കുളത്തിനുള്ളിൽ നിന്നും തുണിയലക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അരുണിന് പരിസരബോധമുണ്ടായി.. അവൻ ആഞ്ഞൊന്ന് നിലവിളിച്ചു..
“വല്യമ്മേ…”
പെട്ടന്ന് മറപ്പുര വാതിൽ തുറന്ന് ഗീതവല്യമ്മ പുറത്തേക്കോടി വന്നു..
“വല്യമ്മേ.. അവരെന്നെ തല്ലി…”
ദേഷ്യം നിറഞ്ഞ നോട്ടത്തോടെ തന്നെ തല്ലിയ സ്ത്രീയെ ചൂണ്ടി അരുൺ വീണ്ടും അലറി..
“വാസന്തി… എന്തായിത്… ഇത്തവണ നിനക്ക് ആള് തെറ്റി ട്ട്വോ… ഇത് ന്റെ അനിയത്തില്ല്യേ… ബീന.. അവളുടെ മോനാ..”
“ചെക്കൻ വലുതായി പോയല്ലോ സുധേച്ചിയെ..”
വിവസ്ത്രനായി നിൽക്കുന്ന അരുണിന്റെ ചുരുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന സാമാനത്തിലേക്കും ചെറു ഗോലിസഞ്ചിയിലേക്കും നോക്കി ഒരു നാണചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ടാണ് അവർ അത് പറഞ്ഞത്..
അരുണിനത് കോപം ഇരച്ചു കയറാൻ മാത്രമാണ് സഹായിച്ചത് – വല്യമ്മ അവരെക്കൊണ്ട് മാപ്പ് പറയിപ്പിക്കണം എന്നായി അവൻ..
വാസന്തി അതുകേട്ടപ്പോൾ വല്യമ്മയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി പുച്ഛത്തോടെ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു..
“കുട്ടാ. ഇതു നമ്മുടെ തറവാട്ടിലെ വേലക്കാരിയാണ്.. വാസന്തി.. അവൾ പൊക്കോട്ടെ. വാസത്തി നീയൊന്ന് പോയേ..”
വല്യമ്മ പറഞ്ഞു..
വാസന്തി അവനെ ഒന്നുകൂടി തറപ്പിച്ചു നോക്കി..
അരുണിന്റെ കോപം ഇരട്ടിച്ചു – അവരെക്കൊണ്ട് മാപ്പ് പറയിച്ചേ വിടൂ എന്നായി അവൻ..
“കുട്ടാ.. അത്.. “
“സാരല്യ ഗീതേച്ചി… ഞാൻ കുട്ടിയോട് മാപ്പ് പറഞ്ഞൊളാ..”
“വാസന്തി.. അത്..”