കോകില മിസ്സ് 8 [കമൽ]

ആ ഇടി പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടെന്ന വണ്ണം ഇടിയുടെ ആക്കത്തിനൊപ്പം അവൻ ഇടത്തോട്ട് ഒന്ന് ചരിഞ്ഞു ചാടി. ഇടിയുടെ മുഴുവൻ ശക്തിയും തന്റെ മുഖത്തു പതിയാതിരിക്കാൻ കാൽച്ചുവട് കൊണ്ട് അവൻ കണക്കു കൂട്ടി വച്ചിരുന്ന നീക്കം.
“ഹോ, എന്തൊരിടിയാ ഫൈസലെ? എന്റെ കവിളിപ്പോ പറിഞ്ഞു പോയേനെ.” ഓങ്ങിയിടിച്ച കയ്യിലെ മുഷ്ഠി തുറക്കാതെ കയ്യും നീട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഫൈസലിനെ കണ്ട് ജിതിൻ പറഞ്ഞു.
“നീ കരോട്ടയായിരുന്നോ? എപ്പോ പഠിച്ചു ഇതെല്ലാം? കരോട്ടയിൽ ഒളിപ്പോരുണ്ടോ? എന്തായാലും കൊള്ളാം. നിന്റെ കയ്യിൽ ഈ വക നമ്പരൊക്കെയുണ്ടെന്ന് ഞാനിപ്പോഴാ അറിയുന്നെ.”
“ആ ഇടി നിനക്ക് വേണ്ട പോലെ കൊണ്ടില്ല എന്നെനിക്കറിയാം. നീ വിഷമിക്കണ്ട ജിത്തൂ… നീ ഞങ്ങൾക്ക് തന്നതും, പലിശേടെ പലിശേം ചേർത്തു തന്നിട്ടേ ഞങ്ങള് പോന്നുള്ളു.”
റാക്കിൽ ചാരി നിന്ന ഫൈസലിന്റെ പിന്നിൽ നിന്നും നിഖിലും കിരണും മുന്നിലേക്ക് കയറി വന്നു. ജിത്തു പതിയെ പിന്നിലേക്ക് ചുവടുകൾ വച്ചു. നിഖിലും കിരണും അവന്റെ ഇരു വശത്തുമായി നിലയുറച്ചു.
“നീ അന്നയെ വളച്ച് പോക്കറ്റിലാക്കി അവളെ വച്ചൊരു കളി കളിച്ചില്ലേ? നീയെന്താ പറഞ്ഞത്? അവൾ നിന്റെ പെണ്ണാണെന്നോ? അവള് പൊതുസ്വത്താ മോനെ… കുറച്ചു കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടാണെങ്കിലും അവളെ ഞാനിങ് തിരിച്ചെടുത്തു. ദാ ഇത് വെച്ചോ…”
ഫൈസൽ പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഒരു ചുവന്ന തുണിക്കഷ്ണം പുറത്തെടുത്ത് ജിതിന്റെ മുൻപിലേക്കിട്ടു കൊടുത്തു.
“അവൾടെ ഷെഡ്ഡിയാ. അതിൽ അവൾടെ പൂറിലെ വെള്ളത്തിന്റൊപ്പം എന്റെ വാണോം കിടപ്പുണ്ട്. ഇടി കൊണ്ട് നടു പൊളിയണ്ടെങ്കി ആ ഷെഡ്ഡിയെടുത്ത് നീ ഞങ്ങൾ കാണ്കെ വായിലോട്ട് വയ്. ചിലപ്പോ ഞങ്ങൾ നിന്നെ വെറുതെ വിട്ടേക്കാം. അല്ലെടാ?”
ഫൈസൽ നിഖിലിനെയും കിരണിനെയും നോക്കി പല്ലു കാണിച്ചു ചിരിച്ചു. അട്ടയെ പിടിച്ചു പട്ടുമെത്തയിൽ കിടത്തിയാലും അത് പൊട്ടക്കുളം തേടിത്തന്നെ പോവും. അവൻ കരുതി. ഇവന്മാർ എന്ത് പറഞ്ഞാലും അവസാനം തന്നെ ഇടിച്ചു നശിപ്പിക്കാൻ തന്നെയാണ് അവരുടെ ഭാവം എന്ന് ജിതിൻ മനസ്സിലാക്കി.
“അപ്പൊ തുടങ്ങിക്കളയാം?” ഫൈസൽ ഒരു വില്ലൻ ചിരിയോടെ ജിതുവിനെ നോക്കി. നിഖിലും കിരണും പരസ്പരം കയ്യടിച്ചു.
“ആ നില്ല് നില്ല്… നിങ്ങളൊക്കെ റെഡിയല്ലേ? അപ്പൊ എനിക്കും തയ്യാറെടുക്കാനുള്ള അവസരം താ മുതലാളിമാരെ…”
ജിതിൻ ഇൻ ചെയ്തിരുന്ന ഷർട്ട് വലിച്ചു പുറത്തിട്ട്, ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൻ ഓരോന്നായി അഴിച്ചു തുടങ്ങി.
“എന്ത് തയ്യാറെടുക്കാൻ ജിതിനേ… വേഗം ഞാൻ പറഞ്ഞ… കാര്യം…… ചെ… യ്….”
ജിതിൻ അതിനോടകം തന്റെ ഷർട്ട് ഊരിമാറ്റിയിരുന്നു. പത്തടി അകലത്തിൽ ജിതിന്റെ അതികായ രൂപം കണ്ട് ഫൈസലിന്റെ മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞു. അവന്റെ വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചും, വയറിലെയും കൈകളിലെയും ഞരമ്പ് പൊങ്ങിയ ഉറച്ച പേശികളും കണ്ട് നിഖിലും കിരണും ഒരു ഞെട്ടലോടെ പുറകിലേക്ക് രണ്ടടി വച്ചു. ജിതിൻ ഷർട്ട് താഴെയിട്ട് കൈ രണ്ടും കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് ഒന്നു ഞൊട്ട വിട്ട് മൂരി നിവർന്നു. അവൻ രണ്ടു കാലുകളിലും ചെറിയ ഇടവേള കൊടുത്ത് ഒരു ബോക്സറേപ്പോലെ നിന്ന് തൊങ്ങിച്ചാടാൻ തുടങ്ങി.
“ഡിസിപ്ലിൻ ഡിസിപ്ലിൻ എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ ഫൈസലെ? നീയും നീന്റെയവന്മാരും ഒരു പത്തു കൊല്ലം പൊരിവെയിലത്ത് പാടത്തു കിളച്ചാലും കിട്ടാത്ത ഒരു സാധാനമാ. അത് പാരമ്പര്യമായി എനിക്ക് പകർന്നു കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ഇല്ലെങ്കി നീ നോക്ക്.