കല്ല്യാണപെണ്ണ് 6 [ജംഗിള് ബോയ്സ്]

Posted by

സ്‌നേഹ: വാടി പോവാം
അങ്ങനെ അവര്‍ ഒരു ജ്വല്ലറിയില്‍ കയറി. സ്വര്‍ണം വിറ്റു. രണ്ട് ലക്ഷത്തി ഇരുപത്തിരണ്ടായിരം രൂപയ്ക്ക് അതുണ്ടായിരുു.
സ്‌നേഹ: ടീ അതില്‍ നി് രണ്ട് ലക്ഷം രൂപ മാറ്റി വെച്ചേക്ക്.. നമുക്ക് സ്‌കൂള്‍ പോവാനുള്ളതാ.. പി െവിറ്റ മാലയുടെ ഡ്യൂപ്ലിക്കേറ്റിതാ
എു പറഞ്ഞു അവളുടെ ബാഗ് തുറ് മാലയെടുത്ത് ഷൈനിക്ക് കൊടുത്തു. അതുകണ്ട് അവള്‍ ഞെ’ി. അതേ വലിപ്പത്തിലും തൂക്കത്തിലുമുള്ള റോള്‍ഡ് ഗോള്‍ഡിന്റെ മാല. അവള്‍ അത് വാങ്ങി ബാഗില്‍ വെച്ചു നേരെ സ്‌കൂളിലേക്ക് ബസ് കയറി.
ഓടികൊണ്ടിരിക്കു ബസിലിരുു സ്‌നേഹ: ടീ കുറച്ചൊക്കെ ബഹുമാനത്തിലിരുാേണ്ടൂ.. നമ്മള്‍ ഹെഡ് മാഷേയെ കാണാന്‍ പോവുത്.. നിനക്ക് അവിടെ വലിയ ജോലിയൊും ഉണ്ടാവില്ല. ചെറിയ പിള്ളേരല്ലേ..
ബസിന്റെ പുറത്തെ കാഴ്ചകള്‍ അരികിലിരുുകണ്ടുകൊണ്ട് ഷൈനി: ചെറിയ പിള്ളേരെയാ കൂടുതല്‍ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത്.
ഈ വേളയില്‍ ഒരു ഇന്‍സൈഡ് ചെയ്തയാള്‍ തന്റെ അരക്കെ’് സ്‌നേഹയുടെ തോളില്‍ കൊണ്ടുപോയി അമര്‍ത്തി. അതുകണ്ട ഭാവം നടിക്കാതെ സ്‌നേഹ: എനിക്ക് പേടി നീ അവരെ കൂടെ കൂടോാ
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഷൈനി: ഒ് പോടി
ഇത് കേ’് ചിരിക്കു സ്‌നേഹ. അപ്പോളാണ് ഷൈനി അവളുടെ തോളില്‍ ഒരാള്‍ തന്റെ അരക്കെ’ുവെച്ച് തള്ളുത് ഷൈനി കാണുത്. സ്‌നേഹയോട് പതുകെ ഷൈനി: നീ അയാള് ചെയ്യുത് അറിയുില്ലേ…?
പതുകെ സ്‌നേഹ: ഹോ ഞാനറിഞ്ഞെടീ.. അങ്ങേര്‍ക്ക് സുഖം കി’ാണെങ്കില്‍ കി”െ.. എന്തിനാ എതിര്‍ക്കു.േ. വീ’ില്‍ കി’ാത്തവന്‍മാരാ പുറമെ നമ്മളെപോലത്തെ സുന്ദരികളുടെ പിാലെ ഇങ്ങനെ ചെല്ലൂ
എു പറഞ്ഞു ചിരിക്കു സ്‌നേഹയെ നോക്കി ഷൈനി: നിനക്കൊരു മാറ്റാവും ഇല്ല അല്ലേ…?
സ്‌നേഹ: നിനക്കത് പറയാം. എന്റെ കെ’് കഴിഞ്ഞി’് അഞ്ചാറ് വര്‍ഷായി. ഒരു കുഞ്ഞുകാല്‍ കാണാന്‍ എനിക്ക് യോഗല്ല്യ. അങ്ങേര്‍ക്കാണ് കേട്.. ഞാന്‍ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്ത്…? എനിക്ക് ഇതൊും തെറ്റായി തോുില്ല
ഇതുകേ’് തല പുറത്തേക്ക് തിരിച്ചു കാഴ്ച കാണു ഷൈനി. അങ്ങനെ ബസ് ഇറങ്ങേണ്ട സ്‌റ്റോപ്പിലെത്തി. ഞാനും സ്‌നേഹയും എഴുേറ്റ് ബസിറങ്ങി. അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അയാള്‍ക്ക് ആകെ വിഷമത്തിലായിരുു. കൈവി’ുപോയ പോലെ അയാള്‍ സ്‌നേഹ നോക്കി. അയാളുടെ അരക്കെ’ിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ അവിടെ മുഴച്ചിരിക്കുത് ഞാന്‍ കണ്ടു. ബസിറങ്ങി നടക്കു അവളോട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു ഷൈനി: അയാള്‍ക്ക് വെഷമായിണ്ടാവും. നി െനോക്കണ്ട്…
സ്‌നേഹ: നീ വേറെയൊും നോക്കിയില്ലേ..
കുറച്ച് ദേഷ്യത്തോടെ ഷൈനി: വേറെയെന്ത് നോക്കാന്‍…?
സ്‌നേഹ: ഹോ ഒും അറിയാത്ത പോലെ..
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഷൈനി: അവിടെ മുഴച്ചിരിക്കുതല്ലേ…?
സ്‌നേഹ: അതേടീ.. കല്ലുപോലെയായിണ്… ഇ് മിക്കവാറും കുലുക്കേണ്ടി വരും
നാണത്തോടെ ഷൈനി: ഛീ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *