Posted by അപ്പച്ചിയാണെന്നെ കുളിപ്പിച്ചത്. കുളി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പതിവുപോലെ അപ്പച്ചി നനഞ്ഞുകുതിർന്നിരുന്നു. ആ മുഴുത്ത മുലകളിൽ ഞാൻ മൂക്കിട്ടുരച്ചു. ബ്ലൗസിനു മോളിലൂടെ മുലഞെട്ടിൽ ഒന്നു കടിച്ചപ്പോൾ അപ്പച്ചി പുളഞ്ഞു.
പോയി വെള്ളമൊണങ്ങാൻ നിക്കടാ. തെമ്മാടീ! ബിന്ദു മരുന്നു പെരട്ടിത്തരും. അപ്പച്ചിയെന്നെ തള്ളി വെളിയിലാക്കി.
ചേച്ചിയെന്നേം കൊണ്ടവിടെ ഉലാത്തി. പിന്നെ മടിയിലിരുത്തി മരുന്ന് പെരട്ടിത്തന്നു.
അമ്മേ! ഇവനെയെന്തിനാ തുണിയുടുപ്പിക്കുന്നേ? ഇവിടെ നമ്മളല്ലേ ഒള്ളൂ? എന്നെ മടിയിൽ അടക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ചേച്ചി അപ്പച്ചിയോടു ചോദിച്ചു.
ആ… നീയിനി വീട്ടില് തുണിയൊന്നുമുടുക്കണ്ടടാ..അപ്പച്ചിയെന്റെ നെഞ്ചിൽ തഴുകി. ഞാനെന്തു പറയാനാണ്!
എടിയേ.. ഞാനൊന്ന് പറമ്പിലേക്ക് പോണു. ശരിയമ്മാ. ബിന്ദുച്ചേച്ചി പറഞ്ഞു. ചേച്ചിയേതോ നോവലിൽ മുഴുകി. നിനക്കു വായിക്കാനെന്തെങ്കിലും വേണോടാ? മെത്തയിലേക്ക് പുസ്തകവുമായി ചരിയുന്നതിനു മുന്നേ ചേച്ചി ചോദിച്ചു. വേണ്ട ഞാൻ തലയാട്ടി. ആദ്യത്തെ രണ്ടുമൂന്നു ദിവസങ്ങളിൽ അനുഭവിച്ച ക്ഷീണം, തളർച്ച… അതിന്റെ തീക്ഷ്ണത കുറഞ്ഞിരുന്നു. വീട്ടിലിരുന്ന് അപ്പച്ചിയും അക്കനുമൊന്നുമില്ലാത്തപ്പോൾ ഒരു ശൂന്യത. ചേച്ചിയാണേൽ ദേ, നോവലിനുള്ളിലും. തുണികളെല്ലാം അഴിച്ചു മാറ്റിയതുകൊണ്ട് മുന്നിലെ വാതിലു തുറക്കാനും കഴിയില്ല…ഇത്തിരി നേരം ചേച്ചീടെയടുത്ത് കിടന്നു. ഇടയ്ക്ക് ആ വിരലുകൾ അണ്ടികളിൽ തഴുകിയതാസ്വദിച്ചു.
എണീറ്റ് അടുക്കളയിൽ വെള്ളം കുടിക്കാൻ പോയി. പിന്നിലെ വാതിലു ചാരിയിരുന്നു. മെല്ലെ ശബ്ദം കേൾപ്പിക്കാതെ തുറന്നു. അല്ലേല് ബിന്ദുച്ചേച്ചി എണീറ്റ് വന്നാലോ?
എന്നും തുണിയില്ലാതെ നിന്നു പല്ലുതേയ്ക്കുന്ന വരാന്തയിൽ നിന്നും എത്തിനോക്കി. പിന്നിലെ തൊടിയിലാരുമില്ല. പതിയെ മുറ്റത്തിറങ്ങി. അപ്പച്ചി കണ്ടാൽ വഴക്കുപറയുമോ ആവോ? ആരെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടോ എന്നു ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് മെല്ലെ കുറച്ചു ചുവടുകൾ… വീടിന്റെ വശത്തേക്ക് ഭിത്തിയുടെ പിന്നിൽ മറഞ്ഞു നിന്നു നോക്കി.
അപ്പച്ചീടെ കൂടെ കരിക്കിടുന്ന കാണാൻ നിന്നപ്പോൾ കണ്ട ഒരോലപ്പുര. മണ്ണുകൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ചുവരുകളാണെന്ന് തോന്നുന്നു. വശങ്ങളിൽ അഴികളുണ്ട്. തേങ്ങാപ്പുരയാണെന്ന് അപ്പച്ചി പറഞ്ഞിരുന്നു.