Posted by “അയ്യായിരം; വേറെ വഴി ഇല്ലാത്തോണ്ടാ അങ്കിളേ. എനിക്കെന്റെ അമ്മ ജീവനാ. ആ തള്ള കുളിക്കാന്‍ കേറിയ നേരം നോക്കിയാ ഞാനിങ്ങോട്ട്‌ വന്നെ. എനിക്ക് പെട്ടെന്നങ്ങ് പോണം” അവള്‍ ഏങ്ങലടിച്ചു.
“മോളെ നീ കരയാതെ. നിന്റെ ഏത് ആവശ്യവും നിനക്കെന്നോട് പറയാം. നീ നില്‍ക്ക്, ഞാനുടന്‍ വരാം”
അവളെ അവിടെ നിര്‍ത്തിയിട്ട് ഞാന്‍ ചെന്ന് പതിനായിരം രൂപ എണ്ണിയെടുത്ത് പുറത്തേക്കെത്തി അവള്‍ക്ക് നല്‍കി.
“പതിനായിരം ഉണ്ട്; നീയിത് എനിക്ക് തിരിച്ചു തരികയൊന്നും വേണ്ട കേട്ടോ”
അവള്‍ അവിശ്വസനീയതയോടെ എന്നെ നോക്കി മടിച്ചുനിന്നു.
“എന്താ വേണ്ടേ” ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.
“അയ്യായിരം മതി അങ്കിളേ”
“ബാക്കിക്ക് നീ രണ്ടു ജോഡി ബ്രായും പാന്റീസും വാങ്ങിച്ചോ, എന്റെ വക. ഈ കീറിയതും ദ്രവിച്ചതും ഒക്കെ ഇട്ടുനടക്കാതെ” തോളില്‍ ചുരിദാറിനു പുറത്തേക്ക് കാണപ്പെട്ട ദ്രവിച്ച ബ്രായുടെ വള്ളികളിലേക്ക് നോക്കി ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“ശ്ശൊ..” ലജ്ജിച്ച് പൂത്തുലഞ്ഞ് പണവും തട്ടിപ്പറിച്ച് അവള്‍ ഓടിക്കളഞ്ഞു.
ഇതിനുശേഷം മറ്റു സംഭവവികാസങ്ങള്‍ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. പതിനായിരം രൂപ പോയത് മിച്ചം എന്ന് കരുതി നിരാശപ്പെട്ട് അവളെ ഓര്‍ത്ത് നിരന്തര വാണങ്ങള്‍ വിട്ട് ഞാന്‍ ജീവിക്കുന്ന സമയം. ഏതാണ്ട് രണ്ടു മാസങ്ങളോളം അങ്ങനെ കടന്നുപോയി. നാശംപിടിച്ച തള്ളയെ കാലനും വേണ്ടായോ എന്ന് ഇടയ്ക്കിടെ ഞാന്‍ സ്വയം ചോദിക്കുമായിരുന്നു. എന്തായാലും കാലന്‍ എത്തിയില്ലെങ്കിലും കാലം എനിക്കുവേണ്ടി കരുതിവച്ചത്‌ കൃത്യമായിത്തന്നെ ഒരു ദിവസം വിരുന്നെത്തി.
അന്ന് ചെറിയ മഴയുള്ള ഒരു രാത്രി ആയിരുന്നു. ഞാന്‍ പതിവ് പോലെ വൈകിട്ട് മദ്യപാനം കഴിഞ്ഞ് ആഹാരം കഴിച്ചു. ജോലിക്കാര്‍ പുറത്ത് പോയ ശേഷം ഞാന്‍ വീടിന്റെ കതകുകള്‍ പൂട്ടി കുറെ നേരം ടിവി കണ്ടു. പിന്നെ ഏതാണ്ട് പത്തരയോടെ ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു. കണ്ണില്‍ ചെറിയ മയക്കം പിടിച്ച സമയത്ത് ആരോ ഡോര്‍ബെല്‍ അടിക്കുന്നത് കേട്ടു ഞാനുണര്‍ന്നു. മഴയുടെ തണുപ്പില്‍ സുഖമായി ഉറക്കം പിടിച്ച നേരത്താണ് മാരണം വന്നിരിക്കുന്നത്. ഞാന്‍ മടുപ്പോടെ എഴുന്നേറ്റ് ചെന്ന് കതക് തുറന്നു. പുറത്ത് നിന്ന ആളെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഒറ്റ സെക്കന്റ് കൊണ്ട് എന്റെ ഉറക്കവും ക്ഷീണവും നാടുവിട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പകരം ഞരമ്പുകളില്‍ ഒട്ടാകെ തീ പടര്‍ന്നുപിടിക്കുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു.
“എന്താ മോളെ രാത്രിയില്‍?”