വാത്സല്ല്യലഹരി [ഋഷി]

അച്ഛൻ പുരോഗതി തിരക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ചൊവ്വാഴ്ച തിരുവനന്തപുരം സിങ്കപ്പൂർ… ഒരേജന്റ് ടിക്കറ്റ് വീട്ടിലെത്തിച്ചു.

തിങ്കളാഴ്ച…. നല്ല ദിവസം പിറന്നു. ചേച്ചിയെനിക്കൊരുമ്മ തന്നിട്ട് കോളേജിൽ പോയി. അപ്പച്ചിയെനിക്ക് ഷോർട്ട്സും ബനിയനും നീട്ടി. നിന്റെ ചികിത്സ കഴിഞ്ഞു മോനൂ. ഇനി എണ്ണതേപ്പൊന്നും വേണ്ട.

അപ്പച്ചീടെ മുന്നിൽ തുണിയൊന്നും വേണ്ടെനിക്ക്… ഉത്തരം പറയാൻ ഒരു നിമിഷം പോലും ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. ഞാനാ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങിയില്ല. അപ്പച്ചിയെന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. എന്റെ കവിളുകളിലും നിറുകയിലും ഉമ്മകൾ വർഷിച്ചു. തടിച്ചുകൊഴുത്ത് ഉയരമുള്ള അപ്പച്ചീടെ തൊണ്ടയ്ക്ക് താഴെ വരെയേ എന്റെ തല എത്തിയുള്ളൂ. ആ കൈകൾ എന്നെ ചുറ്റിവരിഞ്ഞ് ഇളം ചൂടുള്ള മൃദുലമായ മാംസളതയിലേക്ക് ചേർത്തു. സുഖം കൊണ്ടു കണ്ണുകളടഞ്ഞുപോയി.

അപ്പച്ചീടെ മടിയിൽ ഞാൻ ചുരുണ്ടുകൂടി. പിന്നെയും മയങ്ങി. ആരോ കുണ്ടികളിൽ തഴുകുന്നു.. കണ്ണുകൾ തുറന്നപ്പോൾ ഗോമതിയക്കൻ! വിടർന്നു ചിരിക്കുന്നു.

അപ്പഴിനി അങ്ങു സിങ്കപ്പൂരീപ്പോയാലും തുണിയൊന്നും വേണ്ടേ? അക്കൻ പിന്നെയും ചിരിച്ചു.

പോടീ.. അപ്പച്ചി അക്കനെ വെരട്ടി. എന്റെ മോനിങ്ങനെ മതി.. അപ്പച്ചിയെന്റെ ചന്തിക്കു താളം പിടിച്ചു.

പല്ലുതേപ്പും കുളീമൊന്നും വേണ്ടായോ.. അക്കൻ കൈനീട്ടി. ഞാനെണീറ്റു. കൂടെയപ്പച്ചിയും. മോനൂ.. അപ്പച്ചി ഒടനേ എറങ്ങുവാടാ. കൊല്ലം വരെപ്പോണം. നിന്റെ പേരപ്പന്റെ ചേച്ചി, എന്റെ മൂത്ത നാത്തൂൻ, ആശൂത്രീലാ. ഇത്തിരി സീരിയസ്സാ. നിന്റെ ചികിത്സ കഴിഞ്ഞിട്ടു പോയിക്കാണാന്നു വെച്ചു. വരുമ്പഴ് രാത്രിയാവും. ഗോമതീ.. മോനൂനെ നോക്കണേടീ. അവൻ നാളെയങ്ങു പോവും.. ഇനിയെപ്പഴാണോ.. അപ്പച്ചീടെ സ്വരമിടറി.

ഞാൻ തിരിഞ്ഞപ്പച്ചിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.. ഞാനിങ്ങു തിരികെ വരുമപ്പച്ചീ. എനിക്കിവിടാ ഇഷ്ടം!

എന്റെ മോൻ! അപ്പച്ചീടെ കൈകളെന്നെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി.

പതിവുപോലെ പിന്നിലെ വരാന്തയിൽ നിന്നു പല്ലുതേച്ചു. പതിവില്ലാതെ ഗോമതിയക്കൻ എന്റെ പൊറകിൽ നിന്നും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു..