വീട്ടിലെത്തിയതേ അവളെയും കൂട്ടി ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാൻ പോയതിന് ഏടത്തിയുടെ വക നല്ല ശകാരം കിട്ടി… ദേവു എല്ലാം കേട്ടു ചിരിച്ചു നിന്നതല്ലാതെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…
” കെട്ട്യോളും കെട്ട്യോനും കൂടി ക്രിക്കറ്റ് കളിയ്ക്കാൻ പോയിരിക്കുന്നു.. നീ ഇപ്പൊ ഫൈനൽ ഇയർ അല്ലെ നന്ദു. പഠിത്തം കഴിഞ്ഞു കളിച്ചു നടന്നാൽ മതിയോ ? ഈ കൊച്ചിനെ നീ എങ്ങനെ നോക്കും എന്ന ? ഇവളെ പഠിപ്പിക്കണ്ടേ ? ചിലവിനു കൊടുക്കണ്ടേ. ? ഇതൊക്കെ ഞങ്ങൾ ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങൾ ആണോ. ഉത്തരവാദിത്വവും ഇല്ലാതെ ആവല്ലേ നന്ദു നീയ്.. “
ഏടത്തിയുടെയും ഏട്ടന്റെയും കയ്യിൽ നിന്ന് കണക്കിന് കിട്ടി റൂമിലേക്കു കയറുമ്പോൾ ദേഷ്യം കൊണ്ട് ഞാൻ വിറക്കുക ആയിരുന്നു….
“. എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ ആരും നോക്കുന്നില്ല. ക്രിക്കറ്റ് ആണെനിക്കെല്ലാം അതെന്താ ഇവിടെ ഉള്ളവർക്ക് ആർക്കും മനസിലാവാത്തത്?
എല്ലാരും ചേർന്നല്ലേ അവളെ എന്റെ തലയിൽ കെട്ടിവച്ചത് എത്ര തവണ ഞാൻ എതിർത്തു.. എന്നിട്ടിപ്പോ എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ എല്ലാം വേണ്ടെന്നു വച്ച് അവളെ ഞാൻ നോക്കണം എന്നോ.. നടക്കില്ല… “
ഏടത്തിയുടേം ഏട്ടന്റേം മുഖത്തു നോക്കി പറയേണ്ട കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ റൂമിൽ കയറി ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു തീർത്തു..എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ റൂമിലൂടെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടക്കുമ്പോൾ ആണ് കണ്ണാടിയിലെ എന്നെ എന്റെ കണ്ണിൽ പെടുന്നത്..
ദേവു പറഞ്ഞത് പോലെ ദേഷ്യപ്പെടുമ്പോൾ എന്റെ മുഖം വല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി.. അപ്പോൾ എന്റെ ചിരിച്ച മുഖം കാണാനെങ്ങനെ ഉണ്ടാകും ? ഞാൻ പോലും അറിയാതെ എന്റെ മുഖത്തു ചെറു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു…
” ചിരിക്കുമ്പോൾ നന്ദുവേട്ടനെ കാണാൻ സൂപ്പെറാ “