രചനയുടെ വഴികൾ [അപരൻ]

Posted by

സത്യം പറയണമല്ലോ. ഭഗവാൻ റാണിക്കു മുഖസൗന്ദര്യം അധികം നൽകിയില്ലെങ്കിലും അരയ്ക്കു താഴോട്ട് കനിഞ്ഞനുഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്നു.

പന പോലെയുള്ള വെൺതുടകൾ. തടിച്ചുന്തിയ രതിക്ഷേത്രം സമൃദ്ധമായ പുൽത്തകിടിയാൽ അലംകൃതം.

പിന്നാമ്പുറമാണ് ഹൈലൈറ്റ്…
രണ്ടു ചെറു കുട്ടകങ്ങൾ കമഴ്ത്തി വച്ചതു പോലെ…

” വൗ…സൂപ്പർ ” പറഞ്ഞു പോയി.

” എന്താണു സാഹിത്യകാരാ സൂപ്പർ ?” റാണി ചോദിച്ചു.

” എല്ലാം തന്നെ സൂപ്പർ റാണീ. എങ്കിലും കോതമംഗലം വിസ്തൃതവിസ്മയം തന്നേ “

“ഇഷ്ടദേശം കോതമംഗലമാണോ “

” അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല റാണീ. എല്ലാ ദേശവും ഇഷ്ടം തന്നെ. കിട്ടുന്ന ദേശത്തു കൃഷിയിറക്കും. പിന്നെ പുറമ്പോക്കു കൂടുതലുണ്ടെങ്കിൽ മുന്നാധാരത്തേക്കാൾ പിന്നാധാരം എഴുതുന്നതാ സുഖം “

” എങ്കിൽ വൈകിക്കേണ്ട. പൂജ തുടങ്ങിക്കോളൂ. തീർത്ഥം ഒലിക്കാൻ തുടങ്ങി “

റാണിയുടെ മുമ്പിൽ കുത്തിയിരുന്ന് ക്ഷേത്രത്തൂണുകളെ തഴുകി. വിരലുകളാർ ശ്രീകോവിലിന്റെ തടിച്ച വാതിൽപ്പാളികളെ തുറന്ന് ശാന്തിക്കാരനെ തിരഞ്ഞു.

ഒന്നരയിഞ്ചു നീളമുള്ള ശാന്തിക്കാരൻ തലയെത്തിച്ചു നോക്കി. ചുണ്ടുകളാൽ ഒരു ദീർഘചുംബനം ചെയ്തപ്പോൾ റാണി സരിഗമ പാടി. നാവു കൊണ്ട് തെരുതെരെ ഗായത്രി ചൊല്ലിയതോടെ റാണി മുല്ലവള്ളിയായി ദുർബ്ബലയായി…

” സാഹിത്യകാരാ കദളിപ്പഴമെടുക്കൂ “

” ഭക്ഷിക്കാനാണോ റാണീ “

” അതേ “

” നിന്നോ ഇരുന്നോ കിടന്നോ “

” കിടന്നു മതി. 69 നല്ല നമ്പരല്ലേ “

” തികച്ചും അനുയോജ്യം “

ഇട്ടിരുന്ന ബർമുഡ ഊരി പുൽത്തകിടിയിൽ മലർന്നു. റാണി മുകളിൽ കമഴ്ന്നു. തലയ്ക്കിരുവശത്തുമായി വച്ച വാഴത്തടകളുടെ തണുപ്പും സ്നിഗ്ദ്ധതയും കവിളുകളിലറിഞ്ഞു. ക്ഷേത്രം മലർക്കെ തുറന്ന് രസനപൂജ തുടങ്ങി. രാജ്ഞിയാവട്ടെ തൂലികയുടെ കട മുതൽ തുമ്പു വരെ നാവിനാൽ പോളീഷ് ചെയ്യാനും…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *