എന്നു പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്ന ഭാരതിയും അഷിതയും. അപ്പോളും അഷിതയെ ആരെക്കെയോ നോക്കുന്നത് മാധവന് ശ്രദ്ധിച്ചു. ഇവരുടെ പിന്നാലെ അഷിതയുടെ ചന്തിയിലേക്ക് നോക്കി മാധവന് പയ്യെ നടന്നു. പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു അഷിത പിറകിലേക്ക് നോക്കി. തന്റെ ചന്തിയിലേക്ക് നോക്കുന്ന മാധവനെ കണ്ട് അഷിത ഭാരതി കാണാതെ പുഞ്ചിരിച്ചു. ഹോസ്പിറ്റലിന് പുറത്തെത്തിയ അവര്‍ ഒന്ന് നിന്നു. നല്ല മഴ. കോരിത്തരിച്ച മഴതന്നെ. കൂടെ കാറ്റും. ചുറ്റും ആളുകള്‍ തങ്ങി നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഭാരതി: നല്ല മഴയാണല്ലേ ഏട്ടാ… മരുന്നുവാങ്ങാന്‍ എന്താ ചെയ്യാ…
മാധവന്: ന്നാ ശീട്ട് താ.. ഞാന്‍ വാങ്ങി വരാം..
ഭാരതി: വേണ്ട ചേട്ടന്‍ ഇവളെ കൂട്ടി കാറില്‍ കയറിക്ക്യോ.. ഇവിടെ നില്‍ക്കണ്ട പല അസുഖങ്ങളും ഉള്ളവര്‍ വരുന്നയിടാ..
സന്തോഷത്തോടെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മാധവന്: ശരിയാ..
ഭാരതി: മോളെ ആ കുട എടുത്തേ..
തന്റെ തോളിലെ ബാഗ് തുറന്ന് കുടയെടുത്ത് ഭാരതിക്ക് കൊടുക്കുന്ന അഷിത അതുവാങ്ങി കുട തുറക്കുന്ന ഭാരതി. അഷിത ബാഗില്‍നിന്ന് ഒരു കുടകൂടെ എടുത്തു നിവര്‍ത്തി. അപ്പോള്‍ അഷിതയുടെ കുടയില്‍ എന്നെയും കൂട്ടിയായിരിക്കും കാറിന്റെ അടുത്തുവരെ പോവുകയെന്ന് മാധവന് മനസിലായി. കുട നിവര്‍ത്തി കുറച്ചകലെയുള്ള മെഡിക്കല്‍ ഷോപ്പിലേക്ക് പോവുന്ന ഭാരതിയോട്
മാധവന്: ഭാരതീ.. ഞങ്ങള് പുറത്തുണ്ടാവും.. വിടെ പാര്‍ക്കിങ്ങിന് സ്ഥലമില്ല
മഴയിലൂടെ നിവര്‍ത്തിയ കുടയുമായി ഇറങ്ങികൊണ്ട് ഭാരതി: ശരി ചേട്ടാ.. ഞാന്‍ പുറത്തേക്ക് വരാം..
മഴയില്‍ നിവര്‍ത്തിയ അഷിതയുടെ കുടയില്‍ നടക്കുന്ന മാധവന് അഷിതയെ നന്നായി മുട്ടിയുരുമ്മി. കൂടുതലൊന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ലാന്ന് മാധവന് മനസിലായി. കാരണം ഹോസ്പിറ്റല്‍ കോമ്പൗണ്ടാണ്. അഷിത മാധവനിലും നന്നായി മുട്ടിയുരുമ്മി. മഴ നന്നായി പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അഷിത തന്റെ സാരി പൊക്കിപിടിച്ചു. അവളുടെ ആ കാലിന്റെ നിറവും പാദസരത്തിന്റെ ചന്തവും മധവന് കുളിര്‍മയായി. അയാള്‍ പതുക്കെ അഷിതയുടെ ചെവിയില്‍ ചുണ്ടടിപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു മാധവന്: ഇന്നലെ രാത്രി കളിച്ചത് ഈ വെള്ളിവെളിച്ചത്തില്‍ ആയിരുന്നെങ്കില്‍
അടഞ്ഞ ശബ്ദത്തോടെ അഷിത: അയ്യടാ.. എനിക്ക് വയ്യ
അവര്‍ നടന്നു കാര്‍പാര്‍ക്കിങ്ങിന്റെ അടുത്തെത്തി. പക്ഷെ കാര്‍ വയ്ക്കുമ്പോളുള്ള അവസ്ഥയല്ല ഇപ്പോള്‍ ആകെ കുറെ കാറുകന്‍ നിര്‍ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു. ഒന്നിലും ആളില്ല. ആരും വരുന്നുമില്ല പോവുന്നുമില്ല തന്റെ കാറ് കണ്ട് അഷിതയുടെ കുടയില്‍ അങ്ങോട്ട് നടക്കുന്ന മാധവനോട് അഷിത: എന്തിനാ അവിട്ന്ന് ചിരിച്ചത്…?
മാധവന്: അതോ പറയാം.. ആ കാറിന്റെ അവിടെ എത്തട്ടെ..
തട്ടലിനും മുട്ടലിനും ഒപ്പം ഇതുംകൂടെ കേട്ടപ്പോള്‍ മാധവന്റെ കുണ്ണ ഉയര്‍ന്നിരുന്നു. കാറിന്റെ അവിടെയെത്തിയ മാധവന് ചുറ്റും നോക്കി. ആരും തന്നെയില്ല പിന്നിലെ ഡോര്‍ തുറന്നുകൊടുത്തു. തോളില്‍ ബാഗുമായി അതിലേക്ക് കയറാന്‍ പോവുന്ന അഷിതയെ തടഞ്ഞു അവളുടെ ചന്തിയില്‍ പിടിച്ചുകൊണ്ട് മാധവന്: നീ എന്റെ കണ്‍ട്രോള്‍ കളഞ്ഞു
ഭയത്തോടെ അഷിത: ദേ ആരെങ്കിലും കാണും
മാധവന്: വിടെ ആരുംല്ല.. നീ എന്റേത് ഒന്ന് പിടിച്ചേ..
അഷിത: ആരെങ്കിലും കണ്ടാ
മാധവന്: പ്ലീസ് മോളെ
അഷിത: ശരി
കല്ല്യാണപെണ്ണ് 5 [ജംഗിള് ബോയ്സ്]
Posted by