ചിട്ടു പോയി കിടന്നുറങ്ങു മോനേ.”
ആ മാതൃഹൃദയത്തിൻറെ തേങ്ങൽ….ഒന്നാകെ അഭിയെ ഞെട്ടിത്തരിപ്പിച്ചു .എങ്കിലും ഒരു മറുപടിയും പറയാൻ കഴിയാതെ , എല്ലാം സഹിച്ചവൻ മുന്നോട്ട് നടക്കുമ്പോൾ…അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ ഒരു അശരീരി പോലെ അവനെ പിന്തുടർന്നു .
” അഭി , നീ ഇത് എന്തുഭാവിച്ചാ ?…ആർക്ക് വേണ്ടിയാ ?…ഈ പാവം വയസ്സരെ തോൽപ്പിക്കാനാണോ ?…ഇങ്ങനൊക്കെ…പറ മോനേ ?. ” നിസ്സഹായയായ ആ ‘അമ്മ കരഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു .
അത് അറിഞ്ഞാവണം , പിറകെ കടന്നുവന്ന പ്രഭാകരൻ നായരുടെ വാക്കുകൾക്ക് അതിലേറെ മൂർച്ചയായിരുന്നു . ” വേണ്ട അമ്മിണി ,